Zamanın çok ötesinde tarihin tozlu sayfalarında bir hikaye anlatılır Edna dilinde. Hırs ve kibirden dövülen nefretin beden bulduğu hayatlar yıkımdan başka bir şey getirmedi.
Yansıma ve yanılsamalar kendi gerçekliğinden sıyrıldı. Zamansa büyük kırıl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çalar saatin yüksek sesiyle yatağımdan zıplayarak uyandım. Saat tam olarak beşi gösteriyordu. Uyuyup kalmamak için onu akşam erken saatte kurmuştum. Bundan sonra işimi asla şansa bırakmayacaktım. Bu evde nelerin döndüğünü en kısa sürede öğrenecektim. Bunun için erken uyanmam gerekiyorsa uyanacaktım hatta gerekirse hiç ama hiç uyumayacaktım. Bir dedektif edasıyla tüm ayrıntıların peşine düşecektim. Nasıl bir oyunun içindeyim, bu evde neler dönüyor bu bulmacaları bir bir çözecektim.
Yatağımdan oldukça sessiz bir şekilde kalkmak üzereydim ki annemin hızlı adımlarla odama doğru geldiğini duydum. Bir hamlede yatağıma geri döndüm ve uykudaymış rolüme iyice odaklandım. İnandırıcı olması için önce vücudumu her zamanki uyuduğum şekle getirdim. Yüz üstü yatmıştım, bir bacağımı karnıma doğru çektim ve diğer bacağımın arasına ise battaniyemi kıstırdım. Her şey kesinlikle mükemmeldi, iyi bir sahtekar nasıl olunur bunun birinci sınavını az sonra verecektim.
Annem odamın kapısını sessizce açıp içeriye yavaş adımlarla girip yanıma kadar gelmişti. Sanırım uyanık olup olmadığımı kontrol ediyordu. Nefesinden gereksiz bir heyecan ve titreme hissediliyordu. Annemi tanıdığım kadarıyla bu bir şeyler çevirmeden önceki telaşlı haliydi. Yanıma iyice yanaştı ve gözlerime doğru baktı. Bunu nefesini suratımda hissettiğim an net bir şekilde anlamıştım. Daha sonra da yatağımın çevresinde hızlıca bir tur attı. Büyük bir huzursuzluk içindeydi ve sanki bir şeyler arıyordu. Sonra birden bire durdu ve hızlı bir şekilde olduğu yerde dizlerinin üzerine çöküverdi.
Bu kadın yatağımın altında ne yapıyordu, neyi kontrol ediyordu ? Kahretsin yoksa annem tamamen çıldırmış mıydı ? Yoksa beni korkutmaya mı çalışıyordu ? Her ne yaparsa yapsın aklımdaki soruların peşini bırakmayacağımı görecekti. Annem yatağımın altındaki itinalı kontrolünden sonra fısıltılar halinde bir şeyler söylemeye başladı.
" Çok şükür hiçbir şey yok. Peki bu kahrolası ses neyin nesiydi ? " diyerek yerden sakince doğruldu. Tekrar gözlerini üzerime diktiğinden kesinlikle emindim. Çünkü bu hep yaptığı şeydi. Beni kısa bir süre seyrettikten sonra bacağımın arasından örtüyü çekerek üstümü sessiz bir şekilde örtmeye başladı. Annemin o az önceki soluk soluğa hali gitmiş yerine huzur ve güven veren varlığı geri gelmişti. Anlamadığım şeyse gereksiz yere sergilediği bu davranışlarıydı. Önceden bu garip davranışları beni hiç rahatsız etmiyordu. Çünkü o zamanlar evdeki bu gariplikleri fark etmemiştim. Annemin yaptığı her garip ve baskıcı davranışları hayatımda kalan tek kişi olduğu için sorgusuz sualsiz kabul ediyordum.
Annem biraz daha oyalanıp iyi olduğumdan emin olduktan sonra odamdan ayrılmıştı. O odadan çıktıktan hemen sonra bense olabildiğince sessiz bir şekilde yatağımdan kalkıp dolabımdan aldığım birkaç parça kıyafetle üzerimi hızlıca değiştirdim. Çok geçmemişti ki yavaş adımlarla merdivenlerden aşağı doğru inmeye başladım. Henüz merdivendeyken mutfak tarafından tıkırtılar ve fısıltılar duymaya başladım. Kalan basamakları çok yavaş bir şekilde inip, merdivenlerin alt kısmındaki boşluğa iyice gizlendim. Sesler buradan daha net duyuluyordu. Annem mutfakta kiminle konuşuyor olabilirdi, hem bizim eve bu saatte kimse gelmezdi ?
