Prince [Boek 1] (Dutch) |Voltooid|

Hoofdstuk 13 - Philip

De volgende ochtend stond Philip pas laat op, in de hoop dat te laat zou komen op school zodat niemand hem hoefde te zien, maar zodra hij de keuken binnen kwam gestapt, liep zijn plannetje in het honderd. Hij stond oog in oog met zijn bezorgde moeder die bezig was met het klaarmaken van zijn ontbijt. Heel even keek hij haar verbaasd aan maar daarna liep hij, zonder ook maar één woord te zeggen, naar zijn plaats aan de keukentafel. Wanneer hij daar zat, zette zijn moeder een vol bord met eten voor hem neer. Hij pakte zijn vork vast en begon wat met het eten te spelen.

Het was vreemd voor Philip om zijn moeder nog zo laat thuis te zien maar er waren uitzonderlijke momenten wanneer dat gebeurde. Zo een uitzonderlijk moment was blijkbaar nu. Ze had het vast zelf besloten, toen ze gisterenavond aan het begin van het avondeten haar zoon's bont en blauwe gezicht zag, dat ze later naar haar werk ging vertrekken. Zo was zijn moeder nu eenmaal. 

Phillip dacht terug aan gisterenavond. Hij dacht aan het verschrikkelijke moment dat hij de keuken was binnengewandeld nadat zijn moeder hem geroepen had dat het eten klaar was. Zijn moeder was toen geschrokken naar hem toe gelopen, de tranen stonden in haar ogen, en had gevraagd wat er gebeurd was. Ook was zijn vader bij hem komen staan en toen Philip vertelde wat er was gebeurd, waren zijn ouders in shock. Hij had nooit verteld dat hij zo behandeld werd op school, dus het kwam bij zijn ouders als een klap aan. 

Onmiddellijk had Phillips moeder de telefoon genomen en had gebeld met de school. Niemand op school wist wat er was gebeurd en gingen dus dan ook eens bellen met de ouders van Caleb. Een tijdje later belde de school terug en zeiden dat Caleb stug ontkende dat hij Philip ook maar met één vinger aangeraakt had. Natuurlijk deed Caleb dat en iedereen geloofden hem ook nog. Daarna had de school gezegd dat hij morgen met beide jongens ging praten en dat ze gingen bespreken wat te doen. Natuurlijk vond Philips vader dat niet goed genoeg en riep naar ze dat als er geen maatregelen genomen gingen worden, hij naar de politie ging. 

De rest van het avondeten verliep in stilte. Philip voelde zich te slecht om iets te zeggen en zijn ouders waren te bezorgd dat ze hem nog meer pijn zouden doen. Aan het einde, toen Philip zelf meehielp met de tafel op te ruimen, gaf zijn moeder hem nog een knuffel en beloofde ze dat het goed ging komen. Toch geloofde hij haar niet. Hij had niks verteld over zijn gevoelens, alleen over het in elkaar slaan en het gepest, maar hij had wel een voorgevoel dat hij het binnenkort wel moest vertellen. Het enige wat hij nu kon doen was hopen van niet.

"Lieverd", afwezig staarde Philip naar het volle bord voor zich terwijl zijn moeder tegen hem sprak. Hij keek op en zag haar bezorgd kijken. "Ik heb geen honger", mompelde hij zwakjes. Zijn moeder zuchtte. 

"Toch moet je iets eten, Philip. Ook moet je doordoen, anders kom je nog te laat op school." Ze ging tegenover hem zitten en keek hoe hij langzaam zijn vork in zijn mond stopte. "Er was trouwens een meisje aan de deur vanochtend. Ze vroeg naar je en vroeg als ik wist waarom je gisteren niet op haar had gewacht bij de fietsenstallen." Phillip keek op en keek zijn moeder verbaast aan. "En wat heb je geantwoord?" vroeg hij.  Ze haalde haar schouders op en zei: "Ik zei dat ik het niet wist maar dat je vast vandaag na school op haar zal wachten."

Philip kreunde en keek terug naar zijn bord. Het aller laatste wat hij wou, was dat Astrid hem zo zag. "Wat? Ze lijkt me super aardig. Eet nu je bord maar op zodat je naar school kan gaan." Met dat gezegd te hebben liep Philips moeder de keuken uit en liet haar zoon heel alleen achter. Philip zelf at zijn eten snel op en maakte zich klaar om naar school te vertrekken, nu hij school toch niet kon skippen.

Nog geen kwartier later zat hij op zijn fiets en reed naar school maar tot zijn grote verbazing zag hij dat Astrid aan het einde van de straat stond te wachten op hem. 

A/N: Dit is Sirius het laatste hoofdstuk voordat ik op kamp vertrek. Sorry btw voor het slechte hoofdstuk maar das omdat mensen wouden dat ik schreef en ik nog niet had bedacht hoe ik dit fatsoenlijk kon verwoorden dus...