AGENT 012 (L.S.)

Chapter 9.

*Tijdsprong naar de eindopdracht*
Louis' pov
" Goed.. Ben je er klaar voor Louis?" vroeg Zayn.
Ik knikte.
" Nou daar gaan we dan..."

Harry's pov
Ik werd naar het bureau geroepen. Code 635 hadden ze gezegd. What de heck was nou weer code 635?! Ik klopte op de deur van het kamertje van meneer Payne.
"Ah, Harry, kom binnen. Je vraagt je vast af waarom ik je heb laten komen" begon meneer Payne.
Ik knikte en ging zitten op een stoel.
" Goed, code 635 staat voor de vermissing van een agent. De agent in kwestie is gisteravond verdwenen en heeft niets meer van zich laten horen. Gezien er geen andere agent beschikbaar is op dit moment, heb ik jou gevraagd om hem op te sporen. De agent in kwestie is gisteravond voor het laatst gezien op het plein voor de Starbucks in Londen. Je uitrusting ligt in kamer 3. Doe voorzichtig."
Ik knikte en liep het kamertje uit en haalde mijn uitrusting op. Ik trok mijn zwarte kleren aan en stopte mijn pistool tussen mijn riem. Ik klikte de handboeien naast mijn pistool en deed een zwarte muts op. Ik deed mijn telefoon in mijn jaszak en verliet het gebouw. Wat had Louis me ook alweer geleerd? O ja! Altijd eerst naar de plaats delict gaan en zoeken naar sporen. Ik ging naar de Starbucks en keek of ik iets kon vinden. HA! een bandenspoor! Ik maakte een foto en zocht naar nog meer sporen. Ik zag een muts liggen. Maar.. Die was van Louis! Ik nam een foto en nam de muts mee. Ik ging naar ons appartement en opende de laptop. Ik stuurde de foto van het bandenspoor door en liet het traceren. Een zwarte Volkswagen met het nummerbord 93-NH-ZM. Ik zocht naar waar het busje voor het laatst gezien was. In het bos in Londen Zuid. Ik leende Louis' auto en reed er naar toe.

Eenmaal in het bos trok ik mijn pistool en liep ik zo zacht mogelijk door het bos, op zoek naar het busje. Ik zag een bandenspoor en liep er naar toe. Het was hetzelfde als die bij de Starbucks. Ik liep weer verder en kwam bij een open plek uit, maar er was niemand en niets te vinden. Plotseling hoorde ik een geluid achter me. Meteen draaide ik me om. Er kwam een zwart busje aangereden. Ik verstopte me achter een struik en keek naar wat er gebeurde. Er stapten vier mensen uit. Ze keken even om hun heen en liepen toen terug het busje in. Ze tilden iets op en namen het mee naar buiten. Ze liepen richting een paadje vlakbij mijn schuilplaats. Ik maakte snel een foto. SHIT! Ik was vergeten mijn flits uit te zetten!
" Wat was dat?" vroeg een van de mensen geschrokken.
" Geen idee, het kwam ergens bij die struik vandaan.." zei een ander.
Ze kwamen op mijn struik af en laadden hun pistolen. Ik stond voorzichtig op en zette het op een lopen.
"HEEY! STAAN BLIJVEN!" riep iemand.
Ik rende nog harder en hoorde kogels langs mijn hoofd vliegen. Ik kwam bij Louis' auto en sprong erin. Ik reed met een noodgang het bos uit en reed snel door naar huis. Ik bekeek de foto. Ze hadden een grote kist bij hun met een enorm slot erop. Ik keek naar het busje. Het was het busje wat ik zocht. Waren zij degenen die Louis hadden ontvoerd? Wat zou er dan in de kist zitten? Ik kreeg een sms'je binnen van een anoniem nummer. Ik opende het en zag een filmpje waarin Louis in elkaar geslagen werd. Toen kwam er een briefje in beeld met het opschrift ' €40.000 losgeld voor morgenavond, anders overleeft hij het niet.' Het filmpje stopte. Ik schrok. Hoe is het mogelijk om 40.000 euro voor morgenavond over te maken?! Ik nam me voor om diezelfde avond nog terug te gaan naar de open plek.

Ik parkeerde Louis' auto bij het bos en zocht naar de open plek. Na een tijdje had ik hem gevonden en zag ik dat het busje er nog steeds stond. Ik liep naar het paadje en liep het af. Ik kwam bij een verlaten huisje en zag lichten branden. Ik liep zachtjes verder met getrokken pistool. Ik zag een man met een geweer staan. Ik liep op hem af en sloeg hem neer. Ik trok zijn kleren aan en trok zijn muts over mijn hoofd. Ik ging op dezelfde plek staan als waar de bewaker stond en wachtte tot ik afgelost werd.
"Nog iets raars gebeurd?" vroeg degene die mijn wacht overnam.
Ik schudde mijn hoofd en liep naar binnen. Ik keek even om me heen en ging toen de trap op naar de eerste verdieping. Ik zag een andere bewaker staan en aarzelde even. De bewaker keek me raar aan en ik besefte dat mijn knokkels kapot waren doordat ik de eerste bewaker neergeslagen had.
"Wat is er met jou gebeurd?" vroeg de bewaker.
"Klein ongelukje" zei ik zo zelfverzekerd mogelijk.
Hij knikte wantrouwend.
"Neem jij mijn dienst over?" vroeg hij.
Ik knikte en nam zijn plek in. Voordat hij wegliep pakte hij me bij de arm en keek hij diep in mijn ogen, waarna hij weg liep. Ik liep naar de deur achter me. Hij zat op slot. Zou Louis hier zitten?
"Louis? Ben je daar?" vroeg ik zacht.
Ik hoorde een kreun als antwoord.
"Ik haal je hieruit, Louis. Ik beloof het je" zei ik zachtjes.
De rest van de nacht bleef ik op wacht.

"Hey jij daar, het ontbijt is klaar. Ga ontbijten!" zei iemand.
Ik deed mijn ogen open en stond op. Ik liep langs de bewaker en ging naar de eetzaal. Ik zonderde me een beetje af van de rest van de bewakers en begon te eten. Ik zag de rest in een groepje zitten en fluisteren. Toen ik klaar was stond ik op en ging ik terug naar mijn post. Ik voelde in mijn zakken naar een sleutelbos. Ik vond er een en propte sleutel na sleutel in het slot totdat er eindelijk een paste. Ik draaide de sleutel om en ging de kamer binnen. Middenin de kamer stond een stoel met iemand erop. Ik liep er naar toe en maakte hem los. De persoon keek op en het was inderdaad Louis.
"Kom, ik laat je hieruit" zei ik en ik trok hem mee naar buiten. Ik rende de trap af en naar buiten.
"Louis, wacht hier tussen de struiken!" zei ik toen ik voetstappen hoorde.
Hij deed wat ik zei en verstopte zich tussen de struiken.
"Wat moet dat hier?" vroeg iemand.
Ik draaide me om en zag alle bewakers staan. Ik keek om me heen. Shit! Geen vluchtroute.

Louis pov
Ik zag dat Harry omsingeld werd door de rest van de jongens. Ze hadden allemaal een apparaatje dat hun stem zwaarder liet maken.
"Wat moet dat hier?" vroeg Ashton.
Harry draaide zich om en zocht naar een vluchtroute.
"Wat doe je hier? Jij hoort bij de gevangene te staan" zei Niall.
Oke Harry, blijf rustig.
"Doe je muts eens af" commandeerde Ashton alsof hij niet wist wie het was.
Harry bleef stokstijf staan. Ashton gaf een seintje en Zayn en Michael pakten Harry stevig vast. Ashton trok de muts van Harry's hoofd en tilde zijn hoofd op zodat Harry hem wel aan moest kijken.
"Aha, Styles, is het niet?" vroeg hij met een gemaakt boze toon. Hij haalde uit naar Harry's gezicht waardoor Harry wankelde op zijn benen. Kom op Harry, je kunt het.. Schop ze in hun knieën... Alsof het telepathie was schopte Harry Zayn in zijn knieholte en sloeg hij het geweer uit Michaels handen. Hij draaide om en rende weg. Plotseling zakte meneer Payne naast me.
"Hoe doet hij het tot nu toe?" vroeg hij.
"Hij is net ontmaskerd door Ashton en heeft nu weten te ontsnappen" zei ik glimlachend.
Luke, Ashton en Niall renden achter Harry aan en vuurden kogels op Harry af. Harry struikelde en viel op de grond. Luke, die het dichst bij was, sprong op hem en duwde zijn keel dicht. Harry liep langzaam paars aan en verzamelde al zijn kracht om Luke en hem om te draaien. Hij sloeg Luke tegen zijn slaap en zei iets als 'slaap lekker'. Ik glimlachte toen Harry Niall in één worp op de grond kreeg. Niall was alleen iets sneller en sloeg Harry tegen zijn kaak. Hij draaide zijn armen op zijn rug.
"Geef je over of je vriendje lijdt nog meer pijn" zei hij.
Ik grinnikte. Wat Harry niet wist, was dat alle blauwe plekken en wonden op mijn gezicht nep waren. Ik hoorde meneer Payne ook grinniken.
"Nooit!" schreeuwde Harry en hij stootte zijn elleboog in de maag van Niall. Niall viel van hem af en greep naar zijn maag. Harry stond op een draaide zich om, waardoor hij ook in oog stond met Ashton en een geladen verlammingsgeweer.
"Heb je nog wat te zeggen?" vroeg Ashton.
"Ja, welterusten!" zei Harry rustig.
Plotseling haalde hij uit en raakte hij Ashton vol op zijn slaap. Ashton viel bewusteloos op de grond en Harry rende naar me toe.
"Louis ben je okay? Wacht, wat? Meneer Payne?" Hij keek ons een voor een verbaasd aan. Hij draaide zich om en liep naar Niall, die nog steeds met zijn hand om zijn buik in elkaar gedoken op de grond lag. Hij trok hem overeind en trok Nialls bivakmuts van zijn hoofd.
"Niall?! Oke serieus, what da f?!"
"Harry, je bent met vlag en wimpel geslaagd" zei meneer Payne.
"Wat? Waarvoor?" vroeg Harry duidelijk.
"Harry, dit is allemaal in scene gezet voor jouw eindopdracht. Ik was helemaal niet ontvoerd, ik ben gewoon vrijwillig met ze meegegaan. Die geweren zijn dezelfde als degene die ik gebruikt had toen je zo gestresst was en ik je in je been schoot. Iedereen wist allang dat je binnen was en iedereen wist ook allang wie je was toen ze je masker aftrokken. De blauwe plekken in mijn gezicht zijn allemaal nep! Die muts die je vond hebben we daar expres neergelegd" glimlachte ik.
Harry keek me met open mond aan.
"Dus.. Je was helemaal niet in elkaar geslagen?!" vroeg hij verbaasd.
"Nee. Weet je nog? Toen ik zei dat Zayn je naar huis moest brengen? Dat was omdat we een opdracht voor je moesten verzinnen voor je eindopdracht" grinnikte ik.
De rest was ondertussen bijgekomen en deden hun maskers af. Harry keek nog steeds verbaasd.
"Welkom in de Spysquad, Harry" glimlachte Niall en hij gaf hem een knuffel. Al gauw zaten we allemaal, inclusief meneer Payne, in een groepsknuffel.