Adopted By The Alpha

weeshuis

P.O.V Layra

'Wat!' roep ik. Dat kan echt niet ik voel tranen in me opkomen. 'Maar hoe dan' vraag ik. 'We hebben ze met wonden gevonden' zegt ze. Oké je gaat niet huilen. Huilen is voor watjes, nee, nee, nee. Ik kan de tranen niet meer binnen houden en begin dan toch te huilen. 'Het komt allemaal goed' troost ze me. 'Je gaat naar een weeshuis en daar kan je blijven'. Nu begin ik nog harder te huilen. Ik wil niet naar een weeshuis. Wacht even dat betekent dat ik nu wees ben. Ik begin nu echt hard te huilen. Dat zegt al heel wat want ik huil nooit.  'Leo Breng een glas water a.u.b hier naartoe' zegt ze. Een man komt binnen met een glas water. Ik Drink eruit en wordt al wat rustiger. Ook stop ik nu met huilen want mijn tranen zijn op.

'Pak je tas maar vast in' zegt Leo. Ik knik en loop naar de kast waar altijd de koffers instaan. Ik pak mijn eigen en begin hem te vullen met mijn spullen. Ik kijk rond en heb ongeveer alles: kleren, Nintendo, opladers, kussens, dekens, fotolijstjes enz.
Ik zie niks meer en dan valt mijn oog op de boekenplank. Er staan veel boeken. Zou ik alles meenemen? Ja ik kom Misschien toch nooit meer terug.

'Ben je klaar?' vraagt Leo. 'Ja' antwoord ik kortaf. Ik loop naar beneden en pak nog wat drinken. 'Oké even voor de duidelijkheid. naar alle spullen wordt gekeken van wie het is. Want je kunt niet alles mee nemen. Je ouders hebben toen ze de spullen kochten, aangegeven van wie het zou worden als ze zouden sterven. Als we weten wie dat zijn gaan ze daar naartoe. En natuurlijk al jouw spullen gaan
weer naar jouw toe. Snap je' vraagt ze. 'Ja' antwoord ik weer kortaf. Ik ben niet Dom hoor. 'Trouwens hoe heet je, en hoe oud ben je?' vraagt Elena. 'Ik ben Layra en 15 jaar'. 'Laten we gaan Layra'. Ik knik en we lopen naar de auto

'Hier is het' zegt Elena. Er staat een heel groot huis. We lopen naar binnen waar al een vrouw klaar staat. 'Hallo' zegt ze. 'Eh Hoi' zeg ik. 'Ga maar naar boven daar zijn andere kinderen' zegt ze en geeft me een knipoog. Ik draai op en loop die richting op. Ze praten nog even en geven haar mijn koffer. Ik besluit toch maar om naar boven te gaan.

Eenmaal boven zie ik veel kinderen. De meeste zijn jonger dan mij en sommige ouder. 'Hey' zegt een meisje. Ik schrik me Rot en spring een meter de lucht in. Het meisje lacht en ik kan het niet laten om mee te lachen. 'Ik ben Maya, Sorry ik wou je niet laten schrikken' zegt ze. Ik glimlach. 'Maakt niet uit ik zag je niet aankomen, ik ben Layra'. 'Iedereen naar bed' schreeuwt iemand. 'Dat is de groepsleider' zegt ze.

'Maar waar moeten we slapen dan?' vraag ik. Ze loopt naar een kamer en ik achtervolg haar. Er staan allemaal bedden in rijen. Dit was dus de slaapkamer. Ik kijk rond en overal hangt een naambordje boven. Lea, Eva, Linda, Sandra en nog veel meer. Uiteindelijk heb ik mijn bordje gevonden. Waarschijnlijk hebben ze al te horen gekregen dat ik hier zou komen voordat ik wist dat mijn ouders. Ik krijg al weer tranen in mijn ogen. Het liefst wil ik nu in hoekje zitten met niemand om mij heen.

Naast mij ligt Maya gelukkig. Onder mijn bed vindt ik mijn koffer. Snel open ik hem en haal mijn mobiel eruit. Ja ik was weer zo Dom om ook  in mijn koffer te stoppen en niet bij mij te houden. 'Slapen!' schreeuwt een begeleider boos. Maya en ik klimmen allebei in bed en de rest van de kinderen doen dat ook.

Het is nu 3 uur in de avond. Nou eigenlijk ochtend want het is de vokgende dag al. Ik ben kapot maar ik kan gewoon niet slapen. Maya en de anderen kinderen slapen al. Op de één of andere manier begin ik Maya echt als vriendin te zien. Een gepiep bij het raam maakt me wakker uit mijn gedachten. Ik kijk om en zie een Man staan. Hij ziet er niet uit als een begeleider. Hij loopt met grote passen naar mij toe. Oké dit vindt ik griezelig worden.

------------------------------------------------------

Yo People
Een nieuw hoofdstuk. Maar als je mijn profiel volgt weet je dat ik al wat hoofdstukken klaar heb. Ik ben weer thuis in Overijssel yeey. En over 2 weken moet ik weer naar school. Jullie gaan me nu allemaal gestoord vinden ben ik ook maar ik heb er wel zin in. Klinkt dat raar? Ja waar schreef waarschijnlijk wel. En vooral omdat ik bijna nooit zin heb in school. Maar ik heb er nu zin in. Yeah yeah. Volgende hoofdstuk komt morgen😄

Sira

I hope you like it