Gardiyan

Bölüm 5

"Hahahahahahha" bir gülme sesi etrafta yankılandı.
"Hahahha ah evlat"
Bu bana bilekliği takan yaşlı adamdı. Sakin adımlarla Puma'nın yüzüne bile bakmadan yanıma yürüdü. Yavaşça arka cebinden bir kalem ve boş bir kağıt çıkarıp. Büyüyle birleştirdi. Bir tıss sesinden sonra adamın elinde mühürlü bir mektup oluştu. Mektubu bana uzattı.
"Bu sana fazla klasik gelecek ama ne zaman okuman gerektiğini anlayacaksın ahahahah"
Ve birden yok olup gitti.
Sessizlik hakimdi heryere çevreye hayvanlara ve hatta insanlara. Dikiliyorlardı. Sadece heykel gibi dikilyorlardı. Ve o an farkettim ki nefes bile almıyorlardı.
Ne yani onlarımı dondurmuştu. Sonra kendiminde nefes almasığımı farkettim hayır onları değil o herif zamanı durdurmuştu.
Birden kulağıma birşey fısıldadı.Bu oydu
"Ha bu arada evlat söylemeyi unuttum 30saniye sonra zaman tekrar başlıyacak. Görüşürüzzzz"

30 saniye bıyunca karnıma baktım dantianımı aradım belki... belkide Puma yanlış görmüştü. Sonuçta o da hata yapababilirdi. Belkide fazla küçük olduğundan hissedememişti. Lanet olsun. Durmuş zamana bir küfür savurdum. Biz orta yetenklilerin bile çöp olduğu bir dünyada yaşıyorduk. Kim bilir bana ne yaparlardı. Milyanlarca lanet insan arasında dantianı olmayan tek kişi bensem eğer bu dünyanın adaletine sonsuza kadar sövebilirdim. Keşke gücün yönlendirmediği bir dünyada yaşıyor olsaydık bu halde kendimi,kardeşimi,ailemi nasıl koruyacaktım.
Tek yapabileceğim küfür etmekti. Tek yapabildiğim avazım çıktığı kadar bağırıp dünyanın adaletini sorgulamaktı. Lanet olsun. Lanet olsun böyle hayata.

O sırada locy kasabasının bir dağında...

"Haahahhhaa çığlıkların burdan bile duyuluyor çocuk. Ama merak etme gerçeği öğrendiğinde  bağıran düşmanların olacak hemde acıyla hahahahah"

Moruğun dediği gibi 30 saniye sonra zaman tekrar başladı.
Puma ayağa kalktı ve beni işaret ederek
"Onuda alın. Nedenini öğrenmeliyizi önemli olabilir"
Anneme ve babama ve kardeşime baktım. Üçüde üzgün görünüyorlardı. Onlara baktığımı gördüklerinde . Babam sessizce birleyler fısıldadı.
Dudaklarını okudum.
"Ne olursa olsun senle gurur duyuyoruz."

"UuuUuuuuUUUuu"

Bu kasabamızın borozanıydı. Be sadece tehlikeli bir durumda çalınırlardı. O anda bir kaç atın kişnemesi ve nal sesleri gelmeye başladı. Bir küfür savurdum.
Haydutlar. Demek buraya kadar gelmişlerdi. Hızlıbir şekilde köye yaklaşıyorlardı yüzlerceydilerBiz onlarla savaşamazdık ama Puma,askerler ve ejder onları kolaylıkla yenebilmeliydi.
"Çocukları ejder'e bindirin yetişikinlerdende kurtarabildiğiniz kadar kurtarın. Hadi, çabuk olun gidiyoruz"
Bu .. Bu pumaydı
"Kaçıyor musunuz yani."diye sordum bağırarak
"Bu kadar insanın arasında savaşamam. Bin arabaya çabuk"
"Hayır" dedim gözyaşlarımı tutamayarak
"Zaten umudumu ve gücümü kaybettim ailemedi elimden alacaklar"
"Onları kurtaramazsın"
"Biliyorum, ama sizinle giderek bir deney malzemesi olmaktan daha iyi şeyler yapabilirim
Mesela şimdi ailemi kaybedeceksemde onları gururlandırabilirim hemde güçlenerek"
"Bu imkansız. Biliyorsun"
Ormana doğru koşmaya başladım. Bir yandanda bağırıyordum.
"Gerçekten istediğin sürece hiçbirşey imkansız değildir"
Ormanın başına geldiğimde katliam başlamıştı. Ve ejder çoktan yola koyulmuştu. Korkak herifler
Tekrar kasabaya baktım. Etrafları haydutlar tarafından kuşatılmıştı. Kaçmaya çalışan birkaç kişi ise çoktan öldürülmüştü. Kalabalığın içinden anne ve babamı aradım. Birbirlerine sarılmışladı ve annem ağlıyordu. Babamsa cesur bir şekilde anneme sarılmış ölmeyi bekliyordu.
Ve yapabileceğim birşey yoktu. Daha fazla bakamazdım. Kafamı çevirdim ve koşarak ormana girdim. Ve koşmaya başladım herşeyden uzaklaşmaya çalıştım. Koşarak hiç durmadan.
Birden kafamın üstünde bir kükreme ve kanat sesi geldi. En azından bir şeyi biliyordum.
En azından... kardeşim hayattaydı.

Arkadaşlar neden Puma'nın falan saldırıp haydutları öldürmediğini merak ettiyseniz veya anlamadıysanız açıklayabilirim.
Bide konunun işleyişi nasıl gidiyo be oy ve yorumlarınız bekliyorum.