Sonra yatağa yatıp uyumaya başladım. Ama gözüme uyku girmedi. Gözümün önünden film şeridi gibi bugüne kadar yaşadıklarım geçti. İçimden hıçkıra hıçkıra ağlamak geldi. Ama kendimi zor tuttum. Aslında anneme dediklerim içinde çok üzüldüm. Ama bunlara kabul etmesi gerekirdi. Kafamda soru işaretleri var. O adam biz onu bayılttığımız için yere düştüğünde kafasını masanın ayağına çarpmıştı. Bizi şikayet etmeye gider mi acaba. Ya da tekrar bize zarar vermeye kalkar mı ? Beynim dönüyor artık. Kafam çalışmıyor hiç bir şeye. Korkuyorum rüyalarıma girer diye. Karşıma çıkar diye. Bütün gece bunları düşündüm. Her zaman yanımda taşıdığım küçük günlüğüme yazdım. Hem yazdım, hem ağladım. Bu olaylardan sonra nasıl uyuyabilirdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ACI GERÇEK
Chick-LitBazen inanmak istemezseniz . Kabul etmezsin. Bu nasıl olur diye kendine sorarsın. Ama sonra kabul etmek zorunda kalırsın .
