That Day

SEVEN

MARCO

"Bakit gusto mong ligawan ako?"

With that, alam kong biglang kumurba ang ngiti sa labi ko.

I looked at her as my heart skip a bit.

"I like you."

Marami pang dahilan ngunit lahat naman iyon ay sa tatlong salitang iyan naman mapupunta hindi ba?

"Okay, sige. Girlfriend mo na ako at boyfriend na kita." She said with confidence.

Ha? Kumunot lang ang noo ko sa sinabi niya.

"Hey..." inilagay niya ang mainit niyang palad sa pisngi ko.

I pursed my lips still confused on what she's up to.

"Just because you are mine and I am yours doesn't mean you'll stop courting me. And besides, hindi ba maganda na rin 'yung habang tayo na ay mas nakikilala natin 'yung isa't isa," she paused and clear the lumps in her throat. "Maybe it's time to give it a chance, a guy like you to know me. But I'm warning you Marco, the world I live in? It is hot and bloody as hell." She patted my cheeks at bumalik na sa swing.

Kulang nalang ay maglayas na ang puso ko sa loob ng dibdib ko dahil sa saya't kaba. Saya dahil kami na. Kaba dahil sa mga babalala niya.

"Sigurado ka ba?" Naguguluhan kasi ako.

"I am." Tipid niyang sagot at nagswing na muli. Para siyang bata na masayang masaya sa disposisyong mayroon siya. At mukhang malaya.

"You're my girlfriend now and you let me enter the world you live in and I still don't know your name?" Nagsimula na ring umandar ang swing na kinauupuan ko. Pilit kong sinabayan ang galaw niya.

"I'll tell you now but in one important condition." Tinatangay ng hangin ang maganda, mahaba at maitim niyang buhok.

"Tell me."

"My one condition is..." sighed and looked up in the sky, after that she looks at me. "Please don't break my heart and put my name in your heart and mind." there's something within those hazel brown eyes.

"I promise." Yes, I will. "Iingatan ko ang lahat-lahat sa'yo."

She smiled. One of the sweetest smile I've seen in my life.

"My name is V---"

"Tulong! Tulungan nyo kami!?"

Sabay kaming napatingin sa likuran kung saan nanggagaling ang sigaw na nanghihingi ng tulong.

"Saklolo! Tulong!"

Agad na tumakbo si V sa mga bata na nasa sand box.

Sinundan ko naman siya.

"Tulungan niyo po siya, bigla po kasi siyang hinimatay." Narinig kong sabi ng isang bata.

"Marco, si Andie!?" Doon na ako napatakbo sa kinaroroonan nila.

Shit.

Nakita kong walang malay si Andie.

"Tumawag kayo ng security! May private ambulance sila dali!"

Agad niyang ginawa ang sinabi ko.

*****

"How's Andie?" Tanong ko kay ate Megan sa paglabas nito sa kwarto kung saan nakaconfine si Andie dito sa isang public hospital. Kinausap kasi sila ng doctor privately.