The Love Will Lead Us Back❤

[ Chapter 20. ]

[ Chapter 20. ]
   
KIDNAP

Mitch's POV

Nagising nalang ako ng may maamoy na mabaho. Mabaho talaga as in, yung tipong nakakasuka yung Amoy?

Dinilat ko pakunti kunti ang aking mga mata. Masakit pa kasi yung mata ko. Hahawakan ko sana ang mata ko kaso naramdaman kong. Wait? Nasaan ako? Hindi naman ganito yung kwarto ko? At bakit ang Baho ng kwarto ko? Tyaka bakit nakatali ako? I need answers!

-_0

0_-

O.O

Nasaan ako? Tumingin ako sa paligid para i-check Pero W to the T to the F! As in WTF! Nakita ko Si Micah na nakahandusay sa isang monoblock chair na nakatali. Jusmeyo ka Inday!

Foooossshaaa Fenk! Ngayon ko lang naalala! Kinidnap pala kami. Hala! Juice colored! Tulungan niyo po kami! Kadiri naman yung kwartong 'to. Gusto niyo ba malaman kung  nasaan kami ngayon ni Micah?

Well, Nasa isang mabahong bulok na Bathroom. Tama po kayo ng nabasa. Nasa bathroom po kami. Grabe lang 'no? Sa dami daming lugar na pwede kaming ilagay, sa Mabahong CR pa? Grabehan na itech.

Pero wag muna natin yan intindihin. Kailangan ko munang isipin kung paano kami makakaalis dito. Gisingin ko kaya Si Micah? Sige, yun nalang. Para parehas kaming makapag isip.

Inabot ko siya ng aking mga paa Nang lahat ng aking makakaya ( Sos! Ang lalim! )
Pinilit Kong wag mag ingay baka kasi mahuli kami. Mahirap na.

“Mics, Huy! Gumising ka diyan!” Sigaw ko na pabulong. Gets niyo? Intindihin niyo nalang. Ang hirap magpaliwanag sa ganitong sitwasyon.

“Hah? Oo na. Eto na nga eh!” Sumigaw siya kaya nagulat ako. Tinignan ko ang pintuan kung may papasok na tao o wala. Thank You Lord at walang pumasok.

“Huy, Micah. Wag kang maingay. Kinidnap tayo okay? Kung Hindi Mo maalala, mamaya Mo na aalahanin dahil ang kailangan natin gawin ngayon ay mag isip ng plano kung paano tayo makakaalis dito.” Paliwanag ko sakanya. Mukhang na gets na niya ang nangyayari kaya tumingin tingin siya sa paligid.

Sabay kaming napahinto sa isa may mga damit. Mayroon pa ngang manikin na may ano eh. Basta yung hinaharap. Kaya naman...

“Mukhang Alam na natin kung paano makakaalis dito ah?” Sabay naming sabi. Ngayon, ang kailangan nalang ay kung saan kami lalabas para makaalis dito. At para narin maalis ang mga tali sa kamay namin.

“Ahh, Mitch. Kaya Mo bang abutin yung bulsa ko? Meron doong nail cutter. Ginamit ko yan kanina. Meron din yang maliit na kutsilyo baka maalis niyan ang mga nakatali saatin.” Nagets ko yung sinabi niya kaya agad akong lumapit sa may bulsa niya. Nung una, nahirapan pa ako kasi nakatali ang mga kamay ko at mahirap yun abutin. Pero nagawa ko naman. Sinubukan Kong I cut yung sakanya patalikod. Unti Unti namang napuputol kaya pagkatapos niya makawala sa pagkakatali, yung akin naman ang tinanggal niya.

Maya Maya may narinig kaming ingay nung papunta na kami sa mga manikin na may damit. As in nakakataas ng balahibo.

“Ahh! Wag po! Maawa kayo sakin! Ahh!” Sigaw ng isang babae. Ano kayang nangyayari? Geez~ Kinikilabutan ako.

“Ahhhh! Maawa kayo please. Tama na!” Ginawa na namin yung plano kahit may nagsisigaw Sigaw dito. Kahit narin mabaho.

“Feeling ko malapit lang sila dito. Kaya bilisan na natin!” Sabi ni Micah sakin. Nang maayos na yung manikin sa upuan, naghanap na kami ng malalabasan.

Ang plano namin ay yung mga manikin ang ilagay namin sa upuan. Nakawig naman ang mga ito at nakadamit. Pinalikod nalang namin sila sa pintuan para Hindi mahalata agad.