DRARRY FANFIC

7

'En dat is waarom Roger de Ranzige in jullie boeken staat.' Ron keek op en leek geen idee te hebben over wie  Roger de Ranzige was. Zoals altijd krabbelde hij onder de lessen tekeningetjes in zijn boek of hij speelde galgje met Harry op een oud stuk perkament. Hermelien had een enorm stuk perkament volgeschreven met aantekeningen, die Ron stiekem zou kopiëren als ze niet keek. Harry had de hele les naar de andere kant van het lokaal gestaard - naast Korzel en Kwast stond een lege stoel. Misschien zou hij tussen de lessen door wel naar de ziekenzaal toegaan. Hij kon tegen Ron zeggen dat hij naar de wc ging, of dat hij een paar extra veren of een potje inkt ging halen uit de toren van Griffoendor. Hij zou natuurlijk ook gewoon later in de middag kunnen komen, maar dan had hij wel kans om Zwadderaars tegen het lijf te lopen. Hij besloot om na het middageten even snel langs te gaan. 

Hij had zijn eten zo snel mogelijk naar binnen gewerkt, wat zorgde voor een lichtelijke misselijkheid. Harry was niet alleen misselijk van het snelle eten, maar ook van de zenuwen die door zijn lijf gierden - nog geen honderd meter verderop lag Draco in een bed, en Harry zou hem nu op komen zoeken. De gang galmde en hij kon zijn voetstappen horen echoën. Hij gluurde om het hoekje om te kijken of Draco in gezelschap was van Madam Pleister of de 'Slytherin Squad', zoals hij, Hermelien en Ron het noemden, en tot zijn verbazing zag hij Patty Park naast zijn bed staan. 'Waarom stuurde je me nou weg, Draco?' hoorde Harry haar klagerig zeggen. 'Eh-' begon Draco. 'Je was nogal-' 'Alleen omdat Potter dat vroeg?' Patty's stem schoot omhoog, en klonk vrij beledigd. 'Nee, maar-' 'Geef je nou meer om die Potter  dan om mij? Draco!' Harry besloot dat dit een uitermate geschikt moment was om binnen te komen lopen. 'Misschien.' zei Harry. De hoofden van de Zwadderaars draaiden verbaasd zijn kant op. Draco eerst wat geschrokken, maar dan geamuseerd. Patty leek helemaal te spacen. 'WAT GEBEURT HIER' roept ze uiteindelijk. Ze kijkt van de een naar de ander, en als Draco een zwoele knipoog geeft aan Harry is ze er klaar mee en loopt ze op hoge poten de zaal uit. 'Hoe lang stond ze daar al?' vraagt Harry als hij naar het bed toe loopt. 'Al de hele pauze, echt heel hinderlijk.' antwoord Draco met een vage grijns op zijn gezicht. Harry ploft naast hem neer en drukt een kusje op zijn wang. 'Wanneer mag je hier weg?' Een zonnestraal werkte zich naar binnen door een felgekleurd glas-in-lood raam en beschreef een weg naar het bed tegenover hen. 'Vanmiddag, als het goed is,' zuchtte Draco. Vanmiddag al? Wat snel! Harry wist niet zo goed hoe hij zich erbij moest voelen - blij, omdat hij weer beter was? Of bang, omdat hij misschien uit de kast zou komen? Harry's hand zocht die van Draco en hun vingers verstrengelden zich. Het voelde best vreemd om zo te zitten, aangezien Harry niet zo goed wist of ze nou iets hadden, of ja.. Of hij wel iets wilde en wat Draco ervan vond. De bel ging en professor Sneep verwachtte hem in de kerkers voor Toverdranken. Ze keken elkaar even kort aan en Draco haalde een hand door zijn prachtige blonde haar, waarna hij zich naar voren boog voor een kus. 

'Hey, waar zat je net, jongen?' vraagt Ron als Harry zich bij hem en Hermelien voegt. 'Eh,' het zweet brak hem uit. 'Nergens.' Ron en Hermelien keken hem een beetje stom aan en wisselden daarna daar-gaat-ie-weer-blikken uit. 'Ik was gewoon even in de bibliotheek' voegde Harry er snel aan toe, hopend dat het nog enigszins geloofwaardig zou overkomen. Ron haalde zijn schouders op, maar Hermelien leek in gedachten verzonken. Ze stonden voor de deur van de kerkers te wachten toen Patty Park snel kwam aangelopen, met rode ogen en restjes uitgelopen mascara op haar wang. Ze ging bij haar vriendinnen staan en terwijl ze continu Harry bleef aankijken, begon ze tegen ze te fluisteren. Harry vreesde het ergste, en toen hij de gezichten van de Zwadderaars zag betrekken in een zeer geschokte uitdrukking, wist hij zeker waar ze het over hadden. 

'Hey Potter! Hoe is het onze Draco?' riep een van de meisjes uit Zwadderich. 'Ja, Potter, hoe is het met je vriendje?' voegde Patty toe. Harry keek op, ongemakkelijk, en Ron keek of hij net een feniks had zien tapdansen. 'Waar heb je het over?' snauwt Ron. Shit, denkt Harry. Ze moet ons samen hebben gezien toen we dachten dat ze weg was. Hij bedacht zich dat hij Draco op zijn wang had gekust toen hij ging zitten. Oh damnit. 'Ik heb het over Harry en Draco,' zegt ze met een lelijke ondertoon. Ron kijkt Harry niet-begrijpend aan. Hermelien keek alsof ze wist wat er aan de hand was, en toen Patty haar verhaal vervolgde met de woorden 'jullie kus' werd Ron rood, sloegen verscheidene mensen hun handen voor hun mond en liet Marcel Willibrord vallen, met zijn mond wagenwijd open. Er heerste de meest verschrikkelijke stilte, en toen Harry dacht dat het niet erger meer kon worden, hoorde hij een vertrouwde stem achter zich: 'Wiens kus?'