Prince [Boek 1] (Dutch) |Voltooid|

Hoofdstuk 3 - Astrid

"Astrid!" Een ogenblik keek Astrid nog naar haar comment en sloot haar laptop toen af. "Ik kom!" Het eten was klaar, wat betekende dat ze naar beneden moest om met haar familie te eten. Dat was normaal geen ramp, maar nu dat haar ouders gingen scheiden en er een droevige sfeer hing, had ze geen zin om bij hen te zijn. Het was al erg genoeg dat zij binnenkort moest gaan kiezen bij wie ze ging wonen.

"Astrid!" Astrid schrok op en keek rond. Ze was in haar kamer blijven zitten terwijl ze nadacht over de scheiding. "Ja!" Riep ze geërgerd terug. Ze kon er ook niks aan doen dat ze er steeds aan moest denken. Het spookte gewoon de hele dag door haar hoofd, waardoor ze amper kon opletten op school en ze vaak voor haar uit staarde terwijl ze nadacht. Toch moest er een manier bestaan om de gedachte uit haar hoofd te bannen.

Met een zucht stond Astrid op en liep naar beneden. "Zo, dat werd tijd." Zei haar vader boos toen ze de keuken in kwam lopen. "Ja, sorry." Mompelde ze zwak terug en ging aan tafel zitten. Er stond al een bord vol eten klaar voor haar. Aardappelen met groentjes en vis. Precies hetgene waar ze zin in had... Verveeld speelde ze met haar eten. De vork die ze in haar handen had kraste over het bord en wanneer haar vader vroeg wat er was, haalde ze alleen maar haar schouders op. Ze dacht aan haar comment op de laatste nieuwe blog van haar favoriete blogger, Phelix. Was zij maar bevriend met hem, dacht ze. Dan konden ze elkaar steunen. Dan kon ze haar 'idool' zien en met hem spreken. Hij was zo moedig, elke dag opnieuw zijn problemen onder ogen komen en er het beste van proberen te maken.

"Astrid." Haar vader riep haar. "Ik heb geen honger." Ze schoof haar stoel naar achter en stond op. "Maar je moet toch..." Ze hoorde haar ouders al niet meer. Ze was de trap op gelopen, terug naar haar kamer. Ze kon niet bij haar ouders aan tafel zitten, niet nu ze gingen scheiden. Ze kon het gewoon niet. Ze kon het niet.