AGENT 012 (L.S.)

chapter 3.

Chapter 3.

POV Louis.

Ik werd wakker in een donkere kamer door een huilend persoon. Ik deed mijn ogen open en probeerde overeind te gaan zitten, wat niet lukte door de enorme pijn in mijn hoofd.
“Eindelijk! Je bent wakker!” zei de persoon.
“ J-jij bent Harry Styles toch?” vroeg ik.
“Ja, maar wie ben jij?” vroeg hij.
“Dat mag ik niet zeggen, maar ik beloof je dat we hier samen uitkomen!” antwoordde ik.
“Voor wie werk je?” vroeg Harry.
“Mag ik ook niet zeggen. Niemand mag weten wat voor werk ik doe en waar ik werk. Maar ik denk dat ik jou wel kan vertrouwen. Ik ben een geheim agent” antwoordde ik.
“Oh dat verklaard het…”
“Verklaard wat?”
“Dat ze je helemaal in elkaar geslagen hebben! Je mocht niets zeggen en dus sloegen ze de antwoorden uit je, maar jij ging knock-out voor de eerste vraag, dus kon je niks zeggen… En het feit dat je me kwam redden.. Nu snap ik het!”
Ik knikte .
“het is een soort van mijn taak om belangrijke mensen te redden.. Maar goed, is er hier ergens water?”
Harry knikte.
“Daar bij het raam.”
Ik probeerde op te staan maar zakte met een pijnlijk gezicht weer in elkaar.
“Gaat het?” vroeg Harry bezorgd. Ik schudde mijn hoofd en kroop naar het raam. Ik draaide de kraan open en gooide wat water over mijn hoofd. Ik maakte mijn armen, die onder het bloed zaten, schoon.
“Harry? Kom eens?”
Harry kwam naar me toe. Ik maakte ook zijn wonden schoon. Hij keek me dankbaar aan.
“Hoe wist je eigenlijk dat ik hier was?”  vroeg hij.
“Nou eh.. Ik heb een soort van het busje getraceerd en het gestalkt …” glimlachte ik. “Waarom zit jij eigenlijk hier?”
“Ze willen geld van mijn vader. Hij is de president en ja, hij heeft dus aardig wat geld en ze denken dat hij het geeft als ze mij ontvoeren.. Maar mijn vader geeft helemaal niet om me dus hij kan me zo laten vermoorden” zei Harry verdrietig. 
Ik keek hem geschokt aan.
“Meen je dat serieus? Geeft hij echt niets om je?” vroeg ik.
“Japp…”
Harry keek verdrietig uit het raam. Plotseling lichtte zijn gezicht op.
“KIJK! Daar ligt een vijl! Dan kunnen we de tralies doorvijlen en zo ontsnappen!”
Ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan.
“Serieus? Waarom zou iemand een vijl precies in een gevangenis met tralies neerleggen?”
“Ehm.. Omdat ik die daar heel toevallig heb neergelegd toen je werd opgehaald?” zei Harry zenuwachtig.
“Hoe kom jij aan een vijl?” lachte ik.
“Uhm.. Die heb ik een soort van gestolen van een vrouwelijke bewaker?”
“Omg je bent geniaal” lachte ik.
“Zullen we gaan vijlen?” vroeg Harry.
“Is goed” glimlachte ik en ik pakte de vijl. Ik begon de tralies door te vijlen. Na drie uur had ik er eindelijk 1 door gevijld.

De deur werd open gedaan en er kwam iemand met eten. Hij zette het neer en ging weer weg. Harry liep er naar toe.
“Ehm.. Er ligt een briefje bij.. Moet ik het open maken?” vroeg hij. Ik knikte.

“Blijf vijlen, over drie dagen hoor je om zes uur 3 fluitjes. Dan moeten de tralies door gevijld zijn. Ik gooi dan het raam in en jullie klimmen dan zo snel mogelijk omlaag. Ik leg wapens voor jullie neer. Samen gaan we weg.

Mvg
014” las Harry voor.
“Okay dat is vaag.. Wie zou ons nu kunnen helpen?” vroeg hij verbaasd.
“Geloof me, het is een vriend. 014 is een codenaam die wij gebruiken. Het staat voor de letter N. Zijn naam begint dus met een N. Die van mij is 012” glimlachte ik.
“Ik ga weer verder vijlen” glimlachte Harry.
Ondertussen dacht ik na over wie N zou kunnen zijn. Nick? Nico? Noah? Nim? Nathan?

Na een tijdje stopte Harry met vijlen.
"Ik ga morgen wel verder" zei hij en hij gaapte.
Hij ging naast me zitten en viel in slaap. Ik bleef nog een tijdje wakker en viel toen ook in slaap. Morgen zou ik wel verder gaan met vijlen.

Twee hoofdstukken in 1 dag B)
Hopelijk wint Nederland vanavond met het songfestival #TeamDouwe B)