Poyraz yanıma koşarak geldi. "Yanlış anlıyorsun bir dinleyen beni" dedi. Hayır anlamına gelen bir sessizlikle cevap verdim. Bahçeye çıktım ve her zaman Poyraz ile oturduğum yere gidip orada oturdum. Banka oturup ellerimi de bankın alt tarafından tuttum. Gözlerimden düşen yaşlar eteğime konuyordu. Bank bahçenin arka tarafında kalıyordu. Bu yüzden de etrafta çok ses yoktu. Poyraz buraya gelebileceğimi düşünüp yanıma geldi. "Konuşabilir miyiz? " diye sordu. O gelir gelmez kafamı eğmiştim. "Sen konuşmasanda ben anlatıcam " dedi. Konuşmaya başladı. "Sen bu okula gelmeden önce de Pelin benim peşimdeydi. 2 senedir bana takıntılı. Sanki ben onunla sevgiliymişim gibi davranıyor. O yüzden iki de bir canım deyip duruyor. Ben onunla ilgileniyorum. Beni ilk sevdiğini söylediğinde kabul etmeden başımdan attım. O yüzden bir de bana takıntı yaptı. Ben onu sevmiyorum" dedi. Ve durakladı. Birden "ben seni seviyorum" deyip koşa koşa sınıfa gitti. O koşarken arkasından bakıp gülümsedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ACI GERÇEK
ChickLitBazen inanmak istemezseniz . Kabul etmezsin. Bu nasıl olur diye kendine sorarsın. Ama sonra kabul etmek zorunda kalırsın .
