Once Upon A Time Η Κρυμμένη Περιπέτεια

Lost and Found.

Ο Χένρι μόλις είχε μπει στη βιβλιοθήκη του δημαρχείου σαν σίφουνας και άρχισε να ψάχνει στα πίσω ράφια μανιωδώς για ένα από τα πολλά όμοια με το δικό του βιβλία που να αναφερόταν στην οικογένεια των Ντάρλινγκ. Πρώτο ράφι τίποτα. Δεύτερο, τρίτο, τέταρτο...τζίφος! Κι όμως θυμόταν πως είχε διαβάσει για τους Νταρλινγκ σε ένα από αυτά τα βιβλία. Αλλά σε ποιο από όλα; Όλα ήταν τόσο ίδια, για το όνομα! Ίσως, μιας και ήταν ο συγγραφέας να φρόντιζε να αλλάξει τα εξώφυλλα ανάλογα με την ιστορία μπας και έβρισκε πληροφορίες πιο εύκολα!
Ξαφνικά ο Χένρι χτύπησε το μέτωπο του και είπε θυμωμένα: "Μα βέβαια! Πως το ξέχασα;".

Η Τάιγκερ Λίλη καθόταν σε ένα δέντρο στο δάσος και ακονιζε το μαχαίρι της. Ταυτόχρονα κοιτούσε τον Πίτερ με θλιμμένο βλέμμα και τον Φιλιξ με επιφύλαξη. Αφότου πέρασε την πύλη ένιωθε πιο ελεύθερη και το βασικό ήταν ότι ένιωθε. Τα συναισθήματα ήταν αχνά και θολά άλλα κάτι ήταν κι αυτό. Μάλλον όλο αυτό το κόλπο με την καρδιά εξασθενουσε σε άλλους κόσμους ή έστω σε αυτόν.
Ο Πίτερ δεν είχε καταφέρει να ανακτήσει την αυτοκυριαρχία του. Την περισσότερη ώρα κοιτούσε με βλέμμα απλανές το κενό ή μιλούσε στον Φιλιξ εκ μέρους του Ψευτοπάν. Όμως κάποιες στιγμές έπιανε το κεφάλι του και βογκουσε και μετά...γινόταν ο παλιός καλός εαυτός του και αντιδρούσε, επαναστατουσε. Αλλά το επόμενο λεπτό έπιανε το στήθος του μορφαζοντας από τον πόνο και το σπινθιροβολο βλέμμα του επέστρεφε στο απόλυτο κενό. Έτσι δεν προλάβαινε να προσέξει την Τάιγκερ Λίλη πάνω στο δέντρο και έτσι δεν τη θεωρούσε προδοτρα.
"Για πόσο θα τον έχετε έτσι;" είπε η κοπέλα με κάτι σαν εκνευρισμό και τίναξε απότομα το χέρι με το οποίο ακονιζε το μαχαίρι.
"Για όσο χρειαστεί." Απάντησε αινιγματικά ο Φιλιξ "Άλλωστε δε σε αφορά "
"Βέβαια! Γιατί να με αφορά η τύχη του φίλου μου;" σαρκασε η Λίλη και ακονιζε το μαχαίρι με περισσότερο νεύρο.
Ο Φιλιξ την αγριοκοιταξε "Για το καλό σου " είπε απλά και σκάλισε τη φωτιά που είχε ανάψει.
Ο Πίτερ μορφασε ξανα από πόνο και έπιασε το κεφάλι του. Η Τάιγκερ Λίλη τον κοίταξε με βλέμμα γεμάτο ελπίδα και σταμάτησε να ακονίζει το στιλέτο.
"Σταματά!....Βγες..απ' το κεφάλι μου!..." ψέλλισε ο Πίτερ βογκωντας.
Υπέφερε πολύ. Η Λίλη πονούσε να τον βλέπει έτσι.
Όταν το αγόρι επέστρεψε στην ουδέτερη του εκφραση η Τάιγκερ Λίλη κατέβηκε από το δέντρο.
"Πάω να κάνω αναγνώριση στην περιοχή. Δε μου αρέσει που μόνο εσύ ξέρεις το μέρος." Είπε στον Φιλιξ.
"Με την άνεση σου. Άλλωστε αν πας να κάνεις καμία βλακεία ο Παν θα σε σταματήσει." Είπε Ο Φιλιξ αδιάφορα και δάγκωσε ένα μήλο.
Η Τάιγκερ Λίλη έφυγε με την εικόνα του Φιλιξ με το μήλο να της θυμίζει έντονα άθλιο γουρουνι.
Θα είχε κάνει το γύρο του δάσους δύο ή τρεις φορές όταν αντιλήφθηκε μια κίνηση στα δέντρα. Δεν ήταν πουλιά, αυτό ήταν σίγουρο. Ήταν άνθρωπος και μάλιστα γνωστός.
"Αύρα;"