ANDREW's POV
I've been praying for this. Me as dad, Sarah as mom and my baby, my son. nandito ako ngayon, binabantayan ang anak ko sa labas ng nursery, habang siya nasa incubator. Ang sakit lang, na nakita mo anak mo, na nahirapan. Pero anak ko nga siya, kasi marunong siyang lumaban, hindi siya sumuko.
"Dad, let's go. in two weeks lalabas na siya. he's doing ok na daw. its been two months babe. malapit na, matatapos na. lalabas na siya." Sarah told me and that news makes me smile.
"I'm excited for the next two weeks. I love you mommy" at marahan ko siyang hinalikan sa labi.
Ang tagal ng 2 weeks and at last excited na ako sunduin ang junior ko bukas, yung misis ko sa sobrang excited natulog ng maaga. I'm now watching her sleep, my angel, my love, my babe, the mother of my child. hinaplos ko ang mukha niya. I will miss this, sleeping beside you, hugging you, kissing you.
"In no time, I know I'll be gone. I already talk to Him babe, I pray to Him iligtas niya lang si Jayr, I'm ready to leave. na mas mabuting kunin Niya buhay ko at ibigay sa anak ko kesa siya pa ang mawala. babe, I want you to feel how much I love you, and Jayr. I'll give up everything, kahit buhay ko pa. I've given so much extension in staying here, its my son's chance." hinalikan ko siya sa noo at tuluyan ng natulog.
Pauwi na kami, kasama na namin ang anak ko. he's so gwapo, mabuti din iyon. para kapag nawala ako, hindi ako makakalimutan ng asawa ko. he's my minnie me.
"excited?" dinig kong sabi ni Sarah. "don't worry daddy. everythings gonna be ok. magtutulungan tayo sa pagaalaga sa kanya. wag ka masyado magworry" nilingon ko siya sandali at nakita ko ang napakagandang ngiti ng asawa ko karga karga niya ang anghel namin.
the whole day is so tiring. at naging parang stuffed toy ang anak ko, dahil sa pagpapasa pasa nila. although palagi ko siya hinahawakan never ko pa siya nakarga. natatakot ako, kahit gustong gusto ko.
Ang sarap sa pakiramdam na ngayon, bantay ko siya sa pagtulog, hinawakan ko ang maliit niyang kamay, halos tumalon ang puso ko ng hinawakan niya ang daliri ko at hindi na siya bumitiw pa.
"you wanna carry him? it will be ok. I know he longs for you" sabi ni Sarah napabitaw ako sa pagsulpot niya at napatayo
"he's so little. baka mabagsak ko siya or masaktan. baka umiyak pa" pagaalinlang kong sabi
"babe, he knows you are his dad. and I'm sure matutuwa siya malaman na kung gaano siya katapang nakuha niya yun sa daddy niya" kinuha niya si Jayr at dahan dahan nilagay sa kamay ko.
"hey kiddo. I'm your dad and I love you so much. thank you for fighting for me." karga ko na ang anak ko ang sarap sa pakiramdam di ko namalayan may tumulong luha sa mga mata ko.
"look Jay, your dad is such a cry baby. but I know he's just happy. you're like him." I kissed her forehead at niyakap niya kaming magama ng mahigpit.
A/N
gusto ko lang po magpasalamat sa lahat ng bumasa at patuloy na bumabasa sa My Sweetest Downfall, its another achievement for me, as an amateur writer. pasensya na po hindi ko nasasagot ang mga comment nyo. but every comment and vote is really much appreciated.
but every beginning has an end. Andrew and Sarah's journey of life and love has to end and they are gonna face new chapter in their lives.
2 or 3 chapters more sundan natin hanggang sa huli ang matapang nilang pagharap sa buhay kasama ang kanilang pamilya.
Maraming Salamat muli mga kaibigan.
