HAYALLER HAYATLARI BULUNCA

27

Gece yağmurun yağmasıyla içeri girdik. Kalbim yerinde duramıyordu resmen çıkmak için can atıyordu. Hava iyice kararmıştı. İçeri girdikten sonra hiç konuşmadık zaten biraz oturduktan sonra Doğu uykusunun geldiğini söyleyip gitti.

Sabah keyifle uyandım ve kahvaltı hazırlamaya koyuldum. Bugün ne yapacağımı hiç bilmiyordum. Bugün üniversiteyi kazanıp kazanmadığım belli olacaktı. Aslında tek tercih yaptığım için dışarda kalma ihtimalim olabilirdi ama zaten puanım iyiydi ve konservatuar yazmıştım. Yani dışarda kalma ihtimalim yok gibi bişeydi.

Kahvaltıyı hazırlayıp Doğu'nun odasına çıktım. İlk kez sevgili olarak kahvaltı yapacaktık. Çok heyecanlanmıştım. Birkaç dakika nefes egzersizi yaptıktan sonra kapıyı çaldım. Ses gelmemişti. Hâlâ uyuyor diye düşündüm ama o kadar uğraşmıştım ; börekler , kekler , peynir , zeytin , domates... Araya giedemezdi bu kadar uğraş. Yavaşça kapıyı açıp girdim. Girdiğim an suratım düştü , Doğu odasında değildi ve yatağı topluydu. Bir an ağlayasım geldi ben şimdi boşuna mı uğraşmıştım? Tam arkamı dönüp gidiyordum ki onun sesini duydum. Meğer lavabodaymış sese bak canım benim ya. Ehhem neyse

- İrem?

- Doğu?

- Napıyosun burda?

- Şey ben kahvaltı hazırlamıştım da belki beraber yaparız diye...

- Ben şirkete gidecektim ama.

- Tamam.

Hayal kırıklığıyla odadan çıkıyordum ki Doğu kolumu tutup beni kendine çevirdi , gözlerime bakıp yanağıma bir öpücük kondurdu. "günaydın sevgilim" diyip yanımdan geçti. Ben olduğum yere takılıp kaldım. O ise gülüp gitti. O "sevgili" mi demişti? Neden bu kadar şaşırmıştım ki? Evet biz sevgiliydik. Ama bir anda söyleyince garip olmuştum. Yüzüm kızardı elimle kendi yelpaze yaparak aşağı indim. Doğu kahvaltıya oturmuş beni bekliyordu.

- Hani şirkete gidecektin sen?

- Gideyim istersen.

- Yok yok , kahvaltını yapıp öyle git.

- Ben 5 gibi çıkarım sen de hazır seni alıp bir yere götüreceğim.

- Nereye gidiyoruz?

- Hadi ben kaçtım.

Nereye gideceğimizi söylemeden evden çıkmıştı. Hemen temizlik yapmaya başladım. Evi baştan aşağı temizleyecektim ama bu saray yavrusu bir günde bitmezdi. Salonu bugün temizlemeye karar verdim ve temizlik malzemelerini hazırladım. Üzerime günlük kıyafetlerimi giyip temizliğe başladım. Bu salon o kadar büyüktü ki daha yarısını bile bitirememiştim. Nihal de yoktu ortalıklarda.

Fırsattan istifade Doğu' nun odasına gittim ve daha önce hiç yapmadığım bir şey yaptım. Evet birinin odasını , eşyalarını karıştırmak güzel bir şey değildi ama bazı şeyler için emin olmam gerekiyordu. Ne olursa olsun ona tamamen güvenmem mümkün değildi. Çekmeceleri karıştırırken bir sürü nota kitaplarıyla karşılaştım odasında bir de piyano vardı. Demek resme olduğu kadar müziğe de yeteneği vardı. Biraz daha kurcaladıktan sonra bir kart buldum. Üzerinde İstanbul Üniversitesi Müzik Öğretmeni yazıyordu. Hemen resim yerine gözüm kaydı. Bu Doğu'ydu. Ama o şirkette çalışmıyor muydu? Müzik öğretmenliği de nerden çıkmıştı şimdi?

Temizliği zar zor bitirmiştim ve hazırlanıyordum. Telefonumun melodisi kulağımdaki yerini alırken elimi telefona götürdüm. Doğu'nun aradığını görünce kalbim yine hızlandı. Hemen açıp kulağıma götürdüm.

- A - alo?

- Canım?

- Doğu sen misin?

- Evet sen de benim canım değil misin?

- ...

- Ahaha tamam tamam. Hazır mısın gelmek üzereyim ben.

- Ha - hazırım ben.

Aradan 15 dakika geçmişti ve zil çalıyordu. Hemen aynadan son kez kendime bakıp kapıyı açtım. Karşımda cadıyı görünce yine yüzüm düştü.

- Ooo kim için hazırlandınız İrem hanım?

- Sana ne Nihal?

- Bana bak kızım. O benim kocam ondan uzak duracaksın anladın mı beni? Senin yanında inkar etse de o beni seviyo o yüzden boş boş hayaller kurma!

- Canım sen bazı haberlerden geri kalmışsın sanırım. Neyse daha fazla zaman kaybedemem sevgilim bekliyo.

Nihal hâlâ anlamamış olacak ki mal mal sırıtıyordu. Kapıyı açtım ki Doğu karşımda duruyordu. Elini bana doğru uzatınca Nihal'in suratını görecektiniz. Dudaklarımı büzüp onunla alay eder gibi Doğu'nun koluna girdim. Tam yürüyordum ki aldığım darbeyle yere yığıldım.