အ႐င္အတိုင္းပါပဲလား။ ကြဲေၾကေနတဲ႔အပိုင္းအစေတြၾကားက ခုန္ေနဆဲ႐င္ခုန္သံေတြ, သူ႕ကိုျမင္လိုက္တိုင္း နာက်င္မႈနဲ႕အတူ ပါလာတဲ႔ ေနာင္တ႐ယ္ အတၱ႐ယ္, မျဖစ္ႏုိင္ပဲသိလ်က္နဲ႕ ဆက္ခ်စ္ေနမိခဲ႔တဲ႔ ေခါင္းမာမႈ႐ယ္။ အ႐ာအားလံုးဘာမွမေျပာင္းလဲသြားပါလား။
သူ႕ဆီကိုမေ႐ာက္ခဲ႔တဲ႔ငါ့႐ဲ႕႐င္ခုန္သံေတြက အဆိပ္အျဖစ္နဲ႕ဒီႏွလံုးသားကို ဖ်က္ဆီးခဲ႕ျပီးသြားခဲ႔ေပမယ့္...
သူလည္းအ႐င္အတိုင္းပဲ။ ခန္႕ညားလ်က္ပဲ။ အညိဳေ႐ာင္သန္းေနတဲ႕ဆံႏြယ္႐ွည္ေတြ။ တိက်လွပတဲ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြ။ စူး႐ဲတဲ႔အၾကည့္ေတြ။ ကြ်န္ေတာ့္အျမဲတမ္းခိုလႈံခ်င္ခဲ႔တဲ႔ ႐င္ခြင္က်ယ္ၾကီးနဲ႕႕႔ ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိေနတဲ႔သူက ဘာမွမေျပာင္းလဲခဲ႔ေပ။ ဘဝကသူ႕အတြက္ေကာင္းေကာင္းေျဖာင့္ျဖဳးသာယာခဲ႔တယ္ထင္႐ေပါ့။
"အဆင္ေျပတယ္မလား Luhan"
ဘယ္ဟာကိုေမးတာလဲ Hyung? ငါ့ခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ ျမင္တဲ႔အတိုင္းခင္ဗ်ားကိုမေက်နပ္႐င္ အခုတင္ ဆြဲထိုးပစ္လိုက္ဖို႕ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီ႐င္ထဲ.......
ဘာမွမက်န္ေတာ့ဘူး ခင္ဗ်ားအကုန္ယူသြားတာ
"ဒီလိုပါပဲ စာေ႐းလိုက္ စာတမ္းျပဳစုလိုက္နဲ႕"
(ခင္ဗ်ားကိုလည္း ေမ့ေအာင္ၾကိဳးစား႐င္းနဲ႕)
"ဟုတ္လား... ေတာ္ေသးတာေပါ့.... မင္းမ်က္ႏွာေလးေခ်ာင္က်သြားလို႕ ငါစိုး႐ိမ္မိတာ"
သူ႕လက္ကေလးက ကြ်န္ေတာ့္ဆံပင္ေတြကို ဖြလိုက္ျပီး ေျပာလိုက္တဲ႔စကား....
(မထိနဲ႕.......
မေျပာနဲ႕.........
အဲ႔လိုၾကင္နာလြန္းတဲ႔စကားေတြ......
ငါလက္လႊတ္႐တာ ပိုခက္သထက္ခက္လာတယ္)
ခင္ဗ်ား႐ဲ႕ ေအးစက္လြန္းတဲ႔လက္ေတြလည္း အ႐င္အတိုင္းပဲ။ ေအးစက္လြန္းသေလာက္ ခင္ဗ်ား႐ဲ႕ အျပဳအမူေတြဟာ ၾကင္နာလြန္းတယ္။ ခင္ဗ်ား႐ဲ႕ စကားေတြဟာလည္း ေမတၲာေတြနဲ႕ျပည့္လြန္းေနတယ္။ လူတစ္ဖက္သားကိုလည္း တအားစာနာတတ္တယ္။ အဲ႔ဒါေတြေၾကာင့္ ငါ့ႏွလံုးသားက တစ္္ေၾကာ့ျပန္နာက်င္႐ျပန္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္သင္ခန္းစာေကာင္းေကာင္း႐ခဲ႔ပါ႐ဲ႕။ အဲ႔ဒါက
YOU ARE READING
Piece by Piece
Fanfiction"တစ္ခ်ိဳ႕ေသာႏွလံုးသားအပိုင္းအစမ်ားသည္ ခ်စ္႐ေသာသူအတြက္ေၾကႊလႊင့္ေပး႐သလို တစ္ခ်ိဳ႕ေသာႏွလံုးသားအပိုင္းအစမ်ားသည္ အခ်စ္ခံ႐ေသာသူအတြက္ ေဆးလည္းျဖစ္ႏုိင္သလို ဒဏ္႐ာလည္းျဖစ္ေလသည္"
