The Love Will Lead Us Back❤

[ Chapter 16. ]

[ Chapter 16. ]

P L A N O
N I
J E S S I C A 😯

Jessica's POV

“Ano Caithlyn? Ayos na ba yung plano ko? Nagawa na ba ng tama?” Sabi ko habang umiinom ng wine.

“Opo Ma'am. Wala naman pong problema at successful Po Ang pag gawa nila.” Good. Well said, humanda ka demonyitang mang aagaw. Sinusubukan Mo ko Diba? F*ck You!

“Good. And oh! Ibigay Mo pala itong invitation ko Kay Kurt and Mitch. Sabihin Mo pumunta sila tutal naman birthday ko.” Tumango na Si Caithlyn at umalis na.

"Ma'am!” Sigaw naman ni Joshua.

“Ano ba Yun? At kailangan Mo pa akong sigawan?!"

“Nasa labas Po Si Kurt eh.” Sabi niya habang nahihiya hiya.

“Okay Go.” Sana naman mahalaga na yang sasabihin niya.

“Jessica, Alam Kong mag bi-birthday ka na Pero Sana tigilan Mo na ang---” Di ko na siya pinatapos. Tsk ano pa ba? Syempre sasabihin niya yung ginagawa ko Kay Punyetang Mitch na yan.

“Ano ka ba Kurt, umupo ka kaya muna? Masyado kang straight to the point,” Pinilit ko na lang ngumiti kahit ayoko.

“Pwede ba? Tigilan Mo na sila. Nagmamakaawa Ako.” The F?! Dahil lang Kay Mitch? Magmamakaawa siya sakin? How pathetic?!

“Kurt, Hindi ko mapapangako yan. Tyaka sila kaya nung kaibigan niya Ang nagsimula!” Hindi ko na talaga matitiis to. Pinag tatanggol niya pa Si Mitch kesa sakin?

“Jessica, please gagawin ko lahat,” And Idea hit me.

“As in lahat, Kurt?” Naka smirk Ako habang tinitignan siya.

“Oo.." TSK! humanda lang siya.

“Okay Sige. Wala na akong gagawin diyan Sa babaeng yan but one condition,” Naghihintay lang siya na ipagpatuloy ko yung sasabihin ko.

“You will be my Future Husband. Oo Alam Kong ipapakasal tayo soon. Pero Alam ko namang ayaw Mo dahil Kay Mitch. Ang gusto ko magpapakasal tayo and don't ever talk to Mitch!” Yeah and that's My Plan.

“What?!”

“Ayaw Mo? Okay Sige,” Kunwari pa akong aalis papuntang kwarto.

“Okay. Deal, Pero ipangako Mo na Hindi Mo na hahawakan o sasaktan Si Mitch. Araso?!” (Araso means alright )

“Yeah. Stay ka muna dito my soon to be husband.” Sabi ko na parang inaakit siya.

“No. Kailangan ko munang kausapin Si Mitch.” Napataas naman Ako ng kilay.

“Ititigil ko na Okay? Just for the last time?” Tumango nalang ako. Last time naman na daw eh. Edi Sige.

“Ge.” Yun nalang nasabi ko tapos umalis na siya.

No Matter what ako parin ang magwawagi. Don't your ever try na kalabanin niyo ko. And you will be sacrifice for your love one's.

Siguro nga, masama na ako. But this is me. What I want is I want. Dapat walang pumipigil. Mark my words bast*rds.

And those my evil plan will surely Mitch cry so loud and hard. That's Me eh, no one can stop me. Even You. Because I am Jessica Sanchez.

***

Kurt's POV

The H*ll! Paano na gagawin ko? Kailangan bang tapusin na ang lahat? Alam ko, nararamdaman ko na masasaktan siya dahil sakin. Bakit? Bakit ganon yung buhay?

Nandito na ako Sa kotse ko. Pero Hindi ko parin pinapaandar. Gusto ko lang naman maging masaya. Bakit kailangan pang may condition? Mahirap ang gagawin Kong 'to Pero kailangan. Patawarin Mo sana ako, Mitch. Mahal Kita Pero kailangan ko tong gawin. Mas makakabuti 'to sayo. Pero sana maintindihan Mo kahit Hindi ko maipapaliwanag ng maayos. Alam Kong may matatagpuan kang lalaki kahit wala na ako Sa buhay Mo. Sana talaga mapatawad Mo ko. Alam Kong gwapo ako at wala kang mahahanap na mas gwapo sakin kundi ako Pero sana may mahanap ka na magpapaligaya sayo. Hindi ka pababayaan at mahal ka. Sana Mitch. Sana....

***

Nandito ako Sa park. Tinext ko Si Mitch na pumunta dito. This is the right time para sabihin ko. Ayoko na iiyak siya, ayoko na masasaktan siya. Pero kailangan eh.

“Uy! Kurt!” Sigaw ni Mitch Sa malayo habang kumakaway.

“Mitch..” Yan nalang ang nasabi ko ng tuluyan na siyang nakalapit sakin.

“Anong problema Kurt? Ba-bakit ka umiiyak?” Hindi ko na namalayan na umiiyak na pala ako.

“Mitch... Sorry. Sana mapatawad mo ko,” Lumapit Ako at niyakap siya. Tila, Hindi naman niya Alam ang gagawin niya.

“Kkurt?” Nanginginig siya ngayon at Alam Kong umiiyak na rin siya.

“Sshh. Don't Cry. Wag kang iiyak sakin Okay?” Hindi ko Alam kung Saan ko sisimulan basta ayoko siyang pakawalan Sa mga oras na 'to.

“Ano bang nangyayari Kurt? Sabihin Mo naman sakin, Please,” Humihikbi na siya ngayon Sa balikat ko.

“Mitch, tinitigil ko na ang ugnayan ko sayo. Hindi na kita mahal Mitch, kailangan ko lang talaga,” Inalis ko yung pagkayap ko at pinunasan ang luha niya.

“Hindi ko maintindihan, Kurt. Bakit Mo 'to ginagawa?” Hindi na ako makatingin sakanya. Ayoko siyang nakikitang masasaktan.

“Hindi na Kita mahal.” Matigas ang pagkakasabi ko sakanya. Alam Mo ang totoo Mitch.

“Diba Sabi Mo mahal Mo ko? Pagod ka na ba Sa katigasan ng ulo ko? Sorry na. Magiging mabait na ako Kurt.” Ngumiti ako at aalis na.

“Oo Mitch. Pagod na ako sayo. Ayoko na pagod na pagod na ako. Sana maintindihan Mo ko. Let's stop this relationship. Wala rin namang patutunguhan to.” Kumirot bigla yung puso ko pagkasabi nun. Nakatalikod ako sakanya Pero Alam Kong nakadapa at umiiyak siya ngayon.

Sumakay na ako Sa kotse ko kahit gustong gusto ko na siyang lapitan at patahanin. Pero Hindi pwede. Paano ko siya makakalimutan kung pilit ko parin siyang iniisip?

Nag drive na ako palayo Sa Park at Kay Mitch. Patawarin Mo ko. Sana makalimutan Mo agad ako. You don't deserve me.

Sana balang araw or if ever magkita tayo, mapatawad Mo na ako.

😿😿😿😿😿😿😿😿😿😿😿

(Sorry guys ngayon lang nakapag Update. Start na Po kasi pasukan namin nung June 13 tapos may assignments and projects ako. Siguro 2 Updates lang magagawa ko in 1 week. Sana maintindihan niyo.)

Votes and Comments are highly appreciated. Umiiyak ako niyan habang inuupdate itong Chapter 16. Nakaka relate. XD

Sana nag enjoy kayo!