Once Upon A Time Η Κρυμμένη Περιπέτεια

Πατέρας και Γιος

Ο Γκολντ ξύπνησε ζαλισμένος αλλά γεμάτος ενέργεια και κοίταξε τριγύρω του. Κατάλαβε ότι είχε μεταφερθεί όταν έχασε πλέον την αίσθηση της άνεσης του αναπαυτικού του στρώματος που ένιωθε τόσες μέρες που ήταν αναίσθητος. Τώρα, πλέον, βρισκόταν στην καρδιά μιας ζούγκλας με εκπληκτικά πυκνή βλάστηση που του φαινόταν ενοχλητικά γνώριμη.
Αποκλείεται να ήταν αυτός. Είχε πεθάνει! Ήταν νεκρός! Τον είχε σκοτώσει ο ίδιος ο Γκολντ! Μα Τότε ποιος τον είχε φέρει εδώ και για ποιο λόγο;
"Ραμπελστινσκιν!" Ακούστηκε μια δυσάρεστα γνωστή φωνή "Χρόνια και ζαμανια....γιε μου." Τόνισε ιδιαίτερα η φωνή.

Ο Γκολντ γύρισε πίσω του αν και δε χρειαζόταν να τον δει για να καταλάβει ποιος ήταν. Ένα αγόρι με κοκκινωπά μαλλιά και ένα μοχθηρό χαμόγελο στα χείλη του στηριζόταν στον κορμό ενός φουντωτου δέντρου. Αντίκρισε τον Πήτερ Παν, τον ίδιο του τον πατέρα, που, αν και η εμφάνιση του ξεγελουσε τον περισσότερο, αν όχι όλο τον κόσμο, ο Γκολντ τον αναγνώρισε κατευθείαν. Το πρόσωπο του Γκολντ χλωμιασε στιγμιαία αλλά η οργή που έτρεφε για τον Παν για χρόνια τον συνέφερε.
"

Τι έγινε γιε μου; Δε χαίρεσαι που με βλέπεις;" ρώτησε ειρωνικά ο Παν υψώνοντας το ένα του φρύδι.
Μα πώς; Πώς στο καλό είχε γλιτώσει από το θάνατο; Θα έπρεπε να είχε βυθιστεί στα πιο απύθμενα βάθη της κολάσεως. Αντ' αυτού στεκόταν απέναντι του και χαμογελούσε με πονηριά.
"Σταμάτα να με λες έτσι! Για μένα δεν είσαι πατέρας πλέον!" Είπε θυμωμένα ο Γκολντ.
"Μα γιατί το κρατάς Μανιάτικο και δεν ξεχνάς το παρελθόν." Ρώτησε ο Παν τονίζοντας κάθε λέξη με σαρκασμό.
"Γιατί με παρατησες όταν ήμουν μικρός! Γιατί παραλίγο να σκοτώσεις εμένα και όλη μου την οικογένεια!"
"Πφφ! Υπερβάλλεις, Ραμπλ! Μια μικρή κατάρα ήταν! Άλλωστε εγώ θα έπρεπε να είμαι θυμωμένος μαζί σου! Με σκότωσες!" Είπε με ένα ίχνος οργής ο Παν.
"Προφανώς όχι με μεγάλη επιτυχία Ε; Αλλιώς δε θα ήσουν εδώ, σωστά;". Ήταν σειρά του Γκολντ να τον ειρωνεύεται και να φανεί ο δυνατότερος.
Ο Παν έσφιξε το σαγόνι του αλλά σύντομα το πονηρό του χαμόγελο απλώθηκε ξανά στα χείλη του.
"Πράγματι. Σίγουρα θα αναρωτιέσαι πώς τα κατάφερα, ε;" είπε ο Παν.
"Τώρα που το λες ναι. Πώς ξεγελασες και τον ίδιο τον θάνατο;" ρώτησε ο Γκολντ προσπαθώντας να το παίξει άνετος. Άραγε ο Παν ήξερε πως δεν ήταν πλέον ο Σκοτεινός;
"Δε θα έλεγα πως ξεγέλασα τον Άδη. Η αλήθεια είναι πως ήμουν σε ένα ενδιάμεσο στάδιο. Ένα μέρος για όσους έχουν αφήσει εκκρεμότητες πίσω τους. Χρειάστηκε μονάχα ένας ανόητος ζωντανός που πήγε εκεί! Το όνομα του μου διαφεύγει αλλά δεν έχει ιδιαίτερη σημασία...Τέλος πάντων άφησα αυτόν στη θέση μου και...να μαι!" Είπε ο Παν δείχνοντας τον εαυτό του "Με σάρκα και οστά."
"Τα καταλαβαίνω όλα αυτά, αν και πρέπει να ομολογήσω πως σε βοήθησε περισσότερο η τύχη. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί με έφερες εδώ; Τι με θες;"
Ο Παν έβγαλε ένα μικρό γέλιο "Τόσο ανόητος! Για τις δυνάμεις σου βέβαια! Και για τις απέραντες γνώσεις σου γύρω από τη σκοτεινή μαγεία!"
"Λυπάμαι που θα σε απογοητεύσω αλλά δεν τις έχω πλέον τις δυνάμεις μου. Και πολλές γνώσεις δεν τις θυμάμαι. Αχ, άδικος ο κόπος σου! Τώρα πάνε με πίσω στο σπίτι σαν τον καλό πατέρα που ποτέ δεν ήσουν." Έκανε ευχαριστημένος ο Γκολντ, αν και είχε κάποιες αμφιβολίες.
Ο Παν γέλασε περισσότερο και πιο δυνατά, πράγμα που μόνο καλό δεν προμήνυε. "Αχ, πόσο λίγα ξέρεις Ραμπλ! Τόσο ανόητος που δεν κατάλαβες ότι οι δυνάμεις σου επέστρεψαν σε σένα!"
Ο Γκολντ ένιωσε Σαν να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του. "Τι-Τι πράγμα;"
"Αυτό που άκουσες. Πίσω στο Καμελοτ πήρα τις δυνάμεις τις Έμμα Σουαν όπως και τις αναμνήσεις της. Της έδωσα ψεύτικες αναμνήσεις και έφερα όλους στο Καμελοτ εδώ πέρα. Εγώ έριξα την Κατάρα. Εγώ τα έστησα όλα αυτά. Εγώ σου έδωσα πίσω τις δυνάμεις σου Σκοτεινε. Περίμενα να συνελθεις πιο σύντομα αλλά πάντα ήσουν αργός."
"Και γιατί δεν πήρες τις δυνάμεις για τον εαυτό σου;" ρώτησε ο Γκολντ έπειτα από μια εκκωφαντική σιωπή.
"Είμαι ήδη πανίσχυρος από μόνος μου! Το να πάρω επιπλέον δυνάμεις, ιδίως του Σκοτεινού, θα ήταν σκέτη τρέλα και ηλιθιότητα! Κανείς δεν μπορεί να αντέξει τόσες δυνάμεις. Υπάρχουν και όρια. Σε είχα για πιο έξυπνο, μικρέ!"
Ο Γκολντ έμεινε σιωπηλός.
"Και τι θα κάνεις με μένα;" ρώτησε τελικά.
"Σε θέλω για τα θελήματα μου. Και σου έχω ήδη μια δουλειά. Για τον Χένρι, τον εγγονό σου." Είπε ο Παν και το ύπουλο χαμόγελο του έγινε πιο έντονο.

Ξέρω κι αυτό μικρό είναι άλλα ήθελα να σας αφήσω σε αγωνία μουαχαχαχ 😈. Επιπλέον αν έβαζα και τις υπόλοιπες εξελίξεις εδώ πέρα θα έφτανα τις 5.000 λέξεις! Δύο κεφάλαια μέσα σε μια μέρα δε θέλω παράπονα!

Βάλτε αστεράκι ⭐ Σχολιάστε (φωνή έχεις, μιλά! Λέμε τώρα...) και σας παρακαλώ Γράψτε κάνα σχόλιο ή μήνυμα για τον Πέρσι Τζάκσον γιατί μια σόι συζήτηση δεν έχω κάνει! Δεν έχω μάθει ούτε ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας χαρακτηρες!!!



Διαβάστε και το Υποκείμενο Β5 το Λάθος. Αξίζει τον κόπο😉

Και φιλιά 😘😘😘