Zamanın çok ötesinde tarihin tozlu sayfalarında bir hikaye anlatılır Edna dilinde. Hırs ve kibirden dövülen nefretin beden bulduğu hayatlar yıkımdan başka bir şey getirmedi.
Yansıma ve yanılsamalar kendi gerçekliğinden sıyrıldı. Zamansa büyük kırıl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Birden titreyerek uyanmış ve kendimi salonumuzdaki koltukta bulmuştum. Buraya nasıl gelmiştim, bununla ilgili hiçbir şey hatırlamıyordum.Koltukta yavaşça doğrulup rahat bir şekilde oturdum. Her yanım deli gibi ağrıyordu. Peki hangi ara bu kadar yorulmuştum ? Böylesine ağrı içinde kalmak için ağır şeyler taşımış ya da çok çalışmış olmam gerekmez miydi ?Düşüncelerimden sıyrılıp da tam karşımdaki berjerde oturan ve bana dikkatlice bakan annemi gördüğümdeyse inanılmaz derecede korktum. Az önce garip ve ürkütücü işler çeviren annem şimdi masum, tatlı ve sevgi dolu gözlerle bana bakıyordu. Gördüklerim karşısında ne diyeceğimi bilemez bir haldeydim.
Annem ise benim tam anlamıyla ayıldığımı gördüğünde hemen yanıma gelmiş ve beni olabildiğince sevgi dolu bir sarışla kucaklamıştı.
" İşte annesinin uyur gezer kızı. Annesi bu tatlı kızına hiç kıyabilir mi ? Sen benim için çok değerlisin. " diyerek gülümsemişti bense sadece,
" Nasıl yani ben uyur gezer miyim ? Tüm gördüklerim bir rüya mıydı ? Kusura bakma ama bu mümkün olamaz !" diyebilmiştim.
Annem uzun süredir olmadığı kadar sıcak bir gülümsemeyle bana bakıp,
" Seni ekinlerimizin orada yerde kıvrılmış ve sayıklar bir haldeyken buldum. O kadar tatlıydın ki uyandırmaya kıyamadım. Kucaklayıp buraya kadar getirdim. Birkaç saattir burada uyuyorsun. Üstelik saat şu an tam olarak 10:30. Benim kızım tatlı ve uyur gezer bir uykucu. Ayrıca bu arada bir kuş kadar da hafifsin. Hemen bir şeyler yemeye başlamazsan, annenden sağlam bir ceza alacaksın haberin olsun. " diyerek saçlarımı iyice okşayarak önce yanağıma sonra alnıma, sonra da burnumun ucuna minik bir öpücük kondurdu.
Ne yani gördüğüm her şey bir rüya mıydı ? Ya çalar saatin sesiyle uyanmam, giyinip aşağıya inmem hepsi mi rüyaydı ? Kendi zihnim mi uydurmuştu bunları ? Gördüğüm onca şeyin bir rüya olması mümkün müydü ?
Olduğum yerden ayağa kalkıp odama gitmek için merdivenlere doğru yönelmiştim ki birden kafamda ışıklar yanmaya başladı. Peki ya uyur gezersem neden üzerimde pijamalarım yok ? Sanırım uyur gezer ve aynı zamanda da uyur giyerim. İçten içe büyük bir kahkaha atmıştım. Bu işin içinde bir şeyler olduğu çok belliydi. Üstelik olanları gözlerimle görmüştüm ve tabi ki de uyur gezer değildim.
Merdivenlerden hızlıca çıkıp odama girdiğimde yatağım dağınık bir haldeydi ve pijamalarım da bıraktığım yerde duruyordu. Ama şunu anlamıyordum, annem böyle bir yalanı planladıysa neden pijamalarımı üzerime giydirmemişti ? Bunu unutmuş olamazdı değil mi, çünkü o çok akıllı bir kadındı. Bunu görmezden geldiyse mutlaka bir sebebi olmalıydı. Yaşadıklarımı aklımdan tekrar geçirdiğimde en son gördüğüm şey annemin bir şeyler mırıldanması ve evimize doğru süzülen büyük bir ışıktı. Işık önce evimizi sarmış sonra da patlamış mıydı ? O noktadan sonrası zihnimde kopmuştu sanırım o tam an bayılmıştım.
