Once Upon A Time Η Κρυμμένη Περιπέτεια

Τα Τραύματα Του Παρελθόντος (by Pan)

"Λοιπόν, εσύ πώς ξέρεις τον Παν;"
Ο Χένρι και η Αύρα περπατούσαν δίπλα δίπλα στο δάσος για αρκετή ώρα. Η Αύρα θα μπορούσε να είχε ήδη βγει από κει πανεύκολα αλλά ο Χένρι δεν μπορούσε να σκαρφαλώσει στα δέντρα ούτε να πηδά από κλαδί σε κλαδί. Οπότε το κορίτσι συμβιβάστηκε. Για αρκετή ώρα δεν έλεγαν τίποτα. Είχαν ανταλλάξει ονόματα κι αυτό ήταν όλο. Τελικά η Αύρα έσπασε τη σιωπή με την ερώτηση της, καθώς ο Χένρι φαινόταν να νιώθει πολύ αμήχανα για να ρωτήσει κάτι. Η Αύρα μάντεψε πως μάλλον δεν ήξερε αρκετά πράγματα γι αυτή και φοβόταν να πει οτιδήποτε για να μη την προσβάλλει.
"Σου είπα. Πριν από λίγο καιρό με είχε απαγάγει. Βασικά όχι αυτός οι απεσταλμένοι του." Εξήγησε ο Χένρι.
"Και τι έγινε; Πες μου." Είπε η Αύρα κάπως ενθουσιασμένα με τα πράσινα μάτια της να λάμπουν από περιέργεια.
Ο Χένρι ειλικρινά δεν περίμενε πως το κορίτσι που κόντεψε να τον σκοτώσει τώρα τον κοιτούσε χαμογελαστά με ανυπομονησία να μάθει για την περιπέτεια του. Έμοιαζε...συνηθισμένη.
"Λοιπόν, οι τύποι με πέταξαν σε μια πύλη και βούτηξαν κι αυτοί. Φτάσαμε στη Χώρα του Ποτέ και τα Χαμένα Αγόρια, λογικά ξέρεις για τι μιλάω, μας βρηκαν. Και τους σκότωσαν. Εγώ το έβαλα στα πόδια μέχρι που τον συνάντησα. Παρίστανε ότι τάχα μου ήταν καλό Χαμένο Αγόρι και προσπαθούσε επίσης να δραπετεύσει. Μου έδωσε νεραιδοσκονη και με έπεισε να πεταξω. Μετά αποκαλύφθηκε και με κράτησε εκεί αρκετό καιρό. Με ξεγέλασε και με έπεισε να δώσω την καρδιά μου, επειδή είμαι, είπε, ο πιο αληθινός πιστός, κάπως έτσι το είπε, αλλά την τελευταία στιγμή με έσωσαν οι δικοί μου. Φύγαμε με το πλοίο του Χουκ, οικογενειακός φίλος, όμως ο Παν άλλαξε τα σώματα μας και με παγίδευσε. Όταν έφτασε στο Στόριμπρουκ, έριξε μια ωραιότατη Κατάρα. Η οικογένεια μου κατάλαβε τι είχε γίνει και μας άλλαξαν πάλι τα σώματα και ο Γκολντ, ο παππούς μου, σκότωσε τον Παν. Μετά είχαμε να αντιμετωπίσουμε την Κατάρα, τρέχα γύρευε, αλλά τελικά όλα επέστρεψαν στο φυσιολογικό. Τέλος. "
Η Αύρα τόσην ώρα παρακολουθούσε με ενδιαφέρον και, αν και ο Χένρι Περίμενε να μείνει με το στόμα ανοιχτό, αυτή απλά μουρμούρισε: "Δεν ξέρεις την πραγματική ιστορία. Δεν ξέρεις την ουσία. Είναι σα να μην ξέρεις τιποτα. "
Ο Χένρι την κοίταξε έκπληκτος. "Τι;" έκανε απορημένος.
"Θα σου εξηγήσω όταν φτάσουμε εκεί που πάμε." Είπε η Αύρα.
"Οκευ...εσύ πώς ξέρεις τον Παν;" ρώτησε ο Χένρι περίεργος να μάθει την ιστορία της.
"Είμαι από τη Χώρα του Ποτέ. Εκεί γεννήθηκα. Ήμουν στη φυλή της Τάιγκερ Λίλη. Είναι κάτι σαν αδερφή μου, ξαδέρφη ίσως. Ήταν πολύ ωραία η Χώρα του Ποτέ. Όταν ήταν ο Πίτερ εκεί. Πριν έρθει ο Παν..."
"Τι;" τη διέκοψε ο Χένρι. Δεν καταλάβαινε τι εννοούσε η Αύρα.
"Θα σου εξηγήσω μετά είπαμε! Μετά όταν ήρθε ο Παν, ο Πίτερ τον πολεμούσε. Μέχρι που οι δυνάμεις μας δεν ήταν αρκετές. Τότε όλοι κρυφτηκαμε κι αυτός πήγε να φέρει βοήθεια. Όσο έλειπε πρέπει να έφτασες εσύ στη Χώρα του Ποτέ. Γιατί όταν γύρισε ο Παν είχε εξαφανιστεί. Και ήταν όλα πάλι ωραία. Είχαμε σωθεί. Και τότε κάτι παράξενο συνέβη. Μάγια ίσως, δεν ξέρω. Η φυλή μου με κατηγόρησε πως συνεργαζομουν με τον Παν. Πως ήμουν προδοτρα... "
Η Αύρα τόνιζε μια μια τις λέξεις εκφράζοντας την έντονη οργή της.
"...και κανείς δε με υποστήριξε. Μόνο ο Πίτερ, που αν και δε με ήξερε καλά ήταν σίγουρος για την αθωότητα μου. Αλλά αυτό δεν έφτανε. Και με εξόρισαν. Η ίδια μου η οικογένεια! Και έφυγα μια και καλή από τη Χώρα του Ποτέ. Και ήρθα εδώ. Και παρόλο που φοβόμουν τόσο εδώ πέρα δε γυρνούσα πίσω. Και επιβίωσα. Να 'ναι καλά ο Πιτσιρίκος...μισό λεπτό να τον φωνάξω." Είπε αμήχανα η Αύρα και γύρισε από την άλλη όχι και τόσο για να φωνάξει τον Πιτσιρίκο αλλά για να μη φανούν τα πλημμυρισμένα από τα δάκρυα μάτια της.
Σφύριξε έναν χαρούμενο σκοπό και περίμενε. Στην αρχή δεν έγινε τίποτα. Σε λίγο όμως ακούστηκε ένα μελωδικό κελάηδημα και ένα πολύχρωμο πουλάκι εμφανίστηκε από ψηλά και προσγειώθηκε στον ώμο της Αύρας.
Δεν έμοιαζε με κανένα πουλί που είχε δει ο Χένρι. Τα χρώματα των φτερών του άλλαζαν συνεχώς και φεγγοβολουσαν κυριολεκτικά! Τα μάτια του έμοιαζαν με ανθρώπινα σαν να είχε ανώτερη νοημοσύνη από τα υπόλοιπα πουλιά. Όταν προσγειώθηκε στον ώμο της Αύρας το φτέρωμα του πήρε τις αποχρώσεις των ρούχων του κοριτσιού. Τριφτηκε στο μάγουλο της ναζιάρικα ενώ αυτή χάιδεψε απαλά το λαιμό του με το δάχτυλο. Ο Πιτσιρίκος κελαηδησε ευχαριστημένος με τη μελωδική φωνή του.
"Ουαου" αναφώνησε ο Χένρι όταν κάποια φτερά του Πιτσιρίκου έλαμψαν μπλε. "Πρώτη φορά βλέπω κάτι τέτοιο! ".
"Υπάρχουν κι άλλα τέτοια στη Χώρα του Ποτέ αλλά δε φέγγουν. Κι αυτός μόνος του ήταν. Μάλλον δεν άρεσε και πολύ στο είδος του το φως του. Βλέπεις πολλές φορές κάποιοι δεν αντιμετωπίζουν το διαφορετικό και πολύ φιλικά. Πιστεύω πως είναι είτε από ζήλεια είτε από φόβο για το άγνωστο. "
Ο Χένρι έγνεψε καταφατικά.
"Συνεχίζουμε;" ρώτησε έπειτα από μια μεγάλη αμήχανη σιωπή.
Όμως μια κίνηση ανάμεσα στα δέντρα τους έκανε να σταματήσουν.

Ίσως να ξενερωσα κάποιους με αυτό το κεφάλαιο.....αλλά τι να κάνουμε ρε παιδιά! Είναι σος κι αυτά! Και ίσως να καταφέρω να δημοσιεύω και κάθε μέρα από αύριο αφού θα κάνω ένα μεγάλο διάλειμμα από τα διαβάσματα (τελείωσα την ιστορία (το μάθημα εννοώ) γιες!!!). Για πείτε τώρα που ξεκαθάρισε, κάπως, το τοπίο με το μέρος ποιανού Παν νομίζετε πως είναι η Αύρα; Θέλω να ξέρω!😜 Και τι έχετε να πείτε για τη συνάντηση με την Τάιγκερ Λίλη κάνα 2 κεφαλαία πιο πριν;
Απαντήστε μου και τα ξαναλέμε.😜

Και βάλτε και αστεράκι⭐!(κάποιοι το ξεχνάτε!😋)

Και για Ρίξτε μια ματιά στο υπέροχο φανταστικό άλλο μου βιβλίο: Υποκείμενο Β5 το Λάθος.
Φιλιαα😘