The Love Will Lead Us Back❤

[ Chapter 17. ]

[ Chapter 17. ]

I Can't but I will Try 🙊

Mitch's POV

Sh*t! Nakakainis! Ano bang nangyayari Kay Kurt? Ang sakit eh masakit. Biruin niyo? Pinaasa niya ako? Dapat pala... Dapat pala Hindi na ako naniniwala sakanya. Hindi na daw niya ako mahal? Ang taray 'no? Grabe lang? Napaniwala niya ako? Uto Uto naman ako? Hahaha😧😦 Ang saya Grabe. Sana mawala na ako Sa mundong to. Chos! Hindi porket bitter ako eh mag susuicide agad. OA mats lang?! Hindi man ako makaka move on ng mabilis, atlis I try. 😏

Calling Micah...

[ Sissy? What Happen? It's already midnight. ] Sabi niya pagkatapos ng pang limang ring.

“Sis, I-i need someone to tell this. Ple-ase.” Ayiishh! ang traydor ng mga luha ko!

[ Oh My Gosh?! Anong nangyari?? Sige wait lang. I'll be there ]

In end niya yung call at Sabay nun ang pag doorbell niya sa Bahay. Remember? Magka tapat lang kami ng bahay kaya ang bilis niya.

Kumaripas naman ako ng takbo papunta sa Gate. Bubuksan na dapat in Manang Pero inunahan ko siya. Naka kunot siyang tumingin sakin. Silang parehas ni Manang.

“Anong Nangyari??” Sabay nilang Sabi. Napansin siguro nila yung pagka mugto ng mata ko.

“Ahh wala Manang, Nanonood kasi ako ng movie nakakaiyak. Magpapasama sana ako Kay Micah,” Tumango naman Si Manang ng alanganin. Kaya naglakad na kami papuntang Kwarto.

Tyaka ko lang na realize, bakit ako manonood ng movie ng ganitong oras? Jusme! Halos 2:00 na Nang madaling araw! Crap this!😫

“Hoy sissy! Anong dahilan Mo ba talaga ha?” Nagtaka rin siguro siya sa sinabi ko Kay Manang.

“Dali! Make kwento na! Ano bang nangyari??” Nag Simula na naman ang luha Kong pumatak kasabay nun ang pag Sabi ko ng bawat detalyeng nangyari saakin at Kay Kurt. Ni wala akong nilagpasan na litanya niya.

“WTF?! Hindi to pwede? Si Kurt? Diba nangako yun sayo? I think Hindi yung ang totoong dahilan kaya siya nakipag break. What do you think?” Sabi niya. Bakit naman mag sisinungaling yun? Siguro di niya lang talaga ako mahal.😔

“Baliw! May gana ka pa talagang mag Biro.” Umupo ako sa kama katapat ang bintanang naka bukas. Sarap mag star gazing kahit dito lang.

“Seriously, Sa tingin Mo bakit siya makikipag hiwalay sayo ng ganun Ganon lang?” Tumabi siya sakin at nakatingin din sa bintana.

“Siguro, Siguro niloko lang niya ako. N-na pinlano niya akong pag laruan lang. Ang tanga ko, ang tanga ta--” Pinutol niya ang sasabihin ko ng mag salita siya.

“Ano ka ba?! Huwag kang mawalan ng pag-asa. Baka naman, Naka arrange marriage siya tapos pinipilit niyang huwag ituloy kaya lang ayaw ng daddy niya?” Napatawa nalang ako sa sinabi niya.

“Hayaan Mo na Micah. Kasalukuyan na akong nag momove on. I CAN'T BUT I WILL TRY.” Ngumiti ako ng pilit kahit masakit. Kahit tumutulo nanaman ang luha ko. Napahikbi na ako kaya naman yumakap sakin Si Micah.

“Hayy, ang hirap nga naman kapag broken hearted. Sige lang iiyak Mo lang.” Patuloy lang ako sa pag iyak sa balikat niya.

“Masa-kit. Super, napaasa ako na mahal niya talaga ako. Ako naman? Tatanga tanga.” Hinahahagod hagod lang niya yung likuran ko at tinatapik tapik.

“S-salamat talaga Micah. Okay na ako.” Umiling lang siya at humiga sa kama ko.

“Dito ako matutulog baka mamaya ka pa matulog at mag bikti o kaya mag laslas. Naku Naku!” Tumawa kami parehas Sabay nun ang pagpikit ng aking mata.

***

Naalimpungatan agad ako sa sinag ng araw. Tinignan ko ang paligid pero wala na Si Micah. Ang sakit ng mga mata ko. Parang magkakasakit ata ako ah. Ang bigat ng pakiramdam ko. Parang babagsak ako ng di ko Alam, basta. Ginawa ko na yung mga morning rituals ko at bumaba na sa kusina. Nakita ko naman dun Si Micah na naka bihis na. Buti nalang at nakapag bihis na ako.

“Good Morning.” Sabi sakin ni Manang. Habang nilalapag ang breakfast namin sa lamesa. Hmmm sarap.

“Good Morning din po.” Kumuha ako ng steak Sabay subo. Sarap talaga nito, favorite ko to eh.

“Morning sayo! Tagal Mo magising Crystal Mitch! Iiwanan na sana kita buti nalang gumising ka na.” Sabi niya na nakangisi.

“Baliw!” Sabi ko tapos siniko ko siya. Nag kwentuhan lang kami kasama Si Manang. Ganyan kami ka-close. Minsan pa na napupunta Si Micah sa topic na kesyo Grabe daw ako umiyak. Yung pinapapanood daw naming movie na Miracle cell in no. 7 kahit Hindi naman. Hahaha

Nag paalam na kami Kay Manang at pumunta Nang school. Ayoko sana pumunta baka makita ko nanaman siya. Pero ano naman Diba? Wala naman siyang pake sakin. Tapos ang sakit pa ng ulo ko at mata ko.

“Ayos lang ba sayo pumasok?” Tanong niya habang sumasakay sa Passenger seat ng Porsche ko.

“Okay lang ako. Dahil sakanya Hindi na agad papasok? Hindi naman ako ganun, ayoko masira ang reputasyon ko sa pag aaral ko.” Nag smile lang ako sakanya tapos inistart ko na yung engine.

“Sige, ikaw bahala. Basta kapag ikaw nadisgrasya o kaya nagkulong sa isang room. Naku talaga Crystal!” Nagtawanan lang kami tapos pinindot niya yung mp3 ng kotse.

Minamasdan kita ng di Mo Alam
Huwag ka sanang magagalit
Mapupulang labi at matingkad mong ngiti
Umaabot hanggang sa langit

~~~

Sa iyong ngiti ako'y nahuhumaling at sa tuwing ikaw ay gagalaw ang mundo ko'y tumitigil para lang sayo ang awit ng aking puso
Sana ay mapansin Mo rin~
Ang lihim Kong pag tingin.

“Hala?! Bakit ka umiiyak Mitch?!” Agad naman akong tumingin sa rear view mirror Hindi ko namalayan umiiyak na pala ako.

Pinunasan ko agad yung luha ko Sabay iling.

“Hin-di ano nag ano napuwing lang ako. Oo yun napuwing ako. Hehe” Naka kunot lang yung noo niya Sabay tingin sa bintana.

“Baliw ka na talaga no? Bakit ka mapupuwing e naka sarado naman yung bintana. Edi walang papasok na hangin.” Hehehe baliw? Baliw sakanya.

Kaya ko ba talaga pumasok? Tugtog palang naiiyak na ako. Paano pa kaya kung makita ko siya? It hurts. It damn hurts me.

Pinark ko na yung kotse ko at bumaba na. Ikinawit ni Micah yung braso niya sakin. Huhuhu! Help me Lord. Sana di ko siya makita ngayon.

Naglalakad na kami sa hallway kaso ang daming estudyante. Anong meron? Naki singit lang kami papuntang gitna at nasilayan namin ang most yuckie and Hurty na nakita ko.

“Talaga nga naman Si Tadhana.”
Kurt kissing Jessica in front of us. 😑😢😕

😱😱😱😱😱😱😱😱😱😱😱😱

Sorry sa Late update. Naging busy kasi sa studies eh. Pero anyway susubukan Kong mag UD ng dalawang beses. Wala naman kasing pasok nung Friday. Salamat! Hope you'll enjoy this chapter.