Prince [Boek 1] (Dutch) |Voltooid|

Hoofdstuk 17 - Caleb

Samen met zijn vrienden liep Caleb door de gangen van de school, op  naar hun eerste les van de dag, totdat hij opeens iets in de gaten kreeg. Het waren twee personen, waarvan hij eentje uitdrukkelijk had gezegd om bij de andere uit de buurt te blijven. Verwoed keek hij naar Philip en Astrid.

"Ga alvast maar", zei hij tegen zijn vrienden. Ze knikten en liepen verder, zonder te vragen waarom ze hun vriend achter moesten laten. Caleb bleef alleen achter en stond toe te kijken hoe Astrid afscheid nam van Philip: Ze gaf hem een snel kusje op zijn wang, waardoor Caleb nog kwader werd, en liep toen weg van haar vriend. Philip keek haar dromerig na en liep daarna slenterend verder.

Heel even dacht Caleb na. Hij had gezegd tegen Philip om uit Astrids buurt te blijven, maar de jongen had niet naar hem geluisterd. Daarvoor moest hij boeten. Maar op welke manier?

Hij besloot maar om Philip te volgen. Dan kon hij nog nadenken over wat hij de jongen kon aandoen. Het moest iets erg zijn. Iets waardoor Philip echt niet meer met Astrid wou praten. In elkaar slaan, hielp niet. Het moest dus iets nog ergers zijn. Maar wat kon Caleb doen zonder dat iemand hem zag en zonder beschuldigd te kunnen worden? 

Opeens kreeg hij een idee. Hij zag Philip een eenzame gang inlopen die uitkwam op een trap dat naar beneden ging. Niemand was daar, Caleb kon hem dus gemakkelijk naar beneden duwen. 

Caleb grijnsde breed. Wat een geweldig idee van hem, dacht hij. Zo stil mogelijk liep hij naar Philip toe en ging hij kort achter hem lopen. Hij maakte zichzelf klaar om de jongen te duwen en wanneer ze beide bij de trap aankwamen, sloeg hij toe.

Met zijn sterke, gespierde armen duwde hij de niet-wetende Philip de trap af. Philip slaakte een zachte kreet, die waarschijnlijk niemand gehoord had, en viel. Caleb keek toe hoe zijn slachtoffer viel. Hij moest lachen. 

"Ik had je gewaarschuwd." Zei hij terwijl hij de trap af liep. Philip lag nu op de grond met bloed stromend uit zijn neus. Hij bukte zich, keek of Philip bij bewustzijn was en stond toen op. De jongen was bewusteloos. 

Caleb grijnsde nu nog breder. Goed, dacht hij, dat heeft hij verdient. Hij stond op en liep toen weg, naar het klaslokaal waar hij zijn eerste les van de dag zou hebben. Hij liet Philip voor dood achter.

A/N: DunDunDuuuuuuun...Sowwy. ♥ T moest, sowwy. Ga mij niet haten, please niet. K ben nog zo jong! :) Haha, neee. T spijt me echt voor degene die er niet tegen kunnen dat ik Philip zo veel pijn doe.