Adopted By The Alpha

herinneringen

P.O.V Layra

'Omdat ik dat zeg' schreeuwt Jonas bijna. Verbaasd kijk ik hem aan. Snel loop ik naar het huis. De deur Doe ik achter mij dicht. Dat was raar. Rennend ga ik naar mijn kamer. Huilend zit ik op mijn bed. Waarom zijn mijn ouders er niet. Waarom mocht Maya niet mee. Maya ik moet haar nog bellen. (M=Maya, L=Layra)
L: 'hey van harte gefeliciteerd, 16 ouder dan mij'.

M: 'heel erg bedankt, hoe gaat het daar?'

L: 'de mensen zijn raar en echt stom. Ik mis mijn ouders' ik krijg tranen in mijn ogen. Één voor één lopen ze naar beneden en vallen ze van mijn gezicht af. Ik haat het als ik huil.

M: 'het komt allemaal goed, misschien mag je hier komen. Ohw en ben je al naar school gegaan. Ik moest wel weer omdat het weekend is afgelopen'.

L: 'Maya!'

M: 'Sorry ik dacht er alleen aan, slecht moment sorry'.

'Layra ben je daar, Doe de deur open'.

L: 'ik moet gaan'.

M: 'wie was dat? Heb je een vriendje. Ik weer zeker dat ik een jongen hoor'.

L: 'Maya!'

M: 'oké, oké ik stop al. Doe de groetjes, laterrrr'.

L: 'later'.

'Ik kom al' zeg ik. 'Wat'. Hij kijkt mij verbaast aan. 'Heb je gehuild?' vraagt hij. 'Nee' snik ik. 'Waarom heb je dan nog tranen?' 'ik, ik'. Ik probeer de deur dicht te slaan maar hij houdt zijn voet ervoor. Hij loopt naar binnen en doet de deur dicht en loopt naar mijn bed. 'Vertel'. Ik loop naar hem toe en wil naast hem zitten, maar hij trekt me op zijn schoot. Het voelt vertrouwd en er gaan allemaal tintelingen door mij heen. Hij doet beschermend zijn armen om mij heen. Dit hoorde niet bij mijn plan. Okay ik ben te verdrietig om er iets tegen te doen. Ik laat het toe. Ik begraaf mijn hoofd in zijn shirt en laat de tranen lopen. 'Gaat het'. Gelijk schud ik mijn hoofd. Nog een tijdje zitten we zo tot de deur open gaat.

'Ga van mijn mate af!' ik kijk op en zie Isabella in de deuropening staan. Jonas rolt zijn ogen terwijl ik van zijn schoot af ga. 'Wat nou weer' vraagt hij. 'Dat jij met iemand anders gaat, terwijl wel je een mate hebt!' schreeuwt ze. Ze loopt naar de toe en haalt haar hand bij mijn keel terwijl ze me tegen de muur duwt. Zijn ogen worden helemaal zwart en zijn ademhaling wordt onregelmatig. Wat gebeurt hier? 'Laar haar gaan' zegt hij. 'Nee' zegt ze eigenwijs en knijpt zowat in mijn keel. Ik probeer naar adem te happen. Alles wordt zwart ik zie helemaal niks meer. Waarschijnlijk door het zuurstof tekort.

'Ik hoop voor jouw dat ze bij komt anders' zegt iemand. Ik probeer mijn ogen open te doen maar het lukt niet. 'Ze komt bij'. Ik probeer mijn ogen open te doen maar nog steeds lukt het niet. Opeens voel ik allemaal tintelingen om mij heen. Is dat Jonas? 'Jonas?' Kreun ik. 'Ja je moet rustig doen'. Langzaam open ik mijn ogen. Hij hangt helemaal boven mij.

------------------------------------------------------

Yo People
Ja Nog een hoofdstuk vandaag  waarom. Hier om.

Ja mensen. We zijn #88 in weerwolf😱. Hier ben ik heel blij mee. Ook omdat ik maar een paar hoofdstukken online heb staan. Dus iedereen dieet dit leest heel erge bedankt. Dus hier een extra hoofdstuk.  Ohw en ja de foto is gemaakt van de laptop. Ja ik weet niet hoe Ik het moet verwoorden😂. Maar ik schrijf op mijn mobiel de verhalen. En zit eigenlijk altijd op wattpad op mijn mobiel. Tenzij ik op een ander acc zit. Zoals wat vrienden van mij. (Samen acc) voor als je het wil weten. Waarschijnlijk niet.

Sira❤

I hope you like it.