Bad Boy & Good Girl Secret (Voltooid)

1/ Het begin:

Net als elke ochtend kom ik wakker door mijn wekker op mijn gsm. Het liedje 'On Top of the World' van Imagine Dragons speelt luidkeels af en wekt me uit mijn slaap. Ik druk de wekker af en spring uit mijn bed. Het leukste was dat ik niet vaak een ochtend humeur had, alleen als ik 200% zeker wist dat het een saaie, erge dag ging worden. Maar zelfs dan heb ik bijna geen ochtendhumeur. Ik heb dat mee van mijn moeder, die heeft dat ook niet. Ik sta op en loop naar mijn kleerkast, waar ik snel een paar kleren uit pak. Daarna loop ik de badkamer in en kleed me vlug om.

Daarna loop ik naar beneden waar mijn moeder pannenkoeken voor mijn kleine broer en mij maakt. Mijn kleine broer heet Leon en wordt dit jaar 8, zelf ben ik 17 jaar en word 18. Hij is stil en verlegen bij anderen, maar geloof me, bij mij is hij heel actief. Hij is heel speels en kan soms niet goed tegen zijn verlies. Ik zorg altijd voor hem en doe veel dingen zoals naar de speeltuin gaan en zorgen dat hij naar vrienden mag of dat zij naar hier mogen. Ik ga aan het keukeneiland zitten waar mijn kleine broer ook al plaats heeft genomen.

"Goedemorgen lieverd! Goed geslapen?"

"Ja natuurlijk en ik heb ook zo veel zin om naar school te gaan," zeg ik sarcastisch en het druipt zowat van mijn gezicht af.

Mijn moeder is een lieve en vriendelijke vrouw, maar soms moet ze meer haar mond open zetten en durven te zeggen wat ze denkt ook al kwetst het die persoon. Ze is een verpleegster en werkt bijna elke dag door en door om geld te verdienen om voor ons te zorgen. Daardoor is ze heel weinig bij ons, maar als ze dat wel is doen we altijd iets leuks en zorgt ze dat het een dag is om nooit te vergeten. Mijn vader is er niet meer of dat denken we toch, veel weten we niet over hem. Zo zijn we verhuisd, maar nog steeds in de stad zodat we nog dicht bij school bleven en mijn moeder haar werk hier nog verder kon uitvoeren.

Ik neem snel wat eten mee zodat ik dit 's middags kan opeten, pak mijn tas en stap de deur uit. Ik pak mijn fiets en rij een kwartier tot ik aan school ben aan gekomen. Ik zet mijn fiets in de fietsenkelder op mijn normale plek en wacht tot mijn vriendinnen ook zijn aan gekomen op school.

De bel gaat en zo stap ik met mijn vriendinnen naar de klas, waar ik weer een nieuw trimester moet in vliegen, gelukkig is het dan nog het laatste trimster. In de middag gaan we naar het restaurant en gaan we ergens gaan zitten waar we plek hebben en dan beginnen mijn vriendinnen te praten over allerlei dingen. Ik pak mijn gsm en open Wattpad en begin te lezen. Ik praat wel met mijn vriendinnen, maar we hebben andere interesses. Begrijp me niet verkeerd, ik praat nog veel met ze maar af en toe neem ik wat afstand als ze praten over iets wat me helemaal niet boeit. Ze weten gewoon van mij dat ik soms afstandig ben en mijn ruimte nodig heb.

In de pauze gaan we op onze gewone plek gaan zitten en beginnen we te praten terwijl we naar de andere kijken. Bij ons kun je altijd iedere groep uit elkaar halen. De populaire, de sletten, de nerds, een populair groepje jongens en de anderen die uit elkaar staan, vele bijnamen hebben en altijd anders zijn. Zelf kijk ik graag in de pauze wat iedereen doet en wat ze allemaal bespreken met elkaar. Dan heb je ook nog de jongens die net als de meisjes in groepen staan, maar bij de jongens heb je de populaire en de Bad boys. Zij tonen dat ze alles durven en de regels graag overtreden ook al brengt hun dat in moeilijkheden, maar dat vinden ze juist leuk en uitdagen, dat zal ik ook nooit begrijpen.

Nadat de bel was gegaan en de school eindelijk weer gedaan was sprong ik op mijn fiets en reed ik naar mijn werk in het winkelcentrum. Ik werk in de 'Coolcat' en ik heb geluk dat het nog goed betaalt word ook. Er komen iedere dag vele klanten dus het is best logisch. Behalve mijn vriendinnen en mijn familie weet niemand anders dat ik hier werk. Soms zie ik mensen van school, maar doordat ik in het laatste jaar zit zeggen ze niets en niemand herkent me zelfs. Het onzichtbaar zijn werkt niet alleen zijn vruchten af op school, ook op het werk.

Om zeven uur 's avonds ben ik klaar met werken en rij op mijn fiets naar huis. Als ik thuis ben zie ik dat Leon naar Supernatural zit te kijken. Hij zit zo intensief naar het scherm te staren dat ik het niet laten kon om hem te doen schrikken door achter hem te gaan staan boe te roepen in zijn oor.

"Is dat niet veel te eng voor jou?" vraag ik en leun terwijl tegen de zetel aan om te kijken aan welke aflevering hij zit.

"Jij kijkt ernaar, dus ik nu ook en ik ben een grote jongen!" zegt hij met een lage stem. Hij zet zijn handen op zijn heupen om stoer te lijken - wat hij duidelijk niet is want hij is een achtjarige met het gezicht van een vijfjarige.

Mijn lach komt sarcastisch over, ik steek mijn handen in de lucht als gebaar van overgave en zeg: "Oké! Als jij niet meer wilt slapen, is dat je eigen probleem."

Daarna stap ik de keuken in,pak ik wat macaroni uit de koelkast en warm het op. Ik pak het uit de microgolfoven en ga dan bij Leon zitten in de zetel. We zitten juist op een spannend moment in de aflevering als ik gebeld word en we beiden uit de zetel springen. We blijven even op de grond liggen al lachend omdat we beiden heel bang waren , uiteindelijk neem ik toch op.

"Dat was mam om te zeggen dat ze moet over werken!" zeg ik terwijl ik terug in de zetel ga zitten na ik het telefoontje heb geëindigd. Ik zie dat Leon ook naast me komt zitten, maar de lach die daarnet nog vol op zijn gezicht geschreven stond is nu vervangen door een droevige blik.

"Ik weet dat je het niet leuk vind als mam vaak moet werken en overuren moet doen, maar zo kunnen we gewoon leven en hebben we een dak boven ons hoofd!" Ik omhels hem en blijf zo zitten tot hij moe wordt en ik hem in bed kan steken. Na nog even verder gekeken te hebben naar de serie ben ik dan ook gaan slapen. Ik doe mijn pyjama aan en stap in bed en val al direct in slaap.

--

Ik hoor gefluister in mijn oor en kom daardoor wakker. Mijn eerste reactie was kijken naar de bron van het geluid en ik zie Leon met zijn knuffelbeer aan mijn bed staat. Ik zet me rechtop en alleen om te zien dat zijn gezichtsuitdrukking alleen maar angst uitstraalt en hij zijn knuffelbeer strak vast houd.

"Wat is er?" vraag ik half slaperig terwijl ik even wrijf in mijn ogen om beter te kunnen zien.

"Ik denkt dat ik toch beter niet naar die serie had moeten kijken."

"Kom vanavond maar bij mij slapen," zeg ik zacht.

"Dank je, grote zus!" Hij doet het licht uit in de gang en springt dan gelijk in mijn bed. Ik leg een arm om hem heen en sluit mijn ogen en val daarna weer in een diepe slaap.

Dit was het eerste hoofstuk! Ik hoop dat het oké is of goed, want het is voor het eerst dat ik een bad boy story maak, dus niet al te kritisch zijn en blijf vooral verder lezen. Je mag ook altijd comments achterlaten en votes, daar word ik blij van ;) Niet opletten meestal is het begin nog niet zo goed:)<3