Adopted By The Alpha

ik geloof in je

P.O.V Layra

Hij valt neer op de grond een paar meter verder. Jonas gebruikt dit om op te staan en verder met zijn gevecht te gaan. Luc veranderd naar zijn mensenvorm. Gelijk ren ik naar hem toe. Hij kan me niet verlaten.

*flashback*

Ik duik het zwembad in. Luc volgt mijn voorbeeld. 'Kom op mijn schouders' Ik doe wat hij zegt en klim onhandig op zijn schouders. Mijn vader maakt de hele tijd foto's. We zwemmen vaak bij een meertje bij ons huis in de buurt daar zijn we ook nu. 'Layra wat ben je?' Een weerwolf mama. Ja ik ben geobsedeerd door weerwolf verhalen. Het is mijn grote liefde. Ik doe alsof ik een weerwolf ben. Luc moet lachen waardoor we omvallen. Mijn ouders liggen helemaal dubbel. 'Luc' zeur ik. 'Wat?'  'Ohw nu ga je eraan'. Hij hapt naar adem als ik hem onder water duw. Als hij boven is heb ik een grote grijns op mijn gezicht. Hij kijkt me boos aan. Dan grijnst hij. Nu ben ik bang. Als luc grijnst is het nooit goed. Nooit maar dan ook nooit. Hij gooit allemaal water over me heen. Ik draai me om zodat ik het niet in me gezicht krijg. Twee handen komen op me buik en beginnen te kietelen. 'L-hahahah-uc sto-hahahahaha-p'.

Samen met luc ben ik in de stad mijn ouders zijn morgen 14 jaar getrouwd. 'Wat moeten we kopen?' 'Een sieraad'. 'Nee'. Ik zucht. 'Wat dag je van dat?' 'Nee we gaan geen bestuurbare vliegtuig kopen niet voor hun en ook niet voor jouw je bent er te oud voor'. Hij draait zijn ogen, pakt me hand en trekt me mee. We komen aan bij een grote ballonen kraam. 'Één ballon'. De man handigt de ballon aan luc die het geld geeft. 'Wat be-' ik kan mijn zin niet afmaken of hij trekt me al weer mee. Dit keer lopen we naar een knutsel winkel. 'Heeft u wat papier?' We krijgen verschillende papieren mee. Ook heeft luc verder nog karton geregeld. Als we thuis zijn. Beginnen we met het maken van een kaart. Als we eindelijk klaar zijn gooit luc meel in me gezicht. 'Hoezo'. 'Taart maken' schreeuwend rent hij naar de keuken.  Lachend loop ik hem achter na. Gelukkig zijn papa en mama niet thuis.

Mooie herinneringen voordat luc weg was. Luc opend zijn ogen. 'Niet huilen'. 'Niet dood gaan' snik ik. 'Ik houd van je onthoud dat lay altijd'. 'Ik heb je net terug ik kan je niet weer kwijt raken' tranen stromen over mijn wangen. 'Het spijt me' langzaam vallen zijn ogen dicht. 'Luc!!' Geen reactie. 'Please' Ik schud hem heen en weer. Mijn vader komt naast me zitten. Ook hij heeft tranen in zijn ogen. 'Kom' We staan op en lopen naar het gevecht van Jonas. 'Alle doden krijgen een eervolle begrafenis' Ik knik dankbaar maar het helpt net om me te laten stoppen met huilen.

Een steek vaat door me heen. Jonas heeft een klap gekregen. De Alpha springt op hem en bijt hem in zijn vel. Ik voel hoeveel pijn het hem doet. Nee als ik Jonas verlies weet ik niet meer wat ik moet. 'JONAS JE KAN HET LAAT ME NIET ACHTER!!!!' schreeuw ik door me tranen heen. Hij kijkt even mijn kant op en knikt. Ik richt me tot Thobias. 'Waarom helpt u hem niet'. 'Het is niet mijn gevecht'. Jonas gooit de alpha tegen de boom aan. Hij staat snel op. En rent naar Jonas.  'Je kan het, ik geloof in je' zeg ik zacht heel zacht. De Alpha springt op Jonas. Hij rolt op de grond en met zijn achter poten gooit hij de alpha van hem af. Die gromt woest. Jonas haalt met zijn poot uit en geeft hem een klap. Bijde zien er slecht uit. Heel slecht. Bloed loopt over hun heen. Bijt wonden zijn duidelijk zichtbaar. De Alpha bijt Jonas in zijn nek. Steeds harder en harder. Ik voel het zelf in mijn nek. 'Ik geloof in je' zeg ik weer zacht. Jonas geeft hem een klap met zijn klauw en bijt hem in zijn nek. Harder. Harder. Harder. Harder. Hij valt op de grond. Jonas veranderd terug. Snel ren ik naar hem toe. Hij is flink toegetakeld. Hij veranderd en valt bijna maar ik vangt hem optijd op. 'Het is je gelukt'. Hij kust me wang. 'Je moet naar het ziekenhuis'. Hij is stil.

Iemand probeert er onopvallend weg te sluipen Maar ik merk het op. 'Isabella'. Ze draait zich om. Haar gezicht staat op angst. 'Je hebt je eigen roedel verraden aangevallen en je toekomstige luna beledigd jaloers gemaakt en nog vveel meer' gromt Jonas kwaad. 'Ikuh Ehm ik..' 'gaat dood onderdaad'. Tranen wellen weer op in mijn ogen. Ik begin weer te huilen. Isabella kijkt hulpeloos naar mij. 'Dat laat ik je niet aandoen. Niemand verdient het om dood te gaan. Ik heb mensen vermoord die het niet eens waard waren om dood te gaan. Ik was geen weerwolf maar een beest. Een bloeddorstige beest. Mensen werden vermoord zonder reden. Familie's zijn  uit elkaar gerukt. Maté's, broers, zussen, vaders, moeders. Allemaal. Ik weet hoe het voelt want ik verloor mijn broer. Ga weg en kom nooit meer terug. Waag het om hier nog een voetstap te zetten dan laat ik ze niet meer tegen. Kom nooit terug nooit. Kijk niet meer om. Verdwijn voorgoed'.

Tranen staan in haar ogen. Ze draait om en rent weg.  Tot ziens. Tot nooit. Ik wacht tot Isabella weg is daarna val ik in Jonas armen.

Het is voorbij. Dit alles is voorbij. Niemand had dit verdiend. En ik wens het ook niemand toe. Het is klaar. 'Sst het is klaar diamandje ss'. Ik snik tegen Jonas borst aan. Hij kust mijn haar. 'Het is klaar' ferluistert hij. Het is klaar. Het is eindelijk afgelopen.

------------------------------------------------------

Yo People

Lekker lang hoofdstuk.

BELANGRIJK

Hierna komt het dankwoord maar het is nog niet afgelopen dus rustig het boek is nog niet klaar het is dan alleen ff het dankwoord.

Ehm ik moet gaan. Slapen laters.

Sira

I hope you like it