"ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕မွ စင္ေပၚမတက္ႏုိင္ဘူး Kris hyung..."
"Luhan! မင္းဝတၳဳထုတ္တုန္းကလည္း ဘယ္သတင္းစာ႐ွင္းလင္းပြဲမွမလုပ္ခဲ႕ဘူး။ ေနဦး interviewေလးတစ္ခုေတာင္မလုပ္ခဲ႔ဘူး။ Mediaေတြက မင္း႐ုပ္ကိုေတာင္မျမင္ဖူးဘူးကြ။ ဒါမ်ိဳးအခြင့္အေ႐း ေနာက္တစ္ေခါက္မ႐ွိေလာက္ေတာ့ဘူးေနာ္။"
"ဘာအေ႐းလဲ? ဒီက မလုပ္ခ်င္လို႕မလုပ္တဲ႔ဟာ"
"ဟ အဲ႔လို႕ေပါ့ပ်က္ပ်က္မေျပာနဲ႕ေလ။ မင္း႐ဲ႕အခုဝတၳဳကို ငါတို႕ဦးေဆာင္ေပးေန႐တာ။"
"ထုတ္ေဝမယ္ေျပာတာ ခင္ဗ်ားေလ.... ဆက္ျပီးတာဝန္ယူေပါ့...."
"Luhan... မင္းအဲ႕ေလာက္မ႐စ္နဲ႕ကြာ...."
Company ၾကီးတစ္ခုလံုးမွာ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ပဲ႐ွိေနသလို ႐ုံးခန္းထဲကေအာ္သံေတြ ျမည္ဟိန္းေနခဲ႕တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ သူက ခဏအျပင္မွာေစာင့္ေပးပါဆိုလို႕ ႐ုံးခန္းတံခါးကိုမွီကာ ႏွစ္ကိုယ္ၾကားမဆိုင္သူအေနနဲ႕ အျပင္မွာ႐ပ္ေစာင့္ေနတာပါ။ ဟင္း... ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ဘယ္ေလာက္ပဲခ်စ္ေပးေနပါေစ ကိုယ့္ေန႐ာကိုယ္ျပန္ေ႐ာက္ေနပါလားေနာ္။
သူအဆင္ေျပပါ့မလား။ နဂိုကတည္းကမွ Kris hyungေၾကာင့္ ဝမ္းနည္းပူေဆြးေနတဲ႔ သူ႕ခံစားခ်က္ေတြကို ကြ်န္ေတာ္႐ိပ္စားမိသည္မို႕ တစ္ပါတ္ေတာင္ ကြ်န္ေတာ္သူနဲ႕ခပ္ခြာခြာေနခဲ႔႐တာ။ နာက်င္လြန္းလို႕ ဆြံအသြားတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ သူ႕ကိုခ်စ္လို႕ သူထပ္ျပီး စိတ္မဆင္း႐ဲ႐ေအာင္လို႕ ကြ်န္ေတာ့္ေျခလွမ္းေတြကို ႐ပ္တန္႕ထားတာ။ ဘဝ႐ဲ႕စာမ်က္ႏွာေဟာင္းတစ္ခုမွာ ပိတ္မိကာ ေနာက္ထပ္စာမ်က္ႏွာ အသစ္ကို ေျခလွမ္းမစႏုိင္ေသးတဲ႔ သူ႕အတြက္ ကြ်န္ေတာ္အျပင္ ဘယ္သူသူ႔ကိုနားလည္ေပးႏု္ိင္ဦးမွာလဲ။ ပိုဆိုးတာက သူကနားလည္ေပး႐မယ့္သူကို မလိုအပ္တာ။
နားလည္ေပးေသာ္လည္း ႐င္နာမိတယ္ပဲေျပာ႐မလား။ ကြ်န္ေတာ့္အခ်စ္က သူ႕႐င္ခုန္သံေတြ မေ႐ာက္ဖူးေသးတဲ႕ေန႐ာေတြဆီကို ေခၚေဆာင္သြားခ်င္တာ။ ၾကည္ႏူးစ႐ာေတြဆိုတာေတြ ႐ွိေသးတာကို ျပသေပးခ်င္တာ။ ေနာက္ထပ္ဘယ္သူ႕ကိုမွ မခ်စ္ႏုိင္ေတာ့တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ ေနာက္ထပ္ဘယ္ေတာ့မွမခ်စ္ႏုိင္ေတာ့တဲ႔ သူဟာ စံုမွတ္တစ္ခုခုေ႐ာက္႐င္ေတာ့ ႐င္ခုန္သံခ်င္း ႏွီးေလာက္ပါ႐ဲ႕ေနာ္။ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႕အတြက္ ကုစားခ်ိန္ေလးလိုေနေသးတယ္ ထင္မိ႐ဲ႕။
BINABASA MO ANG
Piece by Piece
Fanfiction"တစ္ခ်ိဳ႕ေသာႏွလံုးသားအပိုင္းအစမ်ားသည္ ခ်စ္႐ေသာသူအတြက္ေၾကႊလႊင့္ေပး႐သလို တစ္ခ်ိဳ႕ေသာႏွလံုးသားအပိုင္းအစမ်ားသည္ အခ်စ္ခံ႐ေသာသူအတြက္ ေဆးလည္းျဖစ္ႏုိင္သလို ဒဏ္႐ာလည္းျဖစ္ေလသည္"
