Once Upon A Time Η Κρυμμένη Περιπέτεια

Τζορτζ

"Λοιπόν πώς σε λένε;"
Το ψηλό αγόρι έσερνε την Τζέην για αρκετά λεπτά και η Τζέην προσπαθούσε να του πιάσει την κουβέντα.
Τελικά απάντησε. "Φίλιξ! Τώρα κόψε την πάρλα, μη σου κόψω τη γλώσσα!"
"Ο Παν δε θα σ' αφήσει! Με θέλει σωά κι ασφαλή, σωστά; Αν με πειράξεις την πάτησες!" Τον πληροφόρησε η Τζέην.
Ο Φίλιξ πήρε μια θυμωμένη έκφραση "Απλά σκάσε και προχώρα!" Είπε αγριεμένα. Η Τζέην υπάκουσε. Τέρμα η πλάκα. Θα συναντούσε το άτομο που ήταν υπεύθυνο για όλα. Το άτομο που κατέστρεψε, όχι μόνο το αγαπημένο της μέρος και σπίτι της, αλλά και τη ζωή της. Αν δεν ήταν αυτός δε θα υπέφερε για τόσα χρόνια στο Λονδίνο. Δε θα έφευγε. Δε θα τους παρατούσε ο Χουκ. Δε θα τους πρόδιδαν τα Χαμένα Αγόρια. Δε θα χάνονταν τόσες αθώες ψυχές. Και ο Πήτερ δε θα ήταν έτσι, σε μαύρα χάλια. Η Τζέην διψούσε για εκδίκηση και το μίσος της για τον Ψευτοπάν όλο και μεγάλωνε.
Ο Φίλιξ την έσπρωξε σε ένα ξέφωτο και την επόμενη στιγμή είχε εξαφανιστεί. Η Τζέην περπάτησε γύρω στο μικρό ξέφωτο του δάσους (τι δάσος δηλαδή, ολόκληρη ζούγκλα είχε γίνει!) Περιμένοντας τον Ψευτοπάν να εμφανιστεί από στιγμή σε στιγμή. Όμως πουθενά αυτός! Σκέτη ερημιά!
"Εμπρός; Είναι κανείς εδώ;" φώναξε η Τζέην. Σιωπή. Ψυχή δεν υπήρχε.
"Παν; Ξέρω ότι είσαι κάπου εδώ γύρω! Εμφανίσου δειλέ!" Συνέχισε το κορίτσι.
"Δειλός; Εγώ; Δε θα το 'λεγα... Ο πατέρας σου από την άλλη..." ακούστηκε η ύπουλη φωνή του Ψευτοπάν πίσω της. Η Τζέην γύρισε και αντίκρισε το μοχθηρό πρόσωπό του.
"Άσε τα ψέματα! Τι με θες;" είπε θυμωμένα η Τζέην. Το γνωστό κλισέ για το χαρακτήρα των γονιών που ποτέ δε γνώρισε δε θα έπιανε σ' αυτή.
"Ποιός είπε ότι λέω ψέματα; Την αλήθεια σου λέω καλή μου Τζέην..." είπε πονηρά ο Ψευτοπάν.
"Ναι, σε πιστέψαμε τώρα! Μπορεί να μην τον γνώρισα ποτέ αλλά από κάπου έχω πάρει το θάρρος μου! Άλλωστε, ο Πητ... ο φυλακισμένος σου μου είπε ότι τον ξέρει και πως μάλιστα είχε έρθει κι αυτός εδώ και πολέμησε γενναία τον Μαυρογένη!" Είπε η Τζέην περήφανα. Το όνομα του πατέρα της μπορεί να μην το ήξερε, όμως ήξερε τα γενναία κατορθώματά του και αυτό ήταν που μετρούσε.
"Σοβαρά πιστεύεις αυτόν τον απατεώνα;"
"Ναι!"
Ο Ψευτοπάν γέλασε μοχθηρά κάνοντας τη Τζέην να ανατριχιάσει. "Ω, καλή μου Τζέην είσαι πολύ εύπιστη! Γνώρισα τον πατέρα σου και ήταν μεγάλος δειλός!" Ο Ψευτοπάν κούνησε το χέρι του και μια μαγική οθόνη εμφανίστηκε. Έδειχνε ένα αγόρι λίγο μικρότερο από την Τζέην με γυαλιά που φορούσε ένα ημίψηλο καπέλο και κρατούσε μια ομπρέλα.
"Πατέρα;" ψέλλισε η Τζέην με δάκρυα στα μάτια. Αυτός ήταν! Η Τζέην τον αναγνώρισε αμέσως. Αχ, πόσο του έμοιαζε!
"Ναι, αυτός είναι, μικρή!" Είπε ειρωνικά ο Ψευτοπάν.
"Μη με ξαναπείς έτσι!" Είπε θυμωμένα η Τζέην με τα δάκρυα να τρέχουν ποτάμι.
"Ήρεμα, τίγρη! Πριν με διακόψεις έλεγα πως ναι αυτός είναι. Αυτή είναι μια εικόνα από το παρελθόν. Κοίτα τώρα τη τρομερή του γενναιότητα!" Τα λόγια του μοχθηρού αγοριού ξεχείλιζαν από σαρκασμό.
Το αγόρι στην μαγική οθόνη άρχιζε να κινείται. Να τρέχει. Δίπλα του έτρεχαν ένα ξανθό κορίτσι στην ηλικία της Τζέην και ένα μικρό πεντάχρονο αγόρι με ένα αρκουδάκι στο χέρι. Έτρεχαν μέχρι που έφτασαν σε μια μαγική πύλη. Η Τζέην είχε ξαναδει μια τέτοια πύλη. Έτσι είχε φύγει από τη Χώρα του Ποτέ.
"Μάικλ, πήδα!" Φώναξε το κορίτσι στην εικόνα. Το μικρό αγόρι κοίταξε τρομαγμένο τα άλλα δύο παιδιά και τελικά πήδηξε μέσα στην πύλη.
Το κορίτσι έκανε να πηδήξει μαζί με τον πατέρα της Τζέην, όμως εξαφανίστηκε μέσα σε ένα πράσινο μαγικό νέφος. Εμφανίστηκε λίγα μέτρα πιο 'κει με τον Ψευτοπάν να την κρατά από το μπράτσο και να μην την αφήνει να φύγει.
"Γουέντι!!!" Φώναξε σπαρακτικά ο πατέρας της Τζέην.
"Ή θα μείνει αυτή αιχμάλωτη, ή εσύ" είπε απειλητικά ο Ψευτοπάν στη μαγική οθόνη στον πατέρα της Τζέην.
Ο πατέρας της Τζέην κοίταξε τη Γουέντι με αγωνία.
"Μην το κάνεις, Τζόρτζ! Φύγε με τον Μάικλ!" Φώναξε η Γουέντι κλαίγοντας.
"Μην την ακούς. Αν είσαι αρκετά γενναίος θα θυσιαστείς για την αδερφή σου." Είπε μοχθηρά ο Ψευτοπάν.
Ο Τζόρτζ κοίταζε με αγωνία πότε τον Ψευτοπάν και πότε τη Γουέντι προσπαθώντας να αποφασίσει. Τα δευτερόλεπτα περνούσαν βασανιστικά.
"Τζορτζ, κάνε ό,τι σου είπα!" Διέταξε η Γουέντι.
"Συγγνώμη, Γουέντι. Θα έρθω να σε σώσω!" Είπε θλιμμένα ο Τζορτζ και πήδηξε μέσα στην πύλη, η οποία έκλεισε πίσω του.
Ο Ψευτοπάν χαμογέλασε μοχθηρά με ικανοποίηση, ενώ η Γουέντι κατέρρευσε συναισθηματικά.
Η μαγική οθόνη εξαφανίστηκε και ο Ψευτοπάν κοιτούσε τη Τζέην με την ίδια ικανοποίηση που είχε ο εαυτός του στην οθόνη. Η Τζέην που έκλαιγε ακόμα, ένιωθε απαίσια. Ένιωθε προδωμένη, όχι μόνο επειδή ανακάλυπτε πως ο πατέρας της ήταν ένας δειλός, αλλά και επειδή ο Πήτερ της είχε πει ψέματα.
"Ει-είναι ψεύτικο! Ει-είναι κ-κάποιο κ-κόλπο σου για να με πάρεις με το μ-μέρος σου!" Είπε θυμωμένα η Τζέην μέσα στους λυγμούς της. Ούτε η ίδια πίστευε τα λόγια της. Ήξερε πολύ καλά πως ήταν αλήθεια. Το είχε δει με τα ίδια της τα μάτια!
"Ξέρεις πολύ καλά πως είναι η αλήθεια." είπε ο Ψευτοπάν με την ικανοποίηση μόνιμα ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, σαν να είχε διαβάσει την σκέψη της.
"ΟΧΙ! ΛΕΣ ΨΕΜΑΤΑ!" Φώναξε η Τζέην και άρχισε να τρέχει. Δεν ήξερε πού πήγαινε, η Χώρα του Ποτέ είχε αλλάξει τόσο πολύ πού η Τζέην δεν την αναγνώριζε πλέον. Ούτε ήξερε πού ήθελε να πάει. Το μόνο που ήθελε ήταν να ξεφύγει από τον Ψευτοπάν, από το παρελθόν του πατέρα της, από τον πραγματικό Πήτερ που έλεγε ψέματα, απ' όλους και απ' όλα! Περίμενε να εμφανιστεί ο Ψευτοπάν από στιγμή σε στιγμή και να τη σύρει πίσω στο κελί της όμως τίποτα δεν έγινε. Έτσι σταμάτησε να τρέχει και κάθισε κάτω από ένα δέντρο. Άφησε τον εαυτό της να ξεσπάσει μέχρι που ηρέμησε και την πήρε ο ύπνος.