DRARRY FANFIC

8

Het was heel erg stil in de kerkers. Heel erg stil. Harry wenste dat hij vanochtend niet was opgestaan. Dat Patty Park hem met Draco had gezien was erg geweest en dat ze dat door de gang had geschreeuwd waar bijna iedereen uit hun jaar bij was geweest was erger, maar dat Severus fucking Sneep er ook nog net aan moest komen lopen was toch zonder twijfel het ergst. En Draco was er niet bij geweest, dus Harry kreeg alles over zich heen. Hij was in de ontkenning gegaan, Ron en Hermelien hadden hem verdedigd, maar de Zwadderaars geloofden Patty nadat zij in geuren en kleuren had verteld wat ze had gezien. De andere Zwadderaars hadden haar eerst niet geloofd, maar toen Zabini zei dat hij het wel geloofde was de rest ook overtuigd - kennelijk was Harry een geliefd onderwerp van Draco in de leerlingenkamer en had Zabini zo zijn vermoedens. De Griffoendors wisten niet zo goed waar ze het zoeken moesten en waren compleet in de war. Marcel was naar hem toegelopen en had gevraagd 'Klopt dat, Harry? Dat kan toch niet - ik bedoel - jij met Malfidus?' Waarop Harry niet geweten had wat hij had moeten antwoorden. Sneep was even stil geweest en had toen heel droogjes en quasi-verrast 'Nou, veel geluk samen, Potter,' gezegt en ze de kerkers binnen gelaten. Hermelien had eventjes zijn hand gepakt en er zachtjes in geknepen. Ron zag er groenig uit.
De tranen zaten hoog - hij was hier nog niet klaar voor geweest. Hij was nog niet klaar om voor zijn liefde voor Draco uit te komen, en Harry wist niet eens zeker of ze wel iets hadden. Wilde hij trouwens wel iets met Draco? Er was zoveel gebeurd. Al die jaren van haat, zou dat nu voorgoed weg zijn? Was het eigenlijk wel haat geweest? Maar.. hoe gaat Draco hierop reageren? Hij wist het natuurlijk nog niet, al zou dat niet erg lang meer duren. Zodra de bel gaat stroomt hun geheim met de leerlingen mee naar buiten en gaat het de hele school door. Dus ook naar de ziekenzaal. O god. Wegkwijnend in zelfmedelijden liet Harry zijn hoofd in zijn armen zakken. 'Ik snap dat u liever met uw gedachten bij uw grote liefde zit, meneer Potter, maar Toverdranken gaat nu echt voor.' Sneep keek hem geniepig en zelfvoldaan aan vanaf de andere kant van de klas. Iedereen keek hem aan en de Zwadderaars wisten duidelijk niet zo goed of ze nu moesten lachen of niet - het betrof namelijk ook Draco. 'Let u dus even op Potter? Fijn.' Met een misselijkmakend lachje om zijn lippen draaide Sneep zich weer om naar het bord. Harry baalde zo ontzettend. Slakhoorn zou hier niet zo mee om zijn gegaan. Hij zou waarschijnlijk een verhaal ophangen over de 'vereniging van de afdelingen' en daar zat Harry eerlijk gezegd ook niet zo op te wachten. Maar professor Slakhoorn wist de momenten wel uit te kiezen om ziek te zijn. Harry draaide zich om naar zijn twee vrienden. Ron zag nog steeds groen en Harry was oprecht bang dat hij in zijn ketel zou kotsen. Hermelien zag er niet anders uit dan normaal, wat hem toch wel verbaasde. Ze zag hem kijken en glimlachte even, waarna ze haar blik weer op haar aantekeningen richtte.
'WAT!' Draco trok wit weg en had een paniekerige blik in zijn ogen. 'Stil!' sistte Harry. 'Ze moet om de hoek zijn blijven staan toen ik in de pauze langs kwam.' De zilverkleurige ogen stonden bezorgd. 'Hoe reageerden ze?' vroeg hij met een zachte stem. Het was even stil voordat Harry antwoordde. 'De Zwadderaars geloven Patty en de Griffoendors zijn in shock.' Harry's gedachten dwaalden naar Ron, die had gewijgerd nog iets tegen hem te zeggen nadat hij het ze had vertelt. "Het is bloody Draco Malfidus, Harry." was het enigste wat hij uit zijn strot had weten te krijgen. "Ik ben blij voor je, Harry, denk ik. Trek je niks aan van Ron, ik praat wel met hem. Weet je, ergens wist ik het wel." had Hermelien tegen hem gezegd nadat ze hem een knuffel had gegeven. Harry waardeerde de woorden van Hermelien zeer. Hij was blij dat ze het begreep. Hij zou vanavond wel met Ron praten. Harry pakte Draco's hand vast en legde zijn hoofd tegen de schouder van de knappe zoeker. Het maakt toch niet uit wie het nu nog zag. Iedereen weet het nu. Draco leek hetzelfde te denken, want hij drukte zijn lippen tegen Harry's wang. 'Hoe gaan we dit doen?' vroeg Harry. 'Met z'n tweeën' antwoordde Draco tot Harry's verbazing. Hun lippen raakten elkaar en Draco's handen vonden Harry's haar op hetzelfde moment dat Harry zijn handen in zijn nek legde. Het was een moment van gelukzaligheid. Harry voelde het gespierde lichaam van Draco tegen het zijne, en liet zijn hand over de wang van de blonde jongen glijden. Draco verbrak de kus en lachte zachtjes. Ze zouden dit samen doen.
Met z'n tweeën.