Prince [Boek 1] (Dutch) |Voltooid|

Hoofdstuk 1 - Philip

! Mag ik even mededelen dat in dit verhaal wel hier en daar wat gescheld in kan komen dus wie er niet tegen kan of nog iets te jong is, sorry. Stuur mij een bericht en dan stuur ik het hoofdstuk wel door (alleen als je beloofd da je t nie koppiërt of zelf gebruikt) zonder de 'vieze woorden'. Voor de rest wil ik jullie alleen nog maar veel leesplezier wensen.💙 !

- - - -

Snel opende hij zijn laptop en wreef nog eens in zijn handen voordat hij zijn lange dunne vingers over de toetsen liet glijden. Zoals gewoonlijk zat Philip weer in het geschiedenislokaal, zijn lievelingplek van heel de school. Het was een plaats ver weg van alle anderen en hij kon ongestoort zijn gang gaan met schrijven zonder dat iemand hem onderbrak. Niemand wist dat hij hier zat en dat vond hij goed. Hij hield niet zo van mensen. Hij was geen sociaal mens. Vooral als het om praten met meisjes ging. Vooral als het om Astrid ging. Astrid was... Astrid was in zijn ogen de meest mooie meid van heel de school. Haar lange zwarte haren die steil omlaag hingen naast haar mooie ovale hoofd. De slanke, sierlijke armen en benen waarmee ze bewoog. De betoverende blauwe ogen waarmee ze keek. Zij was in zijn ogen een prinses. Zij was zijn droomprinses. Maar zij was onbereikbaar. Alsof ze beide op een aparte eilanden stonden met meer dan duizend kilometer water ertussen.

Philip zuchte diep en las na wat hij net had geschreven. Verveeld schudde hij met zijn hoofd. Wat een shit, dacht hij. Soms vroeg hij zich af waarom hij dit deed, blogs schrijven. Vooral als je las waarover het ging. Het ging, zoals je al kon verwachten, over Astrid. Hij gebruikte haar naam natuurlijk niet. Stel je voor dat zij het las. Nee, hij gebruikte telkens het woord prinses voor haar. Dat was ze ook, vond hij.

"Uhm... Hallo?" De deur van het lokaal vloog open en Philip klapte snel zijn laptop dicht. "Uhm... Hallo." Zei hij geschrokken terug en keek naar de persoon die net binnen was gekomen. Philip stond oog in oog met Caleb, de meest geweldigste jongen van heel zijn jaar. "Kooge..." Zei hij met een verachtelijke ondertoon in zijn stem en Philip slikte. Caleb was.... Caleb was niet echt aardig voor Philip, puur omdat hij wist dat Philip ook gevoelens had voor Astrid. Heel cliché allemaal maar het was zo.

"Wat doe jij hier?" Philip probeerde zo sterk mogelijk over te komen, maar dat lukte niet. Hij was niet zo een groot type. Vooral niet met zijn lang en slanke lichaamsbouw zonder ook maar ergens spieren te hebben. Ook zijn ingezakte houding liet hem niet al te stoer overkomen. "Ik zocht voor een privé plekje wanneer Astrid en ik zin hebben om 'alleen' te zijn." Caleb grijnsde breed. De klootzak, dacht Philip. Astrid was van hem en Caleb had geen enkele reden om zo te doen. Oké, dat had hij misschien wel omdat Astrid niet echt de zijne was.

"Maar weet je, ik heb echt geen zin om jou als toeschouwer te hebben dus ga maar lekker verder met wat je ook voor vies hier bezig was." Caleb verdween net zo snel als hij gekomen was en sloeg de deur hard achter hem dicht. De adem die Philip had ingehouden sinds Caleb naar hem grijnsde, blies hij uit. Caleb was gewoon de grootste sukkel op heel de wereld, misschien zelfs van heel het universum. Snel opende Philip terug zijn laptop en liet zijn vingers weer aan het werk gaan. Verwoed begon hij te typen.