(Unicode)
#ဘုန်း
အားးး နာလိုက်တာ။ ပါးစပ်က သိပ်တောင်
မညီးညူနိုင်ဘဲ ချက်ချင်းလူးလဲကာ
အမြန် ထလိုက်တယ်။ သူခေါ်ထားတဲ့အချိန်က
မနက်9နာရီ ၊ အခု 10နာရီပင်ကျော်နေပြီ။
အရမ်းကိုနောက်ကျနေပြီမို့လား။
မြန်မြန်သွားရမယ်၊ ဟင့်အင်း၊မြန်မြန်ပြေးရမယ်။.........................
ဓာတ်လှေကား ခလုတ်ကို နှိပ်နေတဲ့ကျနော့်
လက်တွေ တုန်ရင်နေတယ်။ တစ်ခါတစ်ခါ
ဝါးလာတဲ့ အမြင်တွေကြောင့်လည်း ခဏခဏ
ချော်လဲနေတယ်။မိုက်ခနဲဖြစ်သွားတဲ့ခေါင်းကို
တစ်ချက်ခါပစ်လိုက်ပြီး ဓာတ်လှေကားကို
ဖွင့်တော့မရ။ ဟိုဘက်ရော အားလားမသိ။
အမြန်ပြေးနှိပ်လိုက်သော်လည်း မပွင့်။
သေချင်တာပါပဲ။ ရိုးရိုးလှေကားက တက်ရတော့မည်ဟုတွေးလိုက်ရ၍ငိုချင်စိတ်ပင်
ပေါက်လာရသည်။ ဘယ်လိုဖြစ်နေမှန်းကို
မသိ။ အကုန်တလွဲချည်းပဲ။ အခုမှ လွဲခဲ့တာတော့မဟုတ်။ ငယ်ငယ်တည်းက ဘယ်အရာ
ကိုမှ အစီအစဉ်တကျမလုပ်တတ်ခဲ့တာ။
ဟောင်ကောင်မှာကျောင်းတက်တုန်းကလည်း
ခဏခဏအမှားတွေ့လွန်းလို့ အရမ်းပင်ပန်းခဲ့
ရတယ်။ လုပ်တတ်လွန်းတဲ့ တလွဲတွေကြောင့်ပဲ
ကျနော်ကျောင်းနားခဲ့ရတာ။ နဂိုတည်းက
စာကို စိတ်မဝင်စားသူမို့ အရမ်းတော့
နောင်တမရ။ Hyung ကလည်း အဆင်ပြေတယ်တဲ့လေ။ ပြီးတော့လည်းမွေးရပ်မြေ
ကို ပြန်ရောက်လာတဲ့ ကျနော်တလွဲတွေ
လုပ်တာ မရပ်ခဲ့။လက်ရန်းကို ဆွဲကိုင်ရင်း ၊ တထစ်ချင်း အားယူကာ တက်လာလိုက်တော့ရောက်ပြီဆို
တဲ့အသိနဲ့ ကျနော်ခပ်မောမောသက်ပြင်းချကာ
ပြုံးမိလိုက်တယ်။
ဒါမျိုးလည်းမောမောပန်းပန်း တစ်ခါဆို
တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးဘူးလေ။
ယောကျာ်းမဆန်ဘူးဆိုလည်း ခံရမှာပဲ။KimTaehyungဆိုတဲ့ကျနော်ကမွေးကတည်း
ကပျော့ညံ့ညံရယ်ပါ။...........................
သူ့ရုံးခန်းရှေ့တွင်အစောင့်လည်း မထား။
တစ်ဆင့်ခေါ်နေရာထားလား ဆိုတော့လည်း
မဟုတ်။ထို့ကြောင့်ကျနော်မဝင်နိုင်သေးဘဲ
အပေါက်ဝမှာပဲ ရပ်ပြီး ဝင်ရကောင်းမလား၊
မဝင်ရကောင်းမလား စဉ်းစားရပြီ။
အရင်ကလို ကပိုကရိုပုံစံမျိုးနဲ့ သူ့ကို
မတွေ့ ချင်ပါ။ အဲ့ထက်ဆိုးတဲ့ ပုံစံမျိုးတွေ
တွေ့ ရမှာ ကျနော်မလိုလားဘူးဟု
ဆိုလျှင်သေချာပါသည်၊ အဲ့တာ ရှက်လို့
ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်တစ်ခုတည်းကြောင့်တော့မဟုတ်။ ပိုလျှံနေတဲ့ အတွေးတွေက
တောင်ရောက်မြောက်ရောက်ဖြစ်လွန်းသည်မို့လား။
•••••••••••
