*ေဒါက္ ေဒါက္*
အလုပ္ေတြလက္စသက္ခါနီးစဲစဲ ၾကားလိုက္႐ေသာတံခါးေခါက္သံ
"ဝင္ခဲ႔ပါ......."
ကြ်န္ေတာ့္ေအာ္သံနဲ႕တစ္ဆက္တည္း ႐ုံးခန္းထဲဝင္လာေသာ သူ
"Luhan! လာ dinner အတူတူသြားစား႐ေအာင္"
Dinner? ......
သူသတိေပးကာမွနာ႐ီကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေအာ္ 7နာ႐ီေတာင္ထိုးသြားပါလား။ ငါဒီအခ်ိန္အတြင္းအလုပ္ေကာ လုပ္ေနခဲ႔႐ဲ႕လား။ ေခါင္းထဲမွာေပၚေပၚလာတဲ႔ အတိတ္႐ဲ႕ အေငြ႕အသက္ေတြကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ေန႐င္း အလုပ္ေတြေတာင္ ဘယ္အထိျပီးလို႕ျပီးသြားမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ စားပြဲေပၚက ဖိုင္အထပ္ေတြျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ေအာ္ editingအပိုင္းကိုငါတစ္ေယာက္တည္းလုပ္လိုက္ပါလား။ ဖ်က္ထုတ္႐မယ့္အပိုင္းဖိုင္ကသက္သက္ Manga authorဆီပို႕႐မယ့္ ဖိုင္ကသက္သက္ခြဲထားတာေတြ႕ေတာ့မွ ႐ွင္းသြားေတာ့တယ္။
"Luhan? သြားမယ္ေလ...."
"ဟင္?"
အာ႐ုံေတြေထြမ်ားေနေသာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ညစာစား႐န္အတူေခၚေနေသာ အသည္းခြဲသမားၾကီး Kris hyung......။
"Dinner အတူတူသြားစားမယ္လို႕......"
"ေၾသာ္ ငါ္မလိုက္ေတာ့ဘူး"
"ဘာလို႕လဲ?"
ဘာလို႕လဲ? အ႐ွင္းၾကီးပဲေလ။ ထြက္ေျပးေနတာ။ ခင္ဗ်ားနဲ႕က်ဳပ္နဲ႕ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ကိစၥေတြကေနေဝးသထက္ေဝးေအာင္ထြက္ေျပးေနတာ။ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ခင္ဗ်ားေ႐ွ႕မွာပညာသားပါပါ ကြဲအက္ေနတဲ႔ငါ့ႏွလံုးသားထဲက ႐င္ခုန္သံေတြကို ဖုန္းကြယ္ထားေပမယ့္ ငါသိတယ္။ အဲ႔ဒါနဲ႕တင္မလံုေလာက္ေသးဘူးဆိုတာ။ မင္းကိုမွ ငါအကုန္ပံုေပးျပီး ခ်စ္ခဲ႔တာကိုး။
"လာပါကြာ Luhan။ ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္တည္းစကားမေျပာ အခ်ိန္လည္းမေပးျဖစ္တာ ၾကာျပီေလ။"
"ဒီေန႕ေတာ့ အဆင္မေျပဘူးထင္တယ္"
သူ႕မ်က္ႏွာကိုလႊဲျပီး ေခါင္းကိုေအာက္ငံု႕ကာ စာ႐ႊက္ေတြကို ဟိုလွန္ဒီလွန္နဲ႕ အလုပ္မ်ားေနလိုက္တဲ႔အခါ
"မင္းက ငါ့အတြက္ဘယ္တုန္းကမအားဘူး႐ွိခဲ႔လို႕လဲ"
ကြ်န္ေတာ္ေဒါသေထာင္းခနဲ တစ္ခ်က္ထသြားေလျပီ။ သတ္ပစ္ေတာ့မယ့္အၾကည့္ေတြနဲ႕ သူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္လိုက္တာေပါ့။ ငါ့ကိုအထင္ေသးတာလား။ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို ေလာင္းေၾကးထပ္ျပီး စြန္႕စားလိုက္ေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ေမာင္က သခင္ေခါင္းေပၚတက္ထိုင္သလို လူပါးလာဝေနတာလား။
YOU ARE READING
Piece by Piece
Fanfiction"တစ္ခ်ိဳ႕ေသာႏွလံုးသားအပိုင္းအစမ်ားသည္ ခ်စ္႐ေသာသူအတြက္ေၾကႊလႊင့္ေပး႐သလို တစ္ခ်ိဳ႕ေသာႏွလံုးသားအပိုင္းအစမ်ားသည္ အခ်စ္ခံ႐ေသာသူအတြက္ ေဆးလည္းျဖစ္ႏုိင္သလို ဒဏ္႐ာလည္းျဖစ္ေလသည္"
