Bad Boy & Good Girl Secret (Voltooid)

21/ Wat nu?:

We rijden in Caleb zijn auto naar mijn huis. Als we in de auto zitten is het stil, maar het is niet een akward stilte, maar ook geen gemakkelijke stilte. Caleb heeft zijn éne hand op het stuur en zijn andere hand heeft die van mij vast. Soms moet hij eens los laten, omdat hij moeten versnellen, maar dan neemt hij gewoon mijn hand weer vast.

Ik zat heel de tijd te kijken naar onze handen die in elkaar vast zaten, dat ik niet door had dat we al in mijn wijk waren aan gekomen. Uit mijn trans word ik onderbroken, als ik zie in mijn ooghoeken dat Caleb naar mij zit te staren, dus ruk ik mijn zicht weg van onze handen en kijk waar we rijden.

Eindelijk zie ik mijn huis van in de verte en het komt dichter en dichter en zie dan dat mam, Leon en Eva in de voortuin staan te kijken waar wij af komen. Ze zien ons dan snel af komen en per de seconde dat we dichter bij komen gaat mijn hart sneller te keer want ik heb heel ons huis kapot gemaakt en mam heeft het al zo moeilijk met het geld dat ik ook al mee help met betalen van ons huis. Ik vraag me af hoe we hier uit gaan komen en hoe we het allemaal gaan betalen.

We stoppen voor de deur en ik neem al mijn moed bij één om mijn broer en mam aan te kijken in de ogen en niet zo, maar weg te rennen naar ergens of naar de kamer.

"Zus!" roept Leon als ik uit de auto stap en hij springt in de lucht in mijn armen en ik vang hem op en omhels hem heel strak alsof dit de laatste keer is dat ik hem zie en met deze omhelzing moet zeggen wat ik voel en wil zeggen.

"Hey, kleintje!"

"Ik dacht dat je niet meer zou terug komen of dat de bende je had meegenomen!" zegt hij wenend in mijn armen en ik sus hem heen en weer als een baby om hem te kalmeren en het werkt ook.

"Ik ga je nooit alleen laten en zo maar weg gaan zonder gedag te zeggen, dat moet je altijd weten en anders weet waar ik ben als ik dat niet!"

"Nooit meer doen!"

"Nooit!" fluister ik in zijn oor en zet hem dan neer.

"Moet jij niet op school zijn en dingen leren! Niet dat het echt nodig is!" zeg ik lachend want Leon is echt een Einstein en ik noem hem dan ook zo voor te lachen.

"Jij en mam komen VOOR school en alles en Eva natuurlijk ook hé!" zegt hij met een knip oog naar haar en iedereen heeft het toch gehoord en Caleb hoor ik lachen achter me en Eva bloost als een meisje en komt huppelend op ons af en dan heeft ze hem een kus op zijn mond.

"Wow! Ik denk dat iemand hier voor het eerst weer iets heeft meegemaakt!"
zeg ik lachend en stap naar mijn moeder toe en laat de tortel duifjes achter me.

"Het spijt me zo erg mam!" zeg ik verdrietig en ik moet mijn tranen in houden.

"Het is niet erg! Jij kan daar niets aan doen, maar je vader en die heb je als eens laten zien wat je van hem vond en ook van ons!" zegt ze lachend en fleurt me zo een stuk op en omhelst me dan en ik voel dat ze ook een paar tranen laat vallen en ik nu ook.

"Zorg nu wel dat je niets meer kapot maakt hé!" zegt ze voor de grap want ze voelt dat ik ween.

"Ik zal wel helpen samen met Leon om alles mooi te leggen en op te ruimen!"

"Wij ook!" zegt Caleb die Eva vast heeft in zijn armen en ze knikt in stemmend en we stappen dan allemaal door de voordeur en zoeken borstels en beginnen er dan aan.

-

We hebben alles zitten opruimen, stofzuigen en dweilen. Alles van glas is weg en in de vuilnis bak beland en ik moet toe geven, daardoor lijkt onze huis ruimer uit te komen door de voorwerpen die weg zijn en hier toch voor de sier stonden te staan.