Prince [Boek 1] (Dutch) |Voltooid|

Proloog - Blog 1

Soms voel ik mij een prins, wanneer ik op mijn paard Cato zit en sierlijk galopeer door heel de vallei. Vooral wanneer zij kijkt. Zij is de prinses waarvan ik haar prins wil worden. Maar zij weet niet dat ik besta. Ik ben onzichtbaar voor haar, want al wat ze doet is staren naar Caleb, de beste en knapste prins van heel het rijk. Tegenover hem ben ik een gewone boeren jong.

Hallo vrienden over heel de wereld,

Hier ben ik weer in hoogst eigen persoon, Phelix. Vandaag was mijn schooldag weer gevuld met de zelfde saaie dingen. Slaapwekkend lessen, de gewoonlijke pauzes waar ik mij in het oude geschiedenis lokaal verstop om alleen te zijn,... Ik had tijd zat dus om te schrijven. Dit is het resultaat:

Haar ogen hadden wel de kleur van de blauwe lucht op een helde zomerdag. Ze schenen als de zon en keken mijn kant op, heel even had ik het gevoel dat ze naar mij keek. Ze draaide zachtjes een plukje prachtig zwart haar rond haar linker wijsvinger en beet zachtjes op haar mooie volle bloedrode lippen. Als ze donkere ogen had, leek ze sprekend op een vampier. Een vampier die ik graag in mijn nek liet bijten.

Ze keek in mijn richting, maar niet naar mij. Prins Caleb stond een paar meter achter mij waardoor het leek alsof mijn prachtige prinses naar mij keek. Teleurgesteld sloeg ik mijn ogen neer naar de grond. Het was ook te mooi om waard te zijn. Dat zij, mijn prinses die niet wist dat ik bestond, met haar prachtige ogen naar mij keek.

En dat mensen, was het enige interessante wat vandaag gebeurde. Voor de rest ontweek ik de mensheid en concentreerde ik mij gewoon op de lessen. Voor de rest zag ik haar niet meer, mijn beeldschone prinses.

Mocht ik ooit de lef hebben om het haar te vertellen dan zullen jullie, beste lezers van deze blogs, het lezen, maar voor nu moet ik jullie vervelen met dit soort dingen.

Ik ben een niemand. Ik ben onzichtbaar voor de mensheid. Het lijkt alsof niemand mij ziet en de enige mensen die om mij geven, zijn mijn ouders en heel misschien een paar van jullie bij wie ik medelijden heb gewekt.

De wereld heeft mij zo gemaakt. De mensheid heeft mij zo gemaakt. Of was ik het die het zelf deed. Ik die zelf anders ben dan de rest. Minder sociaal, bang voor wat mensen zeggen of denken over mij. Was ik het?

Mijn gedachtes dwalen af van het onderwerp en dus sluit ik hier af met deze blog. Ik hoop dat ik een paar van jullie heb kunnen vermaken met deze blog. Was dat niet het geval, sorry.

Phelix.

---
Heeuii..
Dit was het proloog.. Een beetje heftig, miss ook niet, maar ik kreeg opeens inspiratie en bam. Waarom ik dit schrijf, geen idee. Ik weet het zelf niet. Misschien kom ik het zelf ooit te weten. Wie weet.... Hopelijk hebben jullie genoten van t proloog en laat vooral weten wat je er van vindt..

Grtjs PotterHeadK4Ever 💙💙