DRARRY FANFIC

3

'50-20 voor Griffoendor!' de stem van de commentator schalde over het zwerkbalveld. Harry en zijn teamgenoten juichten met het publiek mee en vlogen een rondje over het veld. Een van de jagers onderschepte de slurk, en ze vlogen opnieuw op het doel af. Bijna hadden ze gescoord, maar een drijver van Zwadderich sloeg een beuker naar hen toe. Joelende Zwadderaars stonden op van hun plaatsen en zwaaiden met groen-zilveren vlaggetjes, middelvingers opstekend naar de overkant van het stadium. Harry speurde het veld af, op zoek naar de snaai. Hij besloot rond te cirkelen, en na drie rondjes zag hij plotseling een groene waas naar beneden schieten. Harry dook ook meteen omlaag, en zag het kleine balletje vlak boven de grond fladderen. Malfidus ging veel te snel in de paniek dat Harry misschien eerder zou zijn, zoals meestal, en dus schraapte het uiteinde van zijn bezemsteel tegen de grond en bleef steken in het modderige zand. Malfidus vloog er van af en viel plat op zijn rug op de grond. Tijdens deze pijnlijke actie botste Harry tegen Malfidus aan en viel bovenop hem. Het duurde een paar seconden voordat Harry doorhad wat er gebeurd was, en knipperde met zijn ogen. Hij schrok zich dood toen hij Malfidus met een gebroken neus onder hem zag liggen en rolde om. Het zand was wat vochtig en schuurde in zijn nek. Hij deed zijn ogen dicht en probeerde het bonzen van zijn hoofd (en hart) buiten te sluiten. Iets kleins prikte in zijn rug en terwijl Harry recht op probeerde te zitten pakte hij snel de kleine gouden bol onder zijn rug vandaan. Malfidus kreunde en Harry keek opzij. De neus van de jongen stond scheef en het bloed gutste eruit. Madam Hooch kwam met haar bezemsteel in haar hand naar de twee toegerend en boog zich over Malfidus heen. Het commentaar van Harry-wist-niet-wie schalde nog steeds over het veld, maar niemand luisterde. Ron en Hermelien kwamen ook aangerend, en Marcel probeerde over het hek te klimmen. Voordat Harry het doorhad stond er een hele groep om de twee jongens heen en werd hij overeind getrokken. Omdat hij een been had gebroken zwaaide hij wat heen en weer maar al snel voelde hij twee armen hem ondersteunen en werd hij naar de ziekenboeg gebracht, half gesleept en half hinkend.

'Jeetje, Harry, wat gebeurde er man,' het zwerkbalteam stond rond Harry's bed in de ziekenzaal. 'Geen idee Fred, 't ging best snel allemaal.' Harry probeerde zijn tenen te bewegen, maar het leverde hem enkel een pijnscheut op. 'Maar we hebben gewonnen!' voegde Plank er vrolijk aan toe. Harry gniffelde en de tweeling schudde grijnzend hun hoofd. Het gezelschap keek op toen de deuren van de ziekenboeg open gingen en professor Sneep, samen met madam Hooch Malfidus naar binnen droegen. Patty Park liep er half-huilend achteraan, zich verschrikkelijk aanstellend, en Hermelien zuchtte hoorbaar. De zoeker van Zwadderich werd op het bed naast Harry gelegd, en Harry wist niet of hij daar nou blij mee was of niet. Hij was wel bezorgd om Malfidus, hij had een beste klap opgelopen. Zijn normaal o-zo perfecte haar was geruïneerd door de wind en de val in het modderige zand, en zijn gezicht was besmeurd met het bloed afkomstig uit zijn neus. Harry zag ook dat zijn arm in een vreemde hoek lag, waarschijnlijk gebroken. Het hele gezelschap keek geboeid toe hoe Patty Park sniffend om de Zwadderaar heen hing en voortdurend geruststellend suste en hoe ze daarbij madam Pleister enorm in de weg zat. En natuurlijk hoe Malfidus zich dood irriteerde aan haar. De Griffoendors amuseerden zich kostelijk, totdat madam Pleister er genoeg van had en ze wegstuurde.

'Ik heb uw been in het gips gezet, maar u heeft ook een hersenschudding opgelopen ben ik bang. U kunt het best een nachtje blijven, meneer Potter,' madam Pleister zette een beker dampende vloeistof op Harry's nachtkastje. 'Helemaal opdrinken, meneer Potter.' vervolgde ze toen ze Harry er achterdochtig naar zag kijken. Toen draaide ze zich om en liep naar het bed naast die van Harry om zich over de kreunende Zwadderaar te ontfermen. Godzijdank stuurde ze Patty weg, ze begon Harry op de zenuwen te werken. 'U zult ook een nachtje moeten blijven, meneer Malfidus. Nog wel iets langer waarschijnlijk; ik geloof niet dat mevrouw Park u een moment rust gunt.'
Het zweet brak Harry uit. Een hele nacht met Malfifus op de ziekenboeg. Alleen. Fuck. Yes. Verdomme. Harry wist niet wat hij ervan moest vinden. Wat er allemaal wel niet zou kunnen gebeuren in die nacht. Zijn hart begon als een razende te kloppen en was blij dat tovenaars niet zo'n ECG apparaat nodig hebben. Harry keek naar de blonde jongen naast hem. Draco was zo knap, iets in hem wilde zijn hand vastpakken en nooit meer loslaten. Hoe langer hij naar hem keek, hoe groter de drang werd. Hij wist zich te beheersen en staarde naar het plafond. Het zou een lange nacht worden.