" ရူးေနၿပီ DoKyungSoo မင္းရူးေနၿပီ "
KyungSoo ဖြင္႔ဟဝန္ခံၿပီးေနာက္ပိုင္း Jongin ဒီစကားေတြကိုသာ တြင္တြင္ရြတ္ေနမိသည္။
"ငါ႔ကို ဘာလို႔လွည္႔စားတာလဲ ငါ႔ကို ဘာလို႔အရုပ္တရုပ္လုိ ကစားရတာလဲ ငါကို ဘာလို႔ လိမ္ညာရတာလဲ ငါ႔ကိုဘာလို႔ဟန္ေဆာင္ရတာလဲ ဘာလို႔လဲ ဘာလို႔လဲ ... "
ေျဖရွင္းခ်က္မေပးဘဲ မ်က္ရည္ေတြသာက်ေနေသာ KyungSoo ကို အားမလိုအားမရစြာေမးမိသည္႔စကား။Jongin ရယ္ ဆိုတာကလြဲလို႔ KyungSoo ႏႈတ္ဖ်ားက မည္သည္႔ စကားမွ ထြက္မလာခဲ႔။ေနာက္ဆံုးေတာ႔ Jongin ကသာ အရူးတစ္ေယာက္လို ေပါက္ကြဲမိၿပီး KyungSoo ကိုတစ္ေယာက္ထဲ ထားခဲ႔ကာ ကားေမာင္းၿပီး ျမစ္ကမ္းေဘး လာထိုင္ေနမိသည္။တစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ႔မည္႔ KyungSoo မည္သည္႔ပံုစံျဖင္႔ က်န္ခဲ႔လဲ မေတြးေတာႏုိင္။ေလာေလာဆည္ တစ္ေယာက္ထဲရွိေနျခင္းက အရာအားလံုးအတြက္ အဆင္ေျပဆံုးနည္လမ္းတစ္ခုပင္။
ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ သတ္မွတ္မိသည္က ငတံုးတစ္ေယာက္ အရူးတစ္ေယာက္ဟူ၍ပင္။ထူးဆန္းသည္ ခံစားရသည္မွာလဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ လြဲေခ်ာ္ေနသည္ဟု ေတြးမိသည္မွာလဲ အခါခါ။ႏွလံုးသားကိုယ္တိုင္ကိုက သိေနမိသည္ထင္၏။Yuri ကို ခံစားခ်က္တစ္မ်ိဳး KyungSoo အေပၚလဲ ခံစားခ်က္ေတြ ရႈပ္ေထြးေနခဲ႔သည္ေလ။Jongin မေတြးထားမိသည္မွာ ဒီလိုမ်ိဳး KyungSoo မလုပ္ေလာက္ဘူးဟူေသာအေတြးပင္။ထိုအေတြးေၾကာင္႔ ျဖဴစင္လြန္းသည္႔ မ်က္ဝန္းေတြကို ယံုၾကည္ခဲ႔မိသည္။
အခုေတာ႔ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီး Jongin ကိုလွည္႔စားၾကသည္။ႏွလံုးသား ခံစားခ်က္ေတြကို ကစားခဲ႔ၾကသည္။အရုပ္တရုပ္လို လိုရာေစခိုင္းခဲ႔ၾကသည္ေလ။
" အားးးးး "
စိတ္ထြက္ေပါက္ရေအာင္ ေအာ္ဟစ္မိေတာ႔ ရင္ထဲအနည္းငယ္ေပါ႔ပါးသြားသလိုပင္။ျမစ္ကိုျဖတ္ၿပီး တိုက္လာသည္႔ေလက လတ္ဆတ္ေပမယ္႔ ေအးခ်မ္းမႈကို မျဖစ္ေစပါ။ႏွလံုးသားေတြ ပူေလာင္လြန္းေနသည္ေလ။
တစ္ညလံုး ႏြမ္းလ်ေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ျဖင္႔ အျပင္မွာေနခဲ႔ၿပီး မိုးလင္းခါနီးမွ Jongin အိမ္သို႔ျပန္လာခဲ႔သည္။တံခါးဖြင္႔ကာ ဝင္လိုက္သည္ႏွင္႔ ဝိုင္းစက္စက္ မ်က္ဝန္းေတြႏွင္႔ အၾကည္႔ခ်င္းဆံုသည္။တညလံုး အိပ္ခဲ႔ဟန္မတူေသာ KyungSoo မ်က္ႏွာက အနည္းငယ္ေခ်ာင္က်ေနသည္ေလ။ေနမေကာင္းေသးဘဲနဲ႔ သူ႔ကိုတစ္ညလံုးေစာင္႔ေနခဲ႔သည္လား။စိတ္တိုမႈမ်ားၾကားမွ စိုးရိမ္စိတ္က ဝင္လာေလရာ Jongin ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ က်ိန္ဆဲမိသည္။အသိတရားရေတာ႔ Kim Jongin ။
