Selam Selam Selam. Nasılsınız bakalım? Ben gayet iyiyim, hikaye de öyle. Sanırım bugün güzel bir bölüm olucak çünki aklımda süper bir fikir var. Bu arada yaklaşık 30.bölümde final yapmayı planlıyorum. Belki de sezon finali olur bilemem. Şuan kesinleştirmedim. Biliyorsunuz bir hikayem daha var ve o tutmadı. Yani okuyucusu fazla yok, lütfen onu da okuyunuz. Yorumlarınız beni çok mutlu ediyor ama şunu farkettim. Önceki bölümde bölümü adadığım kişiler yorum yapmadı. Sanırım okumadılar. Bende artık böyle süper ötesi yorum yapanlara adayacağım. Yani bu her bölümde olmayacak anladığınız kadarıyla. Final olarak aklımda süper bir fikir var ve asla değiştirmeyi ummuyorum. Sezon fiali olacağını da düşünmüyorum. Hikayeyi pek uzatmak derdinde değilim. Önceki hikayem gibi. O yaklaşık 75 bölüm falandı. Ama sildim. O çıktı hayatımdan. İleri ki bölümler güzel olucak diye düşünüyorum, umarım bu bölümü fazlasıyla beğenirsiniz. Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum. Hee son olarak. Okuyupta yorum yapmayanlarınız var lütfen yorumlarınıza ihtiyacım var. Güzel olmuş desenizde bu beni mutlu ediyor. Lütfen bu kadarcık şeyi benden esirgemeyin. Emeğe saygı. Şunu da söyleyeceğim ve defolup gideceğim. This is us muhteşemdi. Gerçekten harikaydı ve izleyen herkes anlamış olmalı ki onlar değişmedi. Sadece medyaya karşı böyle değiştiler, halbuki medya olmayan yerde hala aynılar. Hala merdivendeki 5 çocuk onlar. İlk çıktığı gün gittim ve bütün film ağladım. Geçen gün 2. kere gittim bu sefer güldüm. Orada 2 okuyucumla karşılaştım, sarıldık ve tanıştık. Beni çok sevdiğini söylediler, çok mutlu oldum. İstanbul'da olan varsa buluşabiliriz. Bana mesaj atmanız yeterli. Sizleri seviyorum, oy ve yorumlarınızı bekliyorum xx
HATIRLATMA: Odadan çıkıp, aşağı indiğimde Harry mutfakta su içiyordu. Yanına ilerledim ve omzuna dokundum. Birden bana döndüğünde, gözlerinin içine bakarak "Konuşmamız gerek. " dedim.
Elindeki bardağı tezgaha bıraktı ve ciddi bir yüz ifadesiyle tam olarak bana döndü. " Aslında bende sana birşey söylicektim " dediğinde Perrie'nin ona da bahsetmiş olacağından şüphe duydum. Kollarımı göğsümün altında birleştirdim ve ağırlığımı sağ bacağımın üstüne verdim. Harry'de tezgaha yaslanmıştı. Üstündeki siyah ceketi çıkardı ve sandalyeye koydu. " Kuzenim olduğunu öğrenmişler. " dediğinde alayla gülümsedim, " Hayranlar " dedi ve bir anda bende öksürmeye başladım. O arada anahtarla çocuklar eve girdi. Harry sırtıma vururken Liam hemen yanıma geldi ve başımı kaldırdı, " İyi misin miniğim? " kafamı onaylarcasına salladığım da beni salona götürüyordu. Herkes koltuğa yerleştiğinde Louis heyecanla ellerini çırptı. " Bil bakalım noldu küçük bebeğim? " gözlerimi gözlerine diktim, " Daha ne olmuş olabilir acaba? " dedim. " Anlamadım ama neyse, yarın maskeli balo var ve sende geliyorsun. " dedi heyecanla, gözlerimi devirdim ve kafamı olumsuz anlamda salladım. Zayn ile göz göze geldiğimiz de gördüğüm rüya aklıma gelince bir kez daha kendimden iğrendim.
" Geliceksin " dedi Niall dudak büzerek, " Üzgünüm çocuklar fakat ben- " , " Hadi ama miniğim bizi kırma, hep birlikte olacağız. Herkes eşiyle ama " dedi Liam bana masumca bakarak. Ardından dikik saçlarını karıştırıp diğerlerine baktı. " Perrie kostüm almanda sana yardımcı olur, nede olsa artık kardeş gibiymişsiniz. " dedi Zayn, " Ben Eleanor'la, Liam Danielle ile, Zayn Perrie ile, Niall'ı bilmiyorum, Sen de Harry ile geliceksin. " dediğinde Harry'le gözlerimiz buluştu, " Kuzenimle gitmek harika olucak " dedi alayla. Nasıl bu hale gelmiştik? Yani bilmiyorum desem ayrı bir dert biliyorum desem ayrı bir şey. " Ben Amy ile geleceğim, çocuklar " dedi civciv. " Ah pekala geleceğim ama kendi kostümü- " , " Kızlar sana yardım eder, emin olabilirsin " dedi babacık.
" Umarım donutlarınızı severek yersiniz. Güle güleee " diye seslendikten sonra kapıyı kapatıp içeri geçtim. " Benimle ne konuşucaktın? " dedi aptal kuzenim Harold, kanepede otururken. " Hiç. Önemi yoktu, iyi geceler" dedim ve merdivenlere yöneldim. Umarım gerek kalmaz. Umarım bu işe seni karıştırmadan çözebilirim Harold.
