Vampir Okulu

Yeniden

İyi Okumalar..

Önümüzde duran kalabalığı yarıp dış kapıya doğru yöneldik. Chris ve ben konuşmuyorduk. Neden diye sorarsanız, artık insanların bizimle oyuncak gibi oynamasından ve bir şeylerin üstesinden gelme çabasından yorulmuş ve sıkılmıştık. Hızlı adımlarla dışarı çıktığımızda gökyüzü kendini daha da salmış, derin bir uykuya dalmıştı. Ben önde ilerlerken Chris'in bana yetişemeyip arkamda kaldığını farkedemedim. Dönüp baktığımda donmuştu ve yeri inceliyordu.

''Ne yapıyorsun?''

Düşüncelerinden ayılıp hızlı adımlarla üzerime gelmeye başladı. Bedenimi kollarının arasına alıp sıkıca sarıldı. Şaşırdığımdan bir müddet sabit kaldım. Sıcaklığına alıştıktan bir süre sonra kafamı boynuna gömüp belini kavradım. Ne zamandır beraber bu şekilde olmamıştık? En son ne zaman birbirimize sıkıca sarılmıştık? Chris istemeden de olsa kendini çekti ve iki eliyle omuzlarımı tuttu. Gözlerindeki ifade hiçbir zaman bu kadar keskin ve sakin olmamıştı. Yüzü bir ahenk içerisindeydi. Ay ışığı yüzünün yarısını aydınlatıyor, elmacık kemiklerini ortaya çıkarıyordu. Yüzünü bu kadar dikkatli incelediğimi anlayıp gülümsedi. Gözlerim biçimli dudaklarına kaydığında tebessümünü farkedip bakışlarımı etrafa yönelttim. Neden kendime sahip çıkamıyordum ki? Kızarmaya başlamıştım. Bunun üzerine hafif bir kahkaha atmıştı.

''Bu hallerin gerçekten çok tatlı..'' Yavru köpek seviyormuşçasına yüzüme baktı. Tekrardan suratının her bir tarafını ne kadar incelemek istesem de yine bedenimi onun sıcaklığında bulmuştum. 

''Seni gerçekten çok özledim Sally..'' Her zaman birbirimizin yanındaydık ama sanki uzak bir yerden gelince kavuşmuşçasına sarılıyorduk. Sesinin o içten tonuna karşılık sırtını daha sıkı kavradım. Ne kadar sarılırsa sarılsın doyamayacağıma emindim. Chris'in bana iyi gelmediği kesindi. Kalbim bu kadar çarparken, onun kolları beni terkedilmiş misali ve huzurlu hissettiriyordu. İkisi bir arada olmazdı belki ama Chris bunu hissettirmeyi başarabiliyordu. Hafifçe kendini gevşeterek gözleriyle soğuk dudaklarımı süzdü. Gözlerimi kapatmış onu bekliyordum.Daha fazla dayanamayıp hafif bir öpücük kondurdu ve ciddi bir şekilde konuşmaya başladı.

''İki gün önce sorunlarımızın üzerinden beraber kalkacağız demiştin. Sana inanıyorum Sally. Bize inanıyorum. Ne sıkıntı olursa olsun kollarımı sana böyle saracağım. Özel birliğin de üstesinden gelip mutlu olacağız. Hem belki her şey umduğumuzdan daha güzel olur.''

''Haklısın Chris. Bende her zaman sana destek çıkacağım. Seni seviyorum.''

Şefkatle gülümsedi.

''Bende seni seviyorum Sally.''

****

Halam yine iş nedeniyle uzaklara göçmüştü. Son yaşanan olaylarda bana çok yardımı dokunmuştu. O benim hayatımdaki en değerli şeylerden bir tanesi.

Evimde, vazgeçemediğim sıcak yatağımın içerisindeydim.Dün geceyi hatırlayınca kıkırdayıp yorganı üzerime çektim. Chris'e daha çok bağlanmıştım. Bu biraz sinir bozucuydu açıkçası. Size söyledim mi bilmiyorum ama  kısıtlanmaktan ve birisine bağımlı olabileceğim düşüncesinden hep nefret etmiştim. Şuan da büyük konuşmamam gerektiğini anlamış bulunmaktayım. Chris'e,

''Günaydın'' mesajını yollayıp mutfağa yöneldim. Günlerdir bir şey yemeyen ben,dolap kemirecek kadar açtım. Dolabın kapağını açıp temel besin ihtiyacımı giderdim.Ne olduğunu gayet iyi biliyorsunuz.. Yapay kanların en iyi tarafı ise yıllar geçmesine rağmen bozulmamasıdır. Özellikle benim için üretildiğini düşünüyorum. Aç kalsam dahi gidip almam açıkçası.

Günlerdir kendime bakmıyordum. Yüzümü kamyon ezmiş gibiydi. Sağ yanağım içine geçmiş sol taraf dışa çıkıktı. Kamyon ezdiğine emin olmuştum. Belki de abarttım. Bilmiyorum. Yüzüme oradan buradan bir şeyler sürüp profesyonel makyaj yaptım misali aynaya gülümsedim. Odaya döndüğümde Chris'ten mesaj gelmişti. 

''Günaydın Sally. Ne zaman yola çıkacağız?'' Neden hep birbirimize ismimizle hitap ettiğimizi merak edebilirsiniz. Hç rmntk dğl .s tarzı evet ama biz bu şekilde daha çok seviyoruz sanırım.

Chris Özel birlik için heyecanımı arttırmıştı ve yeniden beyin hücrelerime hücum etmişti. Gerçekten bizi çiğ çiğ yiyebilecekleri bir yer miydi? Bunun gibi yüzlerce soru vardı aklımda. Belkide beni ''Edgar'ın kızı'' gibi ünvanlandırdıkları içindir. Emin değilim. Sadece gidip sorularımın yanıtını bulabilirim. Giysi dolabımdan üzerime uyumlu ve göze çarpmayan kıyafetler geçirdim. Chris'e hazır olduğumu mesaj atarak beklemeye başladım. Dışarısı aşırı güneşli olduğundan siyah şemsiyemi alıp beklemeye başladım.On beş dakikalık sıkıcı zaman diliminden sonra korna sesiyle irkildim. Koşar adımlarla dışarı çıktım. Bugün havada bir tane bile bulut yoktu. Güneş bedenimi yakmıştı. Siyah şemsiye sadece bedenimi koruyordu.Yine de yüzüme gelen güneş ışınlarını elimle kapatıp engellemek istedim. Etraf parlak olduğundan ne kadar Chris'i görmek istesem de başaramamıştım. Yanına yaklaştığımda yine yüz hatlarıyla karşı karşıyaydım. Bu sefer Ay ışığı değil, Güneş ışıkları yüzünü süslüyordu. Her seferinde büyülenmişçesine baktığımdan Chris hep gülüyordu. Yine tebessüm edip

''Çekiciliğime hiçbir zaman karşı gelemiyorsun anlaşılan.'' Güneşin yakması yetmeyip birde üstüne kızarmıştım.

''Çok konuşmada geç arabaya.''

''Peki efendim.'' Tekrardan gülümseyip sürücü koltuğuna geçti. Ne kadar sinir bozucu olsa da ortamı yumuşatabilen bir havası var. Bu yüzden hiç sinirli kalamıyorum. Bunları düşünürken ona bakıyordum.

''Neye bakıyorsun sen? '' yine etkilendiğimi düşünmüştü sanırım. Egosu tavan yapıyordu şuan.

''H-hiç..'' 

Emniyet kemerlerimizi bağladığımızda artık kaçışın olmadığını kabullenmiştim. İstesek başka ülkelere gidebilir, yeni bir başlangıç yapabilirdik ama bu bizi tanımlamazdı. Macera ve heyecanın peşinden koşuyorduk her zaman. Ne kadar sonunda üzüntü olsa da hayatın kandırmacası bizi şaşırtıyor ve mutlu ediyordu. Hayattan haz alarak yaşamak en iyisiydi bize göre..

Şuan anladım ki ben uzun bölümler yazamıyorum. Bundan sonraki kitaplarım kısa hikayeler olacak sanırım. Umarım beğenmişsinizdir. Biraz romantikli bir bölüm oldu :D 

Diğer kitaplarım K-pop olabilir. Bilemiyorum. Okunma sayılarının çok düşmesine rağmen devam edeceğim. Destek çıkmayı unutmayın lütfen. Kendinize iyi bakın :D