An Idol Beside Me (On-Going)[EXO FF.]

12: What are you planning?

"Saan ba kasi 'yon?" Naiinitang sabi ni Paul Kurt. Lumabas kasi kami ng mall. Alangan namang makipag sapalaran kami doon ng walang pera. Jusko, 'di ko 'yon kakayanin. Kung pwede lang iwan siya 'don eh. Sinisisi niya kasi ako kung bakig hindi ako nagdala ng payong.

Sorry ah. Kakasimula ko pa lang kasi 'no. Sarap hampasin ng kaldero to. Para naman matauhan na hindi lang siya ang naiinitan.

Papunta kaming likod ng mall. Kasi nga diba, ""Gutom na ako, Ms. PA. Pakinin mo na ako."" At ginawa ko yung pag turo niya sa bibig niya. He chuckled. "Oh, ba't ka tumatawa d'yan? Diba sabi mo pakinin kita? Kaya eto na papunta na tayo sa kainan. Kaya please, don't talk." I said waving my hand off from him.

"Woah. That tounge of yours huh." He rolled his eyes at me. "Ituro mo na kung saan. Uunahan na kita, ang bagal mo kasi maglakad." Nakakunot noo na siya. Hindi ako magtataka one day permanent na yung kunot noo niya. Tsk.

"Ayun oh!" Turo ko sa bandang kaliwa na may magkabilang malaking puno.

Bigla akong napahinto sa paghinto niya. Ano meron? Nagpabalik balik yung tingin ko sa karinderya at sa kanya. "Hoy. Akala ko ba mauuna ka dahil ang bagal ko?" Tanong ko pero hindi niya sinagot at nakatingin pa rin siya sa karinderya. "Or wag mong sabihin ayaw mong kumain dyan? Pagakin din naman yan 'no! Ang pinagkaiba lang ay mga presyo at kung anong ka-eklavush kaya ano--"

He cutted me off.

"Ayoko." His face turned serious. His eyes turned blank. Binasa niya ang labi niya gamit ang dila niya in a cool way.

"Ha?"

"Ayoko."

"Ano ka ba naman? Nagtiis ako sa pagrereklamo mo para makapunta tayo dito at mapakain ka tapos aayaw ka bigla? Come on. Hindi ka naman malalason. Masarap yung pagkain nila, promise." Tinaas ko pa ang kanang kamay na nangangako. "Kaya tara--"

He cutted me off, again.

"I don't wanna eat there." Matigas ang pagkakasabi niya non. Make me feel uncomfortable and really awkward.

"Wala na tayong choice. Wala tayong dalang budget. Yung binigay ni Manager na badget nasa pouch ko na nasa condo mo." Hinintay ko siyang magsalita. "Paul--"

"Then make a way!" Sabi niya at tumalikod. Nasa state of shock pa ako sa pag sigaw niya. He just really shouted at me. Wow! Just wow. "Tara." He grabbed my hand at naglakad.

"W-wait."

"Ate Ris? Ate Ris!" Napatigil kami sa tawag na iyon. Binitawan ni Paul Kurt ang paghawak niya sa kamay ko. Sinuot ni Paul Kurt and hood niya siguro for assurance. Humarap ako sa batang lalaking tumatawag sa akin ng ganoon lang.

Nginitian ko siya at lumapit sa kanya. Sobrang na-miss ko ang pagtawag niya sa akin ng ganyan.

"Jacob! Kamusta ka?" Umupo ako para mapantayan siya sa tangkad niya. Todo ngiti siya.

"Ok naman. Ate, tumayo ka." Nagtaka naman ako kaya tumayo ako.

"Oh, bakit? Anong meron?"

"Tignan mo ate oh." humawak siya sa ulo niya at dahan dahan niyang pinantay sa bewang ko. "Malapit na kita tangkaran. Pag mas matangkad na ako sayo, pwede na kita ligawan!" Masigla niyang sabi.

Binatukan ko siya ng mahina. "Ikaw talaga! Mag-aral ka nga muna. Jusko kang bata ka. Hahahaha." Napahawak naman siya sa batok niya.

"Ate, ano nga pala ginagawa mo dito?" Tanong niya.

"Ah. Plano kasi naming kumain--" bigla niya akong hinila.

"Tara, ate. Kumain tayo sa amin. May bagong specialty kasi si nanay. Dapat matikam mo yun." Hila niya sa akin. Pinigilan ko siya.