The Love Will Lead Us Back❤

[ Chapter 9. ]

[ Chapter 9. ]

B E S T     F R  I E N D S

Micah's POV

Alam niyo Nagtatampo na ako Kay Sissy. Hindi niya na ako masyado kinakausap. Minsan pa nga ako na dapat gagawa ng paraan para makapag usap kami ng BFF ko kasi dumadating naman Si Kurt kaya balewala na ako.😥😢

Nagpalipat ako ng section kasi 'di ko talaga keri yung ganong section. Basta! Pero Hindi ko yun ginawa para mahiwalay kami. Gusto ko nga isama siya kaso sayang naman yung chance niya. Matalino pa naman😢😢

"Micah, Tara dun tayo sa Canteen. Wala daw yung teacher natin sa Science." Kahit na wala akong gana,sumama pa din ako. Si Stacey kasi ang kaibigan ko ngayon. Sa section 2 A.

"Ano? Hindi ka ba kakain? Sayang yung binili ko sayo," Aghhhh! Napalumbaba na lang ako sa lamesa. Wala talaga akong gana. Nakakahiya pa naman Kay Stacey dahil 'di pa kami masyadong close.

"Ahh, Kulang lang siguro ako sa tulog. Pagkatapos ko kumain, uuwi na ako. Wala narin naman akong next class."

Ang totoo niyan, mag di-ditch ako. Yeah, meron pa akong last subject. Ayoko na talaga pumasok muna. Wala talaga akong gana. Naiinis ako sakanya ng konti pero mas nangingibabaw yung selos.

"May Problema ba Micah? Pwede Mo naman ako sabihan." Hayy, nagui-guilty ako.

"Wala lang 'to," kahit ayoko mag sinungaling, nagawa ko pa rin. Anong klase akong kaibigan?

"Micah," hinawakan niya ako sa kamay ko at lumapit.

"Kaibigan Mo ko diba? Kung may problema ka, sabihan Mo lang ako. Makikinig naman ako." Napa buntong hininga nalang ako sa kawalan at kinuwento ang nangyari.

Nalungkot din siya sa kinuwento ko kesyo ang kaibigan Hindi nag iiwanan daw. Pero bakit? Bakit iniwan nalang ako sa ere? Ang last yata na conversation niya sakin ay yung nagpasalamat siya sa ginawa kong pagtatanggol sakanya.

Pagkatapos namin mag kuwentuhan nag paalam na siya kasi daw pupuntahan pa niya papa niya sa hospital. Pinasaya niya lang ako ng konti bago siya umalis. Ang sweet😳

"Micah!" Tila kumislap ang aking mga mata. Narinig ko boses ng Best friend ko Ngayon.

"Mitch," Pag bigkas ko palang ng pangalan niya naluha na agad ako. Ang OA ko no? Ganyan talaga ako iyakin. Pero na mimiss ko na siya.

Niyakap ko siya ng mahigpit. Miss na miss ko na siya. Yung kasama ko kapag may problema ako. Yung kasabay ko pag pasok ng school. Yung pag tawa kasama niya. Nakaka miss. Sobra.

"B-bakit Micah? May Problema ba?" Humahagulgol na ako ngayon. Miss kl na talaga siya.

"I-ikaw! Ikaw ang problema ko! Hindi Mo na ako napapansin Mitch. Palagi nalang Kay Kurt. Miss na Miss na kita. Ultimo pag pasok sa school Hindi na natin magawa. Diba, Diba  BEST FRIENDS tayo? Pero bakit ang nakikita ko ngayon Hindi na?" Sa balikat niya ako umiyak ng umiyak. Eh sa naiinis ako sakanya eh.

"M-micah. Best friends naman talaga tayo. Busy lang ako sa Academics ko. Tyaka people do change. Hindi porket yung gusto ko noon dapat ba ay gusto ko pa rin ngayon? Intindihin Mo naman ako." Ang sakit. Ang sakit marinig galing sa kaibigan Mo ang mga salita na yun. Parang kinurot ang puso ko.

"Intindihin? Palagi kitang iniintindi Mitch! Ako palagi ang umiintindi kahit Alam Kong may Mali. Dahil nga kasi Best friends tayo." Umalis ako sa pagkakayakap at naglakad palayo. Pero nahabol niya pa rin ako.

"Micah, Hindi araw araw mag kasama tayo. Hindi ba lumipat ka ng section? Syempre marami ka ng friends dun."

"Hindi kadi magka pareho ang friend ko dun sayo! Ikaw, bata palang tayo mag kaibigan na. Kasama kita palagi Mitch! Pwede naman siguro kahit konting time maibigay Mo. Kahit kapiranggot lang. Kahit onti lang."

"Micah! Gusto Mo ba humingi ako ng tawad sayo? Edi Sorry! Kung yan ang ikakathamik ng selos Mo!" Umalis siya na Hindi kami nag kakaayos. Napaupo ako sa sahig at dun umiyak.

Tama bang bitawan nalang ang friendship namin? Oo Alam Kong selfish ako sakanya. Pero di ba niya ako naalala sa tuwing masaya siya? Hindi man lang ba niya na tanong sa sarili niya na kung kamusta na ako? Miss ko na siya yung dating siya.

"Miss, eto o panyo," napatingin ako sa panyo na Nasa harapan ko. Tinanggap ko yun at agad na pinunasan ang mga luha ko. Magpapasalamat na ako kaso pag tingin ko, wala na siya. Wala na Si Handkerchief Guy...

Sana makita ko siya para mapasalamatan ko siya. Ang bait niya kaya. Alam ko kasi ang mga lalaki walang pakealam sa mga Babae. Nagkamali pala ako.

😥😥😥😥😥😥😥😥😥😥😥

Unknown POV

Nandito ako ngayon sa may garden. Nakakatamad pala dito aalis muna ako. May na daanan akong dalawang babae na nag aaway. Pero teka paiyak na yung isa. Nakita ko siyang bumagsak sa sahig at umiyak ng malakas. Eww, ang clumsy.

"Miss, Eto o panyo." Kinuha niya at Dali akong umalis. Ayoko nga magpakita baka magustuhan niya ako. Yuck! Kadiri😛😜

🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈

Votes and comments are highly appreciated😻

Don't Judge a story by its cover

Don't forget to follow me😘
-JezzCepeda22