Playful Kiss (PSbook2)

19.Comfort

Minah's POV

"Minah! Open the door!" Kanina pa katok ng katok 'tong si Red.

"Minah!"

"Just leave me alone!" I exclaimed.

Gusto ko munang mapag isa. Napapagod na'ko. I can't believe kakampihan pa ni Red 'yang si Danica.

"Tss! Open the door." Naiinis na siya. Pwes mas naiinis ako.

"Iwan mo muna 'ko okay? Pagod na 'ko. I want to rest." 

Mahinahon na sabi ko.

"And you think I will let you rest nang ganto tayo? Can't we just fix the problem first before you rest?"

I rolled my eyes.

Nakahiga ako sa kama at nakayakap sa unan ko. Naiiyak na talaga 'ko. Bumabalik nanaman 'yung pag kaiyakin ko nung highschool ako.

"Gusto kong mapag isa. Can't you just leave me for a while?!" I exclaimed.

"If Danica's the problem then wala na siya. Umuwi na siya!"

Pinunasan ko 'yung luhang tumulo sa pisngi ko.

"I don't give a shit." I said irritatedly.

"Please! Stop being immature!"

Immature? Ngayon ako pa 'yung naging immature?

Gusto ko na talagang mag wala. Bwiset! Hindi ko na matiis. I want to confront her kaya padabog akong tumayo at naglakad.

I opened the door.

"Finally." He said after I open the door.

"Ano bang problema?" Dagdag niya.

Hindi ko na napigilan 'yung mga luha ko.

"Hanggang kailan ko mararamdam 'yung ganto?"

Nagulat siya.

"Hey! Stop crying." Hinawakan niya 'yung mag kabilang pisngi ko at pinunasan 'yung luhang tumutulo. Padabog kong hinawi 'yung kamay niya.

"Stop crying? Alam mo ba kung gaano kahirap mag pigil ng luha? Lalo ng pag punong puno kana? Hanggang kailan ko ba mararamdaman 'to? *sniff* since when we were highschool I feel like I'm just a second option and up until now. Kailan ko ba mararamdaman na ako 'yung una?"

Hindi niya ko sinagot at niyakap niya 'ko.

"I'm sorry if you feel that way. Sorry kung iniisip mong lagi nalang ikaw 'yung pangalawa kahit sa puso ko ikaw 'yung pang una."

Kinalas ko 'yung pag kakayakap niya.

"*sniff* Hanggang kailan ko ba maririnig 'yang sorry mo? *sniff* wala ka namang ibang ginawa kundi mag sorry. *sniff* Alam mo bang napapagod na'ko. Ako 'yung naiipit sa sitwasyon eh."

He looked at me straight into my eyes.

"Hindi mo na kaya? Gusto mo ng sumuko gano'n ba?"

He asked seriously.

"Hindi! Hindi ko alam. Mahal kita eh. Hindi ko kayang mawala ka, but I can't imagine a future with you. Minsan tinatanong ko sa sarili ko hanggang kailan ba 'ko maiipit sa sitwasyon? Then one they reality slap me. Hanggat kasama kita. Kasi hanggang kasama kita lagi akong ipit sa sitwasyon. Lalo na pag lumabas 'yung magiging anak NIYO ni Danica. Mas lalo akong maiipit. Lalo akong masasaktan. Durog na durog na 'ko eh. Hirap na hirap na 'ko."

I said still crying.

"So you want to give up? Gusto mo na ba 'kong iwan?" He asked. Kita ko sa mga mata niya na nag pipigil siya ng luha.

"No! Alam mong hindi ko kaya. Mahal na mahal kita. Oo sige. I'll admit.. Gusto ko ng sumuko eh. Gusto ko ng bumitaw, pero hindi ko kaya, kasi mahal kita. Sadyang nahihirapan lang talaga 'ko."

I explained.

Huminga siya ng malalim.

"Alam mo naisip ko rin 'yan eh. Na habang kasama mo 'ko lagi kang masasaktan. Napapagod ka na? Then.. Rest. Kung gusto mo lumabas ka muna without me. Pag pahingahin mo muna 'yung sarili mo na kasama ako."

He said.

Nakatingin lang ako sa kanya.

"Look. I'm not breaking up with you. Ang gusto ko lang ma-refreshen mo muna 'yang utak mo. Have some get together with your friends para makalimutan mo muna 'yung problema."

He explained.
I smile at pinunasan 'yung luha ko.

"Bumalik ka dito before 12 am okay?"
He said.

Tumango tango lang ako.

"I love you."  He said at hinawakan 'yung ilalim ng baba ko then kiss me on lips.

Inalis niya rin 'to agad.

"I love you too."  I simply said.

~*~

"Dito ako madalas pumunta pag may problema."

Ren said. Kasama ko siya ngayon. Actually nakasabay ko siya sa elevator. Pupunta daw sana siya sa kuya niya, pero he decided na samahan nalang ako.

"Hindi ko alam na may ganto palang lugar dito." I said habang nililibot 'yung paningin ko.

Pumunta kasi kami sa may subdivision nila ta's pumunta kami sa pinaka dulo ng subdivision hanggang sa marating namin 'to.

Medyo mataas 'yung papunta dito. Para siyang bundok pero cemented. Naka kotse kami paakyat.

Ta's sa tuktok bumaba na kami.  Then 'yun na 'yung katapusan.

Pwede ka palang mag pakamatay dito. Bangin kasi 'yung dulo.

"Ako rin noon eh. Ta's nabored ako. Nag drive lang ako ng drive hanggang sa ma diskubre ko 'tong lugar na 'to." He explained.

I giggled.

"Pwede pa lang tumalon dito eh, para matakasan na lahat ng problema."

"Hindi dapat tinatakasan 'yung problema."

I exhaled.

"Alam ko, pero nakakapagod na talaga."

"Shout." Pag iiba niya ng topic.

"Ha?" I asked in confusion.

"Shout. Isigaw mo lahat ng gusto mong sabihin. Lahat ng nararamdaman mo. Ibuhos mo lahat ng galit mo."  He explained.

"Ikaw muna."

Tumingin siya sa kawalan.

"TANGINA! ANG SAKIT SAKIT NA!! MAHAL KITA EH! MAHAL NA MAHAL KITA!! PERO IBA 'YUNG MAHAL MO!! NAKAKAINIS NA!!!"

After niyang sumigaw tumingin siya sa'kin.

"Sino?" I asked.

Hindi niya sinagot 'yung tanong ko.

"Your turn."  He said.

Tumingin din ako sa kawalan. Huminga ng malalim.

"DANICA!!! NAKAKAINIS KA!! BWISET KA!! PATI IKAW RED!! LETSE!! BAKIT PA KASI IKAW 'YUNG MINAHAL KO?!! PUTA!! SAKAL NA SAKAL NA 'KO!!!"

Kasabay no'n ang pag bagsak ng mga luha ko.

Napahawak ako sa magkabila 'kong tuhod.

"Hey." Hinatak ako ni Ren at niyakap.

Niyakap niya 'ko ng sobrang higpit.
Umiyak lang ako habang yakap niya 'ko.

"Iiyak mo lang 'yan. Ilabas mo na lahat ng luha mo. Pagkata's niyan gagaan 'yung pakiramdam mo."

He said habang hinahagod 'yung likod ko.

"Thank you." I whispered sa kalagitnaan ng pagyayakapan namin.