Bad Boy & Good Girl Secret (Voltooid)

15/ onwetend:

Als ik terug voor het eerst in drie weken verwacht ik toch dat er iemand wel iets zal zeggen of zelfs een opmerking zal geven over mijn lang weg zijn, maar niemand zelfs de leraren vragen niets aan mij van waarom ik zo lang ben weggeweest. Ik vraag me dan wel af als iemand zou opmerken als ik zou dood gaan en nooit meer zou terug komen of ze zelf dan niets eens opmerken dat ik weg ben, maar het kan ook zijn door mijn simpele gevecht met Vincent en dat Caleb wel iets verzonnen heeft en dan weet ik zeker dat niemand iets zal vragen naar me of zelfs zou durven oogcontact maken.

-

Deze eerste week was alles vlot gegaan ook al had ik wel een achter stand die ik wel ging inhalen, maar wat me wel op viel was dat Caleb niet met me sprak of achter school en niet eens oogcontact maakte met me, dat voor mij ook al genoeg zou zijn, maar voor hem was het alsof dat accident en die twee weken in het ziekenhuis niets was en zelfs nooit heeft plaats gevonden en dat brak me wel een beetje, maar ik herpakte me snel weer, want ik toonde nooit emotie, want zo had ik het ook geleerd dat ik nooit mijn gevoelens mag tonen aan anderen en dat ik een masker moet op zetten van staal en dat deed ik ook,maar bij mijn vrienden laat ik wel één emotie naar buiten, die aantoont dat ik ook weer geen robot ben, maar ik heb denk ik echt nog nooit een ander emotie getoond bij hen,behalve dat ik weg droom of niet geïnteresseerd ben.

-

Als het zaterdag ochtend op sta en me klaar maak als elke ochtend net als school ga ik  naar de keuken en maak een omelet voor mijn broer die nog half slaperig naar beneden komt en aan tafel gaat zitten en de tv verzet naar Nickelodeon dat zijn kanaal is. 

"Hey! Ik was aan het kijken!"

"Nee, jij bent een omelet aan het maken voor mij en jou, dus kijk je niet naar tv en kan ik kijken en geef toe je kijkt ook wel eens graag mee met mij!"

"Oké! Je hebt me!"

Dan ben ik klaar met koken en zetten we samen de tafel op en vallen aan op ons eten.

"Hé! Ik was vergeten te zeggen dat Eva vanmiddag komt spelen bij ons!"

"Dat moet je ook niet eens vroeger zeggen!" dan bedenk ik me dat Caleb haar gaat voeren en dat ik nog even met hem kan praten.

"Is toch niets, maar de volgende keer van te voren zeggen hé!" zeg ik vriendelijk en wrijf door zijn haar, waardoor het nog rommeliger licht dan hij al op stond met zijn haar. 

In de middag zie ik dat Leon constant heen en weer loopt en naar de  ruit gaat en kijkt of ze al aan komt, maar telkens heeft hij pech en loopt met een verdrietig gezicht weg.

"Ben jij soms verliefd?"

"Misschien! Ik weet het niet!" zegt Leon voor het eerst nerveus en komt ploffend naast me zitten en kijkt me hopend aan voor help en ik lach bij zijn gezicht en nerveusheid en trek hem dichter naar me toe.

"Je moet gewoon je zelf zijn, eerlijk en open over je gevoelens, maar wees niet verdrietig als ze nee zegt, maar ga verder als vrienden en leer er uit!" zegt ik alsof ik er alles van weet, maar heb nog nooit een vriendje gehad of verliefd geweest al hoe wel ik niet goed weet of dat laatste waar is want voor Caleb zijn mijn gevoelens anders dan voor ander jongens en elke dag kan ik minder en minder ontkennen dat ik niet verliefd ben op hem en hij niet aantrekkelijk is. Al hoe wel er jongens zijn die sowieso sneller zijn, maar een groter ego hebben of ambetanter zijn.

"Bedankt grote zus!" zegt hij lief en omhelst me als hij los laat en een auto hoort dat betekent dat Eva hier is.

Hij loopt naar de deur en wacht tot ik bij hem sta en opent dan de deur en dan zien we Eva en Caleb uit de auto stappen en rent Eva de voortuin in en Leon rent nu ook naar haar toe en voor kleine kindjes is het echt heel schattig om ze zo te zien en Leon die voor het eerst verliefd is en niet weet wat te doen ook al is hij meestal de persoon die weet wat ik moet doen en voor mij klaar staat, maar daar hebben we elkaar voor en we rekenen op alle momenten op elkaar en leunen op elkaars schouders als ondersteuning als de één het moeilijk heeft.