KM's POV
"AAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!"
Pagkatapos ng makatanggal ngala-ngala kong sigaw ay tiningnan ko muli ang katawan ko na nasa ilalim ng kumot.
Paking tape! Where the hell is my dress? And where on earth am I?
This is not my room dahil sure ako na hindi Blue ang motif ng kwarto ko at hindi din ganito kalaki. Mine was a little bit smaller than this. At wala din naman akong natatandaan na nagka Thread Mill ako sa loob ng kwarto ko kasi hindi naman ako nag-e-exercise.
Galit na galit ako sa mga tanong concern sa physical appearance nila lalo na sa mga lalaki.
At lalong lalo naman na iba ang damit ko kagabi. Siguradong sigurado ako. Kahit na kumikirot ang ulo ko dahil sa hang over. Tandang tanda ko pa ito. I'm wearing a black skinny jeans with white fitted long sleeve and a black leather jacket and for my shoes. I'm wearing a boots. Without heals.
At sobrang layo ng mga 'yun sa oversized na sando na pang lalaki at isang pajama na blue.
Bakit ba ang daming blue sa kwarto na ito?
Nagpalinga linga ako sa paligid, kahit na naiinis ako at nag-uumapaw sa blue ang kwartong ito, kailangan ko pa din itong ma-familiarize. Mamaya nasa isa sa mga kwarto lang pala ako ng bahay ni Peach o kaya naman ni Dave.
Kaya dapat lang na pag masdan ko pang mabuti ito.
But afer 10 minutes of familiarizing this shit! Wala, hindi ko talaga ito alam.
Kaya for the second time heto na naman ang maka labas ngala-ngala kong sigaw.
"AAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!"
And after that breath taking shout, ang shout na mas triple ang lakas sa kanina ay nakarinig na ako ng mga yabang na mabilis na papunta sa pintuan ng kwartong ito kaya naman nakatuon na agad ang paningin ko sa pintuan hanggang sa magbukas ito.
At iniluwa nito ang halatang nag madali sa pag-akyat na lalaki dahil sa messy hair nito at ang isang I think kasambahay dito.
"What was that shout for?"
Hinihingal niyang tanong. Nakalagay sa mga tuhod niya ang kamay niya at hinahabol ang hininga.
Ako naman ay lumapit sa kaniya at dinuro siya.
Yeah, feel my anger you kidnaper.
"You're asking me, what was that shout for, huh?"
Inulit ko lang ang sinabi niya pero with anger ito at mahahalata naman niya 'yun dahil sa diin ng pag-duro ko.
"Well, for your information Mister kidnaper of mine--wait, sana nga kinidnap niyo lang ako. Pero hindi eh."
Medyo naghihisterikal na ako. Kahit pakiramdam ko naluluha na ako. Lalo na kapag naisip ko na...na ano....pi--pinagsamantalahan niya ako.
And then ayun na, nagsimula ng pumatak ang luha na tinatago ko.
"H--hey, why are you crying?"
Linapitan ako nung kidnaper ko at inalalayan pa ako kasi nga naghihisterikal na ako.
