Τα μάτια μου έπεσαν πάνω την,καθόταν σε κάτι βραχάκια πιο έρα και κοιτούσε την βραδινή Αθήνα. Πλησίασα το βραχάκι που καθόταν και κάθισα δίπλα της. Μύριζε τσιγάρο με καραμέλα.
"Γιατί είσαι μόνη σου;" αποκρίνομαι καθώς με κοιτάει με τα καστανά μεγάλα μάτια της.
"Γιατί να μην είμαι;" νιώθω την ειρωνεία να ξεφεύγει από τα χείλη της.
Πέρνει ένα τσιγάρο από το πακέτο της. Black Devil με βανίλια. Μου προσφέρει ένα,πήρα το τσιγάρο και το χέρι της βρέθηκε μπροστά μου,άναψε τον μαύρο της αναπτήρα και τα τσιγάρα μας πήραν φωτιά.
"Εσύ πως και μόνος;" με ρωτάει και ξεφυσάει τον καπνό της.
"Ας πούμε πως δεν ήθελα να βγω και να γλεντήσω ούτε απόψε." απαντάω και της χαμογελάω.
"Να γλεντήσεις την θλίψη σου;" πετάει με ένα ανέκφραστο βλέμμα.
"Ναι,να γλεντήσω την θλίψη μου.. Χαχ.", "πες μου για σένα." συνεχίζω ρουφώντας το τσιγάρο μου.
"Θεσσαλονίκη μένω κανονικά,δεύτερος έτος μουσικής. Είμαι 19. Ρένα." είτε μιλάει πολύ,είτε ελάχιστα.
"Φανταζομαι δεν θα είναι η καλύτερη σου να μιλάς με έναν άγνωστο αλλά με λένε Γιώργο. Δουλεύω στο οικονομικό μέρος μιας εταιρίας,είμαι 23." συμπληρώνω και εγώ. Ένα πλατύ χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη της.
"Γιώργο μου έκανες μια βαρετή βραδιά,ενδιαφέρουσα, μα η ώρα είναι ήδη 3 και πρέπει να φύγω." την ακούω να λέει. Όχι μην φύγει. Όχι. Τι λέω; είναι μια άγνωστη. Σηκώνεται και με κοιτάει.
"Θα σε πάω εγώ. Δεν δέχομαι αντιρρήσεις. Πάμε." παίρνω την πρωτοβουλία να την πάω σπίτι της,είναι βράδυ. Δεν είναι ασφαλές να γυρίσει μόνη.
"Η μητέρα μου μου είχε πει να μην μπαίνω σε αυτοκίνητα αγνώστων ακόμα και αν είναι πανέμορφοι,μελαχρινοί και ψηλοί." ψιθυρίζει και γελάω.
"Δεν θα σε βιάσω,υπόσχομαι." λέω σηκώνοντας τα χέρια ψηλά.
Μπαίνει στο αυτοκίνητο και κάθεται στην θέση του συνοδηγού,ώρα να γνωρίσω λίγο περισσότερο την όμορφη άγνωστη με τα μπλε μαλλιά..
أنت تقرأ
Chaos {Χάος}
عاطفيةΈνα τυχαίο βράδυ,μια τυχαία συντάντηση. Τελικά τα τυχαία είναι τα καλύτερα;
