Prince [Boek 1] (Dutch) |Voltooid|

Hoofdstuk 15 - Astrid

Met haar fiets in mijn hand stond ze te wachten op Philip om terug samen met hem naar school te fietsen. Gisteren had ze in de ochtends op de hoek van hun straat staan wachten op hem zodat ze kon vragen waarom hij de dag ervoor niet met haar naar huis reed en wanneer ze zijn gezicht zag, begreep ze het meteen. Ze had hem geknuffeld en gezegd dat ze het niet meer erg vond dat hij door had gefietst. Zelf zou ze het ook hebben gedaan, mocht ze zelf in elkaar geslagen zijn door Caleb en zijn vrienden. Dus nu was alles goed tussen hen en Astrid kon aan niks anders denken dan hem.

Niet veel later stopte Philip voor haar huis. Astrid liep naar hem toe om hem te begroeten met een knuffel maar voordat ze Philip ook maar met één vinger kon aanraken, kwam haar vader kwaad naar buiten gelopen.

 "NU BEN IK HET ZAT!" riep hij naar Astrids moeder, die nu in de deuropening verscheen, terwijl hij naar Astrid toe stapte. Astrid zelf zette bang een paar stappen naar Philip toe en keek heel even naar haar vriend om te zien wat hij dacht. Ze zag dat hij geschrokken keek naar haar vader en ze voelde niet veel later zijn  handen om haar heen. Astrids vader zag wat Philip bij zijn dochter deed en leek daardoor nog bozer te worden.

"ASTRID, GA NU NAAR BINNEN EN LAAT DIE LELIJKE VOGELVERSCHRIKKER LOS! VANDAAG GA JE NIET NAAR SCHOOL EN AL ZEKER NIET MET EEN JONGEN!" Op een ruwe manier werd Astrid door haar vader uit Philips handen getrokken en sleurde hij haar naar de voordeur toe, waar ze op de grond werd geduwd en ze zich pijn deed aan haar elleboog. een dunne streep bloed vloeide over haar arm en drupte zachtjes op de grond. Niemand, buiten Astrid, zag het.

"Maar meneer... Astrid kan niet onwettelijk afwezig zijn op school", begon Philip maar verder kwam hij niet. De vader kwam recht voor hem staan en keek hem walgend aan. "Dat zullen we nog wel zien. EN NU VAN MIJN GROND AF!" spuwde de man in Philips gezicht. Philip keek hem lijkbleek aan en voelde Astrids ogen op hem gericht. 

Astrid begon te huilen. "Pap...." zei ze zachtjes en iedereen zag dat er tranen over haar wangen vloeiden. Haar vaders woede werd onmiddellijk ingeruild voor bezorgdheid en vroeg lief of hij haar pijn had gedaan. Met grote passen kwam haar vader naar Astrid toe gestapt.  Philip bleef echt staan alsof hij een standbeeld was maar keek wel naar Astrid, die ook naar hem keek terwijl ze wat mompelde tegen haar vader over haar elleboog. 

Astrids moeder, die nog steeds op dezelfde plaats in de deuropening stond, sprak Philip aan: "Sorry voor mijn man zijn gedrag. Hij bedoelde het vast niet zo." Er volgde een zwakke glimlach op haar gezicht waardoor Philip de situatie nog vreemder vond en weer naar Astrid keek. Ze keek ook naar hem en beide snapte onmiddellijk hoe de ander zich voelde.

Astrid stond nu recht en liep naar haar vriend toe. "Kom", zei ze kort en pakte zijn hand vast om hem vervolgens mee te trekken naar hun fietsen. Ze schaamde zich en wou zo snel mogelijk weg van huis. Dat precies nu haar ouders weer ruzie moesten hebben. Precies nu, wanneer Philip voor haar huis stond en ze het pas hadden uitgepraat over het kleine misverstand.

 Er rolde nog een laatste traan over haar wang en stapte in stilte op haar fiets. Ze ging naast Philip, die al vertrokken was, fietsen maar zweeg. Hij zweeg ook.Geen van beide durfde te praten over wat er net was gebeurd en al zeker niet wanneer ze een eindje verder waren en opeens Astrids vader met de auto naast hen kwam rijden en even boos riep "NA SCHOOL KOM JE ONMIDDELLIJK TERUG NAAR HUIS!", voordat hij verder reed. 

A/N: Me is back but ben nie honderd procent zeker of dit wel een goed stuk is. Misschien dat ik het later in de week ofzo aanpas en het wat beter verwoordt maar daar zal ik dan wel iets op mijn prikbord over zeggen. ♥