DRARRY FANFIC

4

De avond viel en het werd langzaam donker in het kasteel. Ron en Hermelien zaten aan Harry's bed, en met z'n drieën waren ze vrolijk aan het kletsen. Op Harry's nachtkastje lag een stapeltje chocokikkers, maar aangezien het van de tweeling kwam durfde niemand de gok te wagen. Hermelien zat in kleermakerszit aan het voeteneinde met een opengeslagen boek in haar schoot. Harry wist niet waarom het boek open lag, want eigenlijk was ze niet echt aan het lezen. In plaats daarvan sneed ze een ander onderwerp in hun lacherige conversatie aan. 'Maarre Harry,' begon ze. 'Hoe zit het nou met jou en Ginny?' Ron stikte zowat en begon luid te proesten, dat hem een blik opleverde van Malfidus en Patty Park. 'Ehm...' Harry wist niet zo goed wat hij hierop moest zeggen, hij had de laatste paar dagen weinig aandacht aan haar besteed. Sinds Malfidus zo door zijn hoofd rondspookte was er geen ruimte meer voor het zusje van zijn beste vriend. Nu hij er zo over nadacht, vond hij haar eigenlijk nog wel leuk? Ze hadden dan wel niks, maar toch.. 'Waar heb je het over?' Antwoordde hij nonchalant.  Hermelien trok een veelzeggend gezicht. 'Eh, misschien heb ik haar ooit leuk gevonden, maar eh...' Ron liep nu paars aan en Hermelien sloeg hem hard op zijn rug. Toen het weer ging met Ron zei voegde Harry eraan toe: 'Maar nu niet meer hoor. Ik bedoel, Rons zusje enzo.' Ron leek opgelucht en Harry durfde zijn Vuurflits erom te verwedden dat hij nu alle goden aan het bedanken was die hij kon bedenken. Maar wat hij zei was wel waar, toch? Geen gevoelens voor Ginny? Nee, geen gevoelens voor Ginny. Maar toen Harry de Zwadderaar opgelucht zijn kant op zag kijken wist hij voor wie hij wel gevoelens had: Draco Malfidus. Alleen was hij niet van plan dát aan zijn vrienden te vertellen.

Ron en Hermelien vertrokken voor het avondeten, maar Patty Park leek aan Malfidus vastgeplakt te zitten. Ze zat op zijn bed over hem heen gebogen, en streelde zijn witblonde haar terwijl ze dingen in zijn oor fluisterde. Harry vroeg zich af of ze nou ook echt iets hadden, of dat het vooral van Patty's kant kwam. Als ze dan al iets hadden zou het niet lang meer duren, want Malfidus gezicht stond op onweer en leek zwaar geïrriteerd. Harry vroeg zich af hoelang het nog zou duren voor hij haar van zich zou duwen en weg zou sturen. Hij probeerde het zich voor te stellen en moest zachtjes lachen. 'Is er iets grappigs, Potter?' het lelijke meisje uit Zwadderich keek hem aan. Harry was verbaasd dat ze het op kon brengen om twee seconden niet klef te doen bij Malfidus. 'Ja, eigenlijk best wel,' zei Harry, nog steeds grinnikend. Malfidus' gezicht vertrok en hij probeerde rechtop te gaan zitten, maar Patty verhinderde dat. 'En wat mag dat dan wel niet zijn?' haar snerende toon klonk door de lege ziekenboeg. 'Dat onze Draco niets liever zou willen dan dat jij weggaat,' zei Harry met een grijns. 'En op weg naar de kerkers struikelt en je nek breekt ofzo. O wacht, dan zit je hier weer op de ziekenzaal. Misschien -' maar hij werd afgekapt door een woedende Patty Park. 'Draco! Hoor je niet wat hij zegt? Zeg er wat van! Zeg tegen hem dat je van me houdt -' maar Malfidus, die ondertussen de pogingen om rechtop te gaan zitten had gestaakt, zei: 'Ga alsjeblieft weg Patty.' Zijn stem klonk vermoeid en geïrriteerd, en Patty's mond viel open van verbazing. 'W-wat?' stamelde ze. Harry was net zo verbaasd, maar ook net zo geamuseerd. Dit moesten ze uitzenden. 'Je hoorde me wel,' zei de Zwadderaar, nu vastberadener. 'Ga weg.' Totaal overstuur sprong Patty van zijn bed en stormde dramatisch de zaal uit, waarbij ze Madam Pleister bijna omver liep. Harry staarde Malfidus aan. 'Stuurde je haar nou echt weg?' 'Ik denk het' antwoordde Malfidus twijfelachtig. Dan barsten de twee jongens in lachen uit. 

Madam Pleister deed alle lichten uit nadat ze de twee jongens had gecheckt en liep haar kantoortje in, waar de lichten na een tijdje ook uitgingen. Harry zwaaide zijn benen over de rand van het bed en graaide naar de toverstok op zijn nachtkastje. 'Lumos', fluisterde hij. Hij stond op en liep naar Malfidus' bed - Madam Pleister  had die middag zijn gebroken been genezen - en ging aan het voeteneind zitten. De Zwadderaar was rechtop gaan zitten en zachtjes waren ze aan het praten. Het was niet per se vriendschappelijk, maar ook niet vijandelijk. Het sarcasme zat nog steeds in Malfidus' stem, maar werd niet gebruikt voor beledigingen over bijvoorbeeld zijn keuze in vrienden of zijn haar. Onbewust waren ze allebei voorover gebogen gaan zitten, zodat hun hoofden dicht bij elkaar zaten. 'Die zwerkbalwedstrijd van vanmiddag was wel leip, hè, Potter?' fluisterde Malfidus. 'Zeg dat wel. ' antwoordde Harry, die van zijn leven nog nooit zo zenuwachtig was geweest. Gelukkig was 't donker, want hij voelde het bloed naar zijn wangen stijgen. 'Vooral het stukje waar je bovenop me lag beviel me wel,' Draco kwam nog iets dichterbij. Harry's adem stokte en had geen idee meer van wat er nou gebeurde. De Zwadderaar scheen zich er niks van aan te trekken want hij kwam nog dichterbij, waardoor hun neuzen elkaar raakten.

Whoops cliffhanger