DRARRY FANFIC

6

Harry werd wakker na een paar uurtjes slaap. Hij gaapte en rekte zich uit, en keek opzij naar het bed van Malfidus. Malfidus was duidelijk nog niet wakker, en zijn blonde haar, anders o zo perfect, zat helemaal door de war. Denkend aan wat er die nacht in godsnaam allemaal gebeurd was staarde hij naar de slapende Zwadderaar. Alles beleefde hij opnieuw - de hand in zijn nek, de kus, en hoe hij van het bed was geflikkert toen Madam Pleister roet in het eten kwam gooien. De kus had zo goed gevoeld, alsof het eeuwig zou duren. Harry wilde dat het eeuwig zou duren en anders zou hij het net zo lang willen proberen tot het gelukt was. Al zou Draco zelf dat nog wel eens kunnen gaan verhinderen - betekende de kus wel iets? Per slot van rekening was hij vrij hard gevallen. Hijzelf ook trouwens. Had hij het niet gewoon gedroomd? Of gehallucineerd? Zou dat normaal zijn bij een hersenschudding? Zover hij wist niet, dus zou hij wachten tot Draco wakker zou worden. Harry had dit net besloten toen hij zijn toverstok op Draco's nachtkastje zag liggen. Het was dus in elk geval geen droom.

Harry had net zijn ontbijt achter de kiezen toen hij gemompel hoorde uit het bed naast hem. Draco ging recht op zitten en wreef de slaap uit zijn ogen, en haalde een hand door zijn haar. Hij zou gevoeld moeten hebben dat Harry naar hem staarde, want hij keek vlug Harry's kant op. Ze keken elkaar kort aan, en Draco keek weg met lichtelijk rode wangen.
Later in de ochtend kwamen Ron en Hermelien snel langs, met een aantal croissants in een enorme servet, waar ze met z'n drieën meteen op aanvielen. De croissants waren een soort traditie van de drie, Harry was immers vaak te vinden in de ziekenboeg na een zwerkbalwedstrijd. Zo nu en dan stiekem kijkend naar Draco kletste hij met zijn beste vrienden. Hij vertelde ze nog maar niet van die nacht. Hij had het zelf nog niet eens verwerkt, en misschien wilde hij ook niet dat iemand afwist van zijn kus met zijn vijand. Voormalig vijand. Vijand. Voormalig. Wat?

Ron en Hermelien waren aan het eind van de ochtend weggegaan om een bezoek te brengen aan Hagrid. Dat betekende dat Harry alleen was met Draco - Patty Park was waarschijnlijk nog steeds boos omdat hij haar had weggestuurd. Harry beeldde zich in hoe het zou zijn als ze wist van de kus. Hilarisch.
'Kom bij me zitten, Potter,' zei de Zwadderaar plotseling. Harry schrok op van zijn gedachten over een krijsende Patty en vroeg zich af of hij het goed had verstaan. 'W-Wat?' Harry kon opnieuw niet echt helder denken. In dit soort situaties kon hij sowieso niet meer denken. 'Je hoorde me wel, Potter. Ik weet dat je het wilt, dus kom nou maar gewoon.' Voor de tweede keer liet Harry zich van zijn bed afglijden waarna hij zachtjes naar het andere bed liep. Draco schoof wat opzij en sloeg de deken open, als gebaar dat hij er bij moest komen liggen. Onhandig en met een warrig hoofd propte hij zich ernaast, en Draco liet de deken weer zakken. De zilvergrijze ogen ontmoetten de felgroene, en onder de dekens hielden ze elkaars hand vast. Voor Harry voelde het nieuw en vertrouwd tegelijk, en hij zou uren zo kunnen blijven liggen. Madam Pleister was kruiden gaan halen bij professor Stronk, dus ze zouden niet gestoord worden, in wat ze dan ook zouden gaan doen. Opnieuw voelde Harry iets langs zijn lippen strelen - een koele vingertop, die nu zijn kaaklijn aan het verkennen was. 'Ik wil je, Harry,' zei Draco zachtjes. Harry had het niet zo met woorden, dus hij schoof zijn hoofd iets dichterbij en drukte zijn lippen tegen de zijne. Het nieuwe-vertrouwde gevoel dat Harry al had gehad was versterkt, maar nu voelde hij ook iets anders: lust. Hij liet zijn ene hand door de witblonde haren glijden en de andere was nog steeds versmolten met die van Draco. Hij voelde een hand tegen zijn borstkas, en Draco zat ineens boven op de zwartharige jongen. De kus werd verdiept, en hij voelde Draco's tong zachtjes over zijn onderlip gaan.
Ze lagen allebei weer in hun eigen bed toen ze voetstappen hoorden en Madam Pleister binnenkwam. Nietsvermoedend ordende ze haar kruiden in potjes en deed ze in rekjes, die ze daarna in een grote, houten vitrinekast deed. Ze liep naar de jongens toe en informeerde naar hun welzijn. 'Ik voel me prima, professor.' Antwoordde Harry. 'Goed, dan mag u gaan, meneer Potter.' Harry stapte uit bed, pakte zijn toverstok en met een knipoog naar Draco verliet hij de ziekenboeg. Hij was van plan Draco nog vaak op te zoeken..