Love Affair(HH)

When can I see u again?

ဟန္ျမစ္တစ္ေလ်ွာက္ တိုက္ခတ္လာတဲ႔ေလေျပေတြက မ်က္နွာနား ညင္ညင္သာသာ ပြတ္တိုက္သြားရင္း ဘယ္ေတာ့မွ ဆံုးမယ္မွန္းမသိ အားမနာတမ္း က်ဆင္းေနရတဲ႔ မ်က္ရည္စတစ္ခ်ိဳ႕ကိုပါ ေျခာက္ေသြ႔သြားေစတယ္ ~

ေျခာက္ေသြ႔သြားလည္း ခဏပါပဲ ~ ထပ္ျပီး က်ရင္း က်ရင္း မ်က္ရည္ေတြထပ္က်ေနမိျပန္ျပီ ~ အညံ႔ေပးျခင္းကို သေဘာေဆာင္ေစတဲ႔ ဒီမ်က္ရည္ေတြကို ပါးျပင္ေပၚ လြတ္လပ္စြာ က်ဆင္းေစရုံကလြဲ ဘာမွမတတ္နိုင္ဘူး ဆိုတဲ႔ အသိေၾကာင့္ လက္သီးကို အလိုလိုဆုပ္ထားမိလ်က္သား ...

သနားေသာအားျဖင့္ တန္ခိုးေတြသာ ရနိုင္မယ္ဆိုရင္ တစ္ခုထဲပဲျဖစ္ခ်င္ပါတယ္ ~ အခ်ိန္ေတြကို ေနာက္ျပန္လွည့္ပစ္ခ်င္တယ္ ~ က်ြန္ေတာ္နဲ႔Lu မေတြ႔ခဲ႔ၾက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဘယ္လိုပတ္သတ္မႈနဲ႔ ဘယ္လိုနာက်င္မႈေတြေပးၿကမလဲ ဆိုတာကို မသိခဲ႔ၾကတဲ႕ အခ်ိန္ဆီကိုေရႊ႔လိုက္ခ်င္တယ္ ~ အဲ႕လိုသာျဖစ္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ က်ြန္ေတာ္ သူ႔ကို မသိေအာင္ေနခဲ႔မွာပါ ...

တစ္ခါမွ သူ႔လက္ေလးမွာ စြပ္ေပးခြင့္ေတာင္ မၾကံဳခဲ႔ဘဲ ခုေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ ခ်ြတ္ေပးလိုက္တဲ႔ လက္စြပ္ေလး ... က်ြန္ေတာ့္လက္ထဲ မယံုနိုင္စြာ ျပန္ေရာက္ေနခဲ႔ျပီ ...

ရင္နာတယ္ဆိုတာထက္ ပိုတယ္ ~ ရင္ဘတ္ေတြ စုတ္ျပတ္သတ္သြားတယ္ ဆိုတာထက္ ပိုနာက်င္ရတယ္ ~ အဆိပ္တစ္ခြက္ထက္ ပိုခါးသီးတဲ႔ အရသာ ဆိုတာထက္ ပိုျပင္းရွတယ္~ ဆိုရင္ အဲ႔ခံစားခ်က္ကို Lu ယံုနိုင္ပါ့မလား ...

သက္မဲ႔ဂုဏ္ျဒပ္ေတြနဲ႔ ဝန္းရံထားတဲ႔ ေဘာင္ထဲကေန ခ်စ္ေနရတဲ႔ အခ်စ္အတြက္ နာက်င္မႈကိုေတာင္ ေပၚတင္ ဖြင့္ျပခြင့္မရွိဘူး ... ဟား ဟား ခါးသီးဖို့ေကာင္းလိုက္တာ ... မုန္းတီးဖို့ေကာင္းလိုက္တာ ... ပတ္ဝန္းက်င္ကို အေရာင္ျခယ္ထားၾကတဲ႔ အတၲေတြက နွလံုးသား နွစ္ခုကို ပတ္ပတ္စက္စက္ စေတးၾကတာ ~

တစ္ခါတစ္ေလ လူ႔ဘဝၾကီးမွာ ေနရတာ အဓိပၸာယ္မဲ႔တယ္ဆိုတာကို သိမိတဲ႔အခ်ိန္ အသက္ရွဴသံေတြကိုပါ ရပ္တန့္သြားေစခ်င္ခဲ႔တာ ... က်ြန္ေတာ္ ေသသင့္တယ္မလား ~

ေျခလွမ္းေတြကို အေရွ႔တည့္တည့္သို့ လွမ္းေစလိုက္တယ္ က်ြန္ေတာ့္ နွလံုးခုန္ႏႈန္းေတြ ထာဝရရပ္တန့္သြားမယ့္အခ်ိန္ထိ မရပ္တမ္း မနားတမ္းေပါ့ ...