Hoofdstuk 4 - Blog 3

120 21 3
                                    

Hallo vrienden over heel de wereld,

Als aller eerste wil ik jullie bedanken voor alle steun die jullie mij geven. Jullie zeggen wel dat ik haar moet aanspreken maar ik kan het niet. Ik ben een laf wezen dan gedoemd is om op deze wereld rond te lopen. Sorry.

Deze gedachtes spoken in mijn hoofd

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

Deze gedachtes spoken in mijn hoofd. Wat als ik weg zou gaan? Zou er dan iets veranderen of zou niemand het opmerken? Ik denk dat laatste, maar ik ben niet zeker. Ik ben nooit zeker. Zeker ben ik nooit.

- - -

Sorry, beste vrienden, maar ik moest naar school vertrekken. Het is nu middag en zit weer heel alleen in mijn lokaal.

Daarstrak maakte mijn hart een sprongetje. Met Chemie moesten we groepswerk doen. Ik werd samen met haar en met Caleb in een groep gezet. Natuurlijk deed Caleb zo goed als niks en deden ik en Haar het werk. Ze was zo lief. Ze zei zelfs iets tegen mij. Ze vroeg me of ik haar een maatbeker kon geven. Haar lippen waren zo mooi toen ze het vroeg en haar stem geluid was betoverend. Ik was haar aan het aangapen en toen ze het voor de tweede keer vroeg schrok ik op en schaamde ik mij. Ik had haar natuurlijk wat ze nodig had, maar ik durfde haar niet meer aan te kijken. Ze leek het niet erg te vinden maar moest wel lachen. Ik kon wel door de grond zakken van schaamte.

- - -

Zou ze zodadelijk weer alleen naar huis fietsen? School is net uit en heb mij verstopt in de bezemkast. Puur enkel en alleen omdat Caleb mij wilt vermoorden. Ik had perongelijk verf op zijn schoenen gemorst net voordat de bel ging en ik moet toegeven, hij was er niet al te blij om....

- - -

Goed, ik ben terug thuis. De conciërge had mij gevonden in de bezemkast en ik moest maken dat ik daar weg kwam, want hij wou de directeur gaan halen.

Vandaag ging Ze weer alleen naar huis, wat betekende dat ze dezelfde weg maakte als ik. Ik reed een eindje achter haar en Ze zag me gelukkig niet. Ze was te druk bezig met huilen om mij op te merken. Waarom was Ze aan het huilen? Ik had heel even de neiging gehad om het haar te vragen, maar ik deed het niet. Ik ben ook zo een lafbek. Misschien dat ik het morgen probeer. Samen met haar naar huis fietsen. Wie weet.... Morgen weet ik het. En jullie ook. Tot morgen.

Phelix

- - - - - - - - - - - - - - - - -

Comments:

-ArtisticA: Je moet het sowieso morgen proberen. Wie weet voelt ze zich wel slecht en kan je haar helpen. Meisjes houden van behulpzame jongens. 😉 Tenzij ze te erg behulpzaam worden. 

Prince [Boek 1] (Dutch) |Voltooid|Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu