Zamanın çok ötesinde tarihin tozlu sayfalarında bir hikaye anlatılır Edna dilinde. Hırs ve kibirden dövülen nefretin beden bulduğu hayatlar yıkımdan başka bir şey getirmedi.
Yansıma ve yanılsamalar kendi gerçekliğinden sıyrıldı. Zamansa büyük kırıl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayal dünyama iyice dalmışken aniden sevimsiz bir sesle silkelenip kendime geldim. Daldığım bu düşlerden tam olarak sıyrıldığımda duyduğum sesin kapı sesi olduğunu fark ederek rahat bir nefes aldım. Gel gelelim kapıdaki her kimse sanırım uzun süredir oradaydı ve oldukça öfkeli bir halde bekliyordu.
Hangi ara oturduğumu bilmediğim sandalyemden zor da olsa doğrularak içeriye doğru yöneldim. Arka bahçe kapısını yavaşça açıp yıllarıma ve ziyafetlerime tanıklık eden mutfağıma girdim. Yıllara inat buradaki her şey eskisi gibiydi. Hiçbir şey kırılmamış ve eskimemişti.
Mutfağımın gösterişli hikayesine tam anlamıyla kendimi kaptırmadan kapıdan gelen ses oldukça ısrarcı bir hal almaya başlayınca olabildiğince seri adımlarla geniş sayılabilecek salonuma hızlıca ulaştım. Kapı artık beş metre kadar uzağımda duruyordu.
Üst kısmı cam olan ahşaptan yapılma kapıda annemin elleriyle diktiği kenarları güpürlü kısa bir perde vardı. Perdedeki güpürler koruyucu işlevini her ne kadar yitirmiş olsa da onlar benim için hala vazgeçilmezdi. Perde sadece geçmişimi hatırlatan bir öğe olmanın çok ötesinde arkasında kimin olduğunu gösterme konusunda da oldukça fayda sağlıyordu. İçinde bulunduğum göz hapsini ve kusursuz bir planın hedef noktasında olduğumu tespit etmemde bu perdenin payı asla azımsanamazdı. Belki de onlar olmasaydı hayatın sonsuz kırılmasında kötülüğün zafer kazanmasını fark bile edemeyecektim.Hala burada başarı kazandığını ve sonsuz mutluluğu hayatın dengesine kattığını sanan bir kahraman edasıyla tüm zavallılığımla çürüyüp gidecektim.
Bazen hayatın küçük dipnotları geleceğimizin ulaşılmaz doruklarını görmemizi sağlıyor. Ayrıntılar hayatımızı yeniden yazma imkanını gözlerimizin önüne serdiğindeyse geriye sadece büyük bir inançla o fırsatı yakalamak kalıyor.
Ben oyalanmaya devam ederken kapıdan gelen ses neredeyse yumruklamaya dönmüştü. Bu da düşünceleri bir kenara bırakıp gerçekliğe dönmek anlamına geliyordu. Kendimi acilen toparlayıp kapıya kısa sürede ulaştım. Gelen kişi Bill' di. Köşedeki markette çalışan çocuk. Haftalık ihtiyaçlarımı her zaman vaktinde ve eksiksiz bir şekilde getirirdi. Çocuğun uzun boylu, zayıf ve hastalıklı bir görünümü vardı. Bu konuda ona takılmaksa sanırım en büyük hobilerim arasındaydı.
Çocuğun sesi buradan oldukça net duyuluyordu.
" Bayan Elza ! Bayan Elza ! Lütfen siparişlerinizi bir an önce teslim etmem gerekiyor! Aksi takdirde hepsini kapıya bırakıp gitmek zorunda kalacağım ! "
Çocuk acaba kaç kez çalmıştı kapımı ? Kendi kendime kızıyordum. Her defasında günleri şaşırıyor onu kapıda dakikalarca bekletiyordum. Bu utançla elimden geldiğince hızlı bir şekilde kapıyı açtım. Bill artık tam olarak karşımda ter içinde duruyordu Üstelik her an panik atak geçirebilecek derecede de telaşlı görünüyordu. Bunların tek suçlusu ise her zamanki gibi bendim.
