My One Geek Love

Chapter 66: Reason

Ceejhay's P.O.V.

Busy kami ng pagkain dito ng may naririnig kaming sigawan galing sa kwarto nina Anna.

"Parang nagaaway sila.."-Tisha

"Natural Tish, may nagsisigawan bang hindi nagaaway? -_-!"-Gen

"Oo meron! +_+"-Tisha

"Wag kayo magusap ingay na nga."-Haru

(HAJI! YOURE LYING!)

(I SAID IM NOT!)

Nagtinginan kaming Apat, wala si Rio kasi nga kasal na nila mamaya di ba? Talking about traditions.

"Puntahan na natin?" tanong ko

"Wag! baka misunderstanding lng yan."-Haru

Napatingin nalang ako sa pinto ng kwarto nila.

Haji's P.O.V.

I hate this. She's crying like hell. Kanina pa siya naghehysterical.

"HAJI! YOURE LYING!" She said without looking at me

"I SAID IM NOT!" hindi niya kasi matanggap ang taning ko. Napapagod na ko pero kinakaya ko. Ayoko talaga siyang iwan ng hindi masaya. Ayokong umiiyak siya pero ako ang nagpapaiyak sa kanya ngayon.

"Anna.."

She looked to me. "I can't lost you.." her voice cracked as she control not to sob again

Lumapit ako sa kanya at niyakap ko siya "Sino bang may sabing mawawala ako?"

Anna's P.O.V.

Magmula pagkagising niya kinausap ko siya. Nung una dinedeny niya pero in the end umamin din siya.

Sobrang akong nasaktan ng itago niya un sakin, He said he doesn't want me to worry .Kaya niya naman daw. What the heck is that. Naglilihim siya sakin.

"I'm fine." yan ang lagi niya sinasabi ngayon sa mga tanong ko kung anong nararamdaman niya. Di ko kasi siya iniiwan. Naghahanda na ang lahat sa kasal at eto nasa labas na sila tas kami nasa loob.

Dahil hindi kasama sa entourage si Haji lumabas na siya and the usual, nagtilian yung mga girls pero sinaway naman. Mga pasaway -.-

"You look worried." sabi nung taong katabi ko ngayon

"None of your business.."

"I'm making it MY business."

-_- "You know what? Just shut up."

"Youre ridiculous." -__-

"And youre weird."-__-

Tapos nakita kong napangiti siya ng konti. How weird!! -____-

Naging okay naman ang kasal nina Gen at Rio. Nakakaiyak pero nakakakilig nga ung vows nila eh. Sobra!! T_T

Ngayon nandito kami sa reception ng kasal.

'Anna Lee? will you.. marry me?'

Dug.dug.dug.dug.

Umiling iling ako sa naalala ko. Past na naman!! 10 years, ganto lagi. Pano mo makakalimutan ang isang tao kung sa twing may nangyayare naaalala mo siya.

Unconsciously napatingin ako sa kinauupuan nya.

-___- Geh, magsama sila.

Ang adik ko na ba? Wala akong karapatan magalit pero ewan ko nagagalit ako sa nakikita ko ngayon. He never laughed with me like that before. Maybe, he didnt loved me that much the way I loved him.